Ik heb tussen al het reizen door eindelijk weer wat tijd gevonden om een derde blog te starten. Maar gosjepieter, waar moet ik beginnen? De vele scooters die je om de oren vliegen, de vrouwen die op je afkomen op de markt als vliegen op stront of de gegrilde honden die opgestapeld en sommigen uitgehold zonder enige gêne worden verkocht. Als ik zeg dat de cultuur hier een tíkkeltje anders is dan in Nederland, heb ik geen woord gelogen. 

Nadat ik mijn laatste blog geschreven heb in Ho Chi Minh hebben we 's avonds de nachttrein genomen naar Nha Trang. Het grappige van een nachttrein is dat je iemand anders z'n bed inneemt die twee minuten daarvoor uit de trein is gestapt. Interessant feitje; je kunt de lange zwarte haren van de voorgangster tellen op het laken. (let op: ik overdrijf. Het waren drie haren, maar wel hele lange). Wat een belevenis zo'n trein. Ik deelde m'n "kamer" die bestond uit een meter loopruimte en stapelbedden met Julia, Ida en Karin. Rond vijf uur 's ochtends werden we gewekt met kneitervalse muziek en gebonk op de deur. Tijd om wakker te worden heb je niet nodig, ik zat tenminste gelijk rechtop met ogen als theekopjes. De tweede keer met de nachttrein was ook zo'n feest. Weer een degelijk ritje van acht uren waarbij we besloten om verstoppertje te gaan spelen in onze toch al kleine logeerkamer. Je wordt nou eenmaal een beetje simpel als je zolang op een plek bent. De derde keer spande de kroon. We lagen allemaal lekker te chillen toen ik ineens Ida met een ietwat paniekerige stem tegen Julia hoorde zeggen: "Julia, euh I just euh saw a mouse walking in and out your daypack". Ik zal je vertellen, toen chillden we 'm niet zo hard meer hoor. Paniek in de tent natuurlijk! Na een tijdje besloten we 'm te gaan lokken met koekjes en al snel kwamen we erachter dat er drie muizen in onze kamer waren. We hebben geprobeerd ze te vangen met de afvalemmer, helaas zonder resultaat. Maar dankzij onze vriendjes waren we wel weer anderhalf uur van de dertien verder.

Nadat we in Hoi An waren aangekomen gingen we de middags fietsen. Ein-de-lijk iets sportiefs doen. Het begon na tien minuten te plensen, maar de gids kon ons gelukkig voorzien van überlelijke poncho's. Voelde me net Pino. Uiteraard moest ik na een tijdje weer plassen dus regelde de gids dat ik gebruik kon maken van een wc bij de locals. Geweldig al die wc's, net wanneer je besloten hebt dat je geen wc meer tegen kunt komen die nog ranziger is kom je, jawel, een tegen die nog viezer is en nóg meer stinkt. Ik ben als een kind in een snoepwinkel wanneer ik gebruik kan maken van een luxe wc onderweg. Anyway, we hebben door rijstvelden gefietst en uiteraard kreeg Jut een lekke band maar kon snel weer verder op de gids z'n mountainbike. Same same, but exactly the same ;) De groepsleden hebben nog op een joekel van een buffalo gezeten. Ik vond dat zielig voor 'm dus heb alleen een foto dat ik er naast sta. Hoi an is een super gezellig stadje, zeker aan te raden als je naar Vietnam gaat.

In Hue hebben we een motorbiketour gedaan. Wat was dat gaaf, ieder van ons had een eigen chauffeur want het wordt je dood als je zelf gaat rijden. Tempels, pagodas en een eeuwenoude arena bekeken waar vroeger tijger en olifantengevechten werden gehouden. We reden door allemaal kleine straatjes en modderpaden. Wederom mèt poncho's en veel regen maar echt, het was heel vet! 

Eergister kwamen we in Hanoi aan. Ons hotel lag in "the toy street", alle straten zijn daar verdeeld in een en dezelfde koopwaar. De volgende dag door de stad gewandeld en gezeten bij het meer. Na tien minuten in slaap gevallen op een bankje als een echte vietnamees temidden van alle drukte. Ik hoor de toeters, scooters, bussen, auto's en oude altijd maar doorpratende vrouwtjes niet eens meer. Wel een beetje jammer dat ik niet zo charmant slaap want toen ik m'n ogen opendeed zat een man verderop mij aan te staren alsof ik een aap was. Waarschijnlijk mede omdat ik aan het kwijlen was. Awkward, haha. Later op de dag ook nog "weaselcoffee" genuttigd. Uitleg? Gemaakt van wezelstront. Was echt lekker.

's Avonds hebben we een afscheidsdiner gehad. Freya, Dave, Patrick en Alma gingen een dag later hun eigen weg naar Sapa en China. De skotten. Ook hebben we twee nieuwe hollandse meiden verwelkomt. Wat blijkt? Komen ze uit Metslawier en Dokkum. Haha. Sindsdien praat ik hier Fries. Dat is raarrr toch? Later op de avond hebben we met z'n allen bier gedronken voor 5000 dong (€0,20) op een minikrukje midden op straat. Ook nog een hapje gehad van een ondefinieërbare snack met wat chilisaus. Wat verteld Zoom Zoom (cwazy gids) ons later? Dat we zojuist varkensneus, mond, oren en let op, varkenspenis hadden gegeten. Is toh lekkâh!??

De volgende dag vlogen we van Hanoi naar Vientiane. (Laos) Nog steeds is vliegen geen hobby van me. "What's that sound?", "Why do we go so slow?", "Is this normal?" Welkom in de wereld van Esra Pander. Gelukkig landden we na 45 minuten veilig en zaten we anderhalf uur later alweer te dikdakken. Daarna nog gezellig wezen bowlen met de meute en een ritje in de tuktuk overleefd. Ongelooflijk, wat een rust hier vergeleken met Vietnam. Zo'n gekkenhuis daar maar hebben er zeker een super tijd gehad.

Voor nu is het tijd om Laos te gaan verkennen. Nieuw hoofdstuk, same same, but different. Ik zou jullie nog kunnen voorzien van vele grappige verhalen en/of belevenissen maar dat worden téveel zinnen vrees ik dus laat ik het hierbij.

Ps. Halong Bay was adembenemend mooi, ik praat engels in m'n slaap, ken al redelijk veel zweedse zinnen, heb naast de bus geplast op een openbare weg omdat ik simpelweg niet verder kon lopen met m'n volle blaas, heb hele gesprekken gehad met vietnamese studenten, kan enigszins met chopsticks eten en baal er nog steeds van dat ik zo slecht gepresteerd heb met bowlen :)

Liefs Es,