Mendocino, 3 januari 2011

We arriveerden gisteren. Het uitzicht op de oceaan indrukwekkend. Het briefje aan de muur vertelde dat om 5.07 PM de sunset was. Dat is over tien minuten. We werken snel de formaliteiten af in deze B&B en lopen richting kust. Voor ons wijzen een tiental mensen naar boven ons en maken oh en af geluiden. We draaien om en we staan exact midden tussen de twee uiteinden van een heuse grote regenboog. Met stomheid geslagen denk ik ook aan de grote rainbowflag bij Castro aan de voet van onze B&B daar, en bedenk me dat we de komende weken waarschijnlijk dagelijks met een regenboogiets om de oren krijgen. We lopen stug door de straat af en zien de wolkenvelden boven zee oranje kleuren. Het zijn fraaie plaatjes. Heb de hele dag al het idee dat we in een b-film acteren. Zo'n film die het moet hebben van fraaie natuurgezichten en matige acteurs. Onderweg hier naar toe reden we langs 150 jaar oude red wood trees. De helft was paar jaar geleden volgens Fabian omgevallen. Dat klopt want om de haverklap stonden er wortelpartijen zo groot als huizen. Indrukwekkender dan de reeksen bomen die omhoog toornden. Daarna wijnrankvelden na wijnrankveld. In de USA geen gebrek aan ruimte. Natuur te over. En ja hoor om de haverklap organic grown stuff dat speciaal gemaakt wordt voor de biomarkten en uiteraard de vele B&B's. Gelukkig bezochten we in deze b-film ook nog een Burger King, waar erg dikke mensen heel veel cola drinken (minstens een halve liter) en heel vieze kleffe broodjes vis en hamburger eten. Wij kwamen niet verder dan een half broodje. Een hele ervaring. Benauwend, beklemmend en uitzichtloos. Voor een kleine 12 dollar eet en drink je je hier helemaal scheel. Voor dat geld kun je net een paar organic appels kopen.

Nee, dan Mendocino, hier is geen snackbar te vinden. Dit is een heel mooi klein plaatsje op een uitstekende rots dat al tientallen jaren als decor dient voor verliefde stelletjes (ja we kwamen ze bij het ontbijt tegen). Mendocino is echt fraai. Tik maar eens in bij google images. Fabian dicteerde uit het boek dat er maar liefst 50 films waren gemaakt met het kleine stadje als decor. We zijn hier op advies van Jan de inkeeper van de B&B uit SF de Castro Inn. Dertig jaar dag in dag uit ontbijt verzorgen voor gasten uit de hele wereld. Ik heb en had dat geheel niet verwacht, vijf ontbijten lang met heel veel plezier aan de ovalen tafel gezeten en met open mond naar de verhalen geluisterd die zo ineens ontstonden tussen de gasten. Niet wat je noemt doorsnee gasten, of vergelijkbaar met de keurige stelletjes waar we vanochtend tussen zaten (ieder aan een eigen tafeltje). Oude mannen uit de midwest, jonge meisjes uit Spanje, voormalige alcoholisten uit Nevada, het ging maar daar. Soort van live ontbijtshow. Met keuze uit ei-gerecht of pancakes in enige vorm. San Francisco was een zeer aangenaam verblijf en voor herhaling vatbaar.

Ik hoor Fabian nog een extra nacht boeken voor deze B&B, we zitten in een huisje tegenover het grote huis. Morgen gaan we met onze zwarte Jeep (upgrade zes dollar per dag, want ur head is going to bump the ceiling blabla) naar Fort nog wat zegt hij tegen de mevrouw. Fort Bragg meen ik, een wat groter plaatsje in de buurt. Uitje. Zevenendertig wordt Fabian. Dat waren voor mij toen de zware laatste leerzame Signum jaren. Blij dat die ver achter me liggen. Ben benieuwd wat Fabian gaat doen de komende jaren. Vooralsnog vind de man waar ik van hou de Golden Gate Bridge niet zo heel bijzonder, die brug in Rotterdam is heel wat indrukwekkender. Maar ja, die is pas van paar jaar terug. Ik vond het wel wat hebben om in tegenwind en met regen de brug op te lopen tot de eerste grote paal omhoog. Poeh. Een heel ding die brug. En dan dat beroemde uitzicht. Het was een mooie jaarwisseling. Veel indrukken en goed uitgerust. 2011, we zijn er klaar voor. Met zwart Jeepje en Fabian plan voor California. De vijftiende vliegen we naar Nieuw Zeeland, naar de hitte van de zomer daar. We gaan hier genieten van de zachte winter ;-) (Luc)