2 weken in Afrika zijn verstreken maar het lijkt wel alsof ik hier al de volle 10 weken heb doorgebracht. Ik begin eindelijk te wennen aan de gewoontes van Jinka. Het droge zanderige land waardoor mijn voeten aan het einde van de dag zwart zijn. Leven zonder tijd waardoor de haan van de buren hier tot diep in de nacht doorkraait en er elke avond geschreeuw is te horen van de kerk die worship houd. Zelfs het gat in de grond wat dienst als WC begint te wennen. We leren om te varieren met rijst door op zoek te gaan naar verschillende specerijen. Verder gaat er bijna altijd knoflook, ui en wortel doorheen. Daarnaast eten we de hele dag door mango's en bananen. Sinds vorige week kunnen we nu ook onze eigen Ethiopische koffie maken. De kalender hier in Ethiopie loopt een beetje anders dan die van ons, daardoor vierden wij vorige week nog eens een keertj kerst! 2 van onze nieuwe vrienden verzorgden toen voor ons een traditionele koffieceremonie. Natuurlijk is onze koffie lang niet zo goed al die van hun, oefening baart kunst en uiteindelijk komen we er wel. We leren om zuinig om te gaan met water omdatb we hier niet altijd stromend water hebben. We wassen onze kleding volgens de "old fasion" manier: in een teiltje met water met een blok zeep. Uiteraard worden mijn witte s***rjes niet meer zo wit zoals ze horen te zijn, maar ook daar heb ik mee leren leven. Douchen doen we hier met 3 maatbekers water wat tot mijn verbazing meer dan genoeg is. Wat een echte zegen is zijn de LifeStraws die we voor vertrek kregen. Door het filtersysteem van deze rietjes kunnen we elk water drinken. Zelfs het vieste, stilstaande water. Uiteraard heb ik me voor vertek voor van alles en nog wat laten inenten ... je weet maar nooit.

De mensen op straat weten ondertussen wie we zijn en we beginnen steeds meer contacten op te bouwen. We komen bijna elke dag in het jeugdcafe om bij te komen van het werk of de hitte. We drinken cola en Chai Tea en kletsen wat af met de gasten die daar elke dag zitten. Ze helpen ons zo af en toe met vertalen en zo bouwen we steeds meer contacten op met de locale bevolking. Daardoor wordt ook duidelijk waar er hulp nodig is en wat wij hier kunnen betekenen voor de mensen van Jinka. Er is een geweldige deur voor ons open gegaan om de jeugd van Jinka te bereiken. Er is een groot tekort aan Engelse docenten op de scholen. Daarom sta ik vanaf maandag mey 8 mede studenten verdeeld over elke groep voor de klas. 3 scholen, 1000 kinderen die wij straks door Engelse les het evangelie kunnen over brengen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat worden.

Afgelopen donderdag waren we al met een groep op bezoek gewees bij 1 van de scholen omdat ze ons hadden uitgenodigd om de voetbalwedstrijd bij te wonen. Uiteindelijk konden we niet langer dan een half uur blijven. We werden van alle kanten omcirceld door kinderen ... honderden kinderen die uit school kwamen. Allemaal duwen, roepen, staren en ons proberen aan te raken. De leraren en politie probeerden er alles aan te doen om ons een beetje ruimte te geven maar niks hielp. Het begon uit de hand te lopen toen sommige kinderen stenen begonnen te gooien, begonnen te spugen en ons gingen uitschelden. Het was allemaal nogal heftig. Tijdens de evaluatie die we als groep die avond hadden waren we het er allemaal over eens dat discriminatie niet cool is, want zo voelde het ... en dat was het ook.

Het team wat nu in Jinka is bestaat uit 15 studenten en 2 leiding. Er is vorige week een team terug gegaan naar Addis Ababa om daar te helpen met het project Garbage City, wat eerder is opgestart door YWAM'ers uit Herrnhut. Daarnaast is ook het 1e Kenia team vertrokken om in te gaan helpen op een school. Ik ben blij dat ik niet in dat team zit, want zij moeten met het openbaar vervoer 4 dagen de weg op! Wat betreft de plannen voor het 2e Kenia team ( waar ik in zit ) zoals ik al ben gewend van het YWAM-leven kan er nu nog van alles gebeuren. Er zjn al wel 2 dingen die vast staan. Wij gaan of naar de stammen van Kenia of naar de stammen van Ethiopie om daar foto's te maken met Jan Schlegel ( de oprichter van de Photo DTS in Herrnhut, google hem maar eens ... hij is geweldig ). Over het weeshuis waar we naar toe zouden gaan bidden we nog steeds vanewge financien.

Dit is dus de voorlopige stand van zaken. Met mij gaat het verder goed. Ik ben tot nu toe nog maar 1 keer ziek geweest en ik heb een geweldig team om me heen dat goed voor elkaar bid. Slapen doe ik iets beter omdat ik van het buitenhuis naar binnen ben verhuisd. Ik word nog wel elke avond wakker vanwege geluiden of de hitte. Het is hier nooit eens stil. Maar daar zal ik waarscchijnlijk ook wel aan wennen. Tijdens outreach leer je echt om flexibel te zijn!

From Ethiopia with love,

EMMA!