De great ocean road!

Lieve mensen daar zyn we weer na een paar dagen outback zonder enig bereik met onze telefoon een update :)

4 Februari, de dag om aan de great ocean road te beginnen was aangebroken! 1 van de dingen op ons down under lystje staat!
Vanuit torque (waar we op een camping stonden met hele vieze,vage en oude caravans om ons heen in een zanderig straatje) zyn we begonnen aan de great ocean road. We zochten ons rot naar de Great Ocean Road balk boven de weg als begin van de route maar konden deze niet vinden. Even gevraagd aan een man die blykbaar de route ging lopen en dit was verder op zei hy. We begonnen by Bells beach, dit staat bekend om de grote golven voor de surfers en deze waren ook ruim aanwezig. Ze vlogen over de golven en deden alles om de beste golf te pakken. Dit hebben we een tydje bekeken en hebben toen onze weg voortgezet. We hebben verschillende uitkykpunten opgezocht via ons kaartje voor mooie uitzichten en via onze toeristische kaart wat mooie plekken bezocht.

De eerste nacht hebben we in Lorne doorgebracht. Toen we aankwamen stond de camper van onze buren half op ons stuk zand/gras waar de tent moest staan,dit paste niet. We hebben een briefje op hun camper geplakt of ze even op wilden schuiven en zyn via een bruggetje even naar het strand gelopen. Zelfs laat in de middag blyft de zon branden dus blyven we smeren. Terug op de camping hadden de buren de camper verplaatst en zaten ze beide met afritsbroek en safarihoed op ingezakte stoeltjes. De haringen gingen moeilyk de grond in en er was geen mens te vinden dus toen maar aangeklopt by een caravan. De waakpoedel ging in alarm en de beste man leende ons een hamer. 's avonds gekookt in de campkitchen waar dichtby een mega uitschuifbare woonwagen stond met een koelkast waar ysblokjes uitkwamen.

We werden gewekt door de vele kukabara's, kaketoes en ander gevogelte wat rondvliegt. In Lorne hebben we nog een uitkykpunt bezocht en liepen in de warmte terug door het bos waar een koala met zn hitsige gebrul ons liet schrikken! Eenmaal in de auto hebben we snel de ramen open gedaan, dit waren we even vergeten toen we iets de ruim de rotonde namen en onze boeken van het dashboard de weg op vlogen,oeps! We hebben snel de boeken gepakt en onze weg op de great ocean road voortgezet. We staan er van versteld hoeveel verschil er in de landschappen zit onderweg, het ene moment ryden we door het regenwoud de bergen in wat uitkomt op een weg met allemaal droogte. Onderweg slaan we de wegen in die op ons kaartje staan waar iets is wat je gezien moet hebben.
Erskinne falls had een mooie waterval dus hebben we dat bekeken. Op onze weg erheen kwamen we allemaal mensen tegen die buitenadem te trap op liepen, wy met ons uitermate goede conditie moeten dit ook kunnen dachten we. Naar beneden ging prima en na een tydje zagen we de waterval. We hebben over stenen het beekje gevolgd wat een mooi uitzicht gaf. Toen de klim weer omhoog met 266 treden allemaal verschillend van hoogte, tussendoor 4 keer op de bankjes onderweg gezeten en we werden als heldinnen onthaald met bloemen en snoep toen we boven kwamen...dachten we..helaas!
Wat wel handig is aan onze auto is dat de ramen ook dienen als droogrek dus kan onze was droog wapperen als we ryden,ja ook ons ondergoed wat heel snel droog is. Zorgt wel voor rare blikken en japanners maken er fotos van maar ja als het maar droog is!
We wilden nog 2 watervallen bezoeken maar deze werden ons afgeraden ivm de lange zoektocht om erby te komen. Daarom zyn we een weg ingegaan waar veel koalas zouden moeten zitten dus deze zoektocht durfden we wel aan. Met kramp in onze nek van het naar boven kyken hadden we de moed byna opgeven tot we een grote bocht omgingen en de koalas als druiventrossen in de bomen hingen, wel heel hoog en met hun bips in het zicht maar hé we hebben ze toch gevonden, 15 welgeteld! 1 daarvan speelde vals door niet in een eucalyptus boom te zitten maar in een conifeer maar dat hield het spannend.

Omdat we de neiging hebben om alles te willen zien en niets willen missen, wilden we de tip van een local opvolgen om de sabine fall te bezoeken. Volgens onze kaart moesten we dan een klein stukje af van de geasfalteerde weg. We dachten dat dat geen probleem zou zijn, maar toen we na drie kwartier nog steeds helwmaal niemand op de verlaten zandwegen tegen waren gekomen en de landschappen zich al meerdere malen hadden veranderd, begonnen we toch te denken dat we misschien verkeerd waren gereden.
Op het midden van de weg lag een grote groene de slang te wachten op zn volgende prooi.... Dood....
Dat wel.. Maar het maakte ons verlaten gevoel er niet beter op. Na een dik uur rijden en veel wisselende later zagen we een bordje sabine falls staan! Wat een opluchting. Er stond een ouder echtpaar zich klaar te maken om te gaan picknicken, we konden ze wel omhelsen, zo blij waren we dat we iemand zagen. De vriendelijke mensen wezen ons de makkelijke route om uit de bush te komen. Uiteindelijk heeft alle moeite om de sabine watervallen te vinden weinig beloond. Op het bord stond dat het nog 1.5 uur lopen was en dat was nou net te veel van het goede.
Terigreis zij. We over een verharde weg gereden en kwamen we aan in apollo bay! Hier reden we rond om een camping te vinden en vonden we uiteindelijk een camping waar we voor 25 dollar konden verblijven. We zetten snel de tent op en reden als een malle naar de winkel omdat er een goede campkitchen leek te zitten. Uiteindelijk bleek de keuken tot zeer grote frustratie niet te werken en hebben we de aardappels op de bbq gegooid, de hamburgers met smeerboter gebakken en de bloemkool rauw opgegeten. Daarbij smolt ons laatste plastick vorkje ook nog krom bij het omdraaien van het vlees...

De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan. Vanuit apollo bay zijn we naar maits rest gegaan. Dit was een prachtig, sprookjesachtig bos regenwoud. Het is toch wel een gek idee om in australie in het regenwoud te zijn!! Aangezien de angst voor spinnen en slangen er hier niet minder op word, en we in bijna iedere tak een slangachtige zien, begon deze hallucinatie hier ook toe te slaan... Gelukkig waren wij niet de enigen en dachten de mensen die achter ons liepen ook dat die opgekrulde varen een slang was... Hoewel ze wel moesten lachen om onze reactie, weten we zeker dat zij blij waren dat eij voorop liepen en niet hun, zodat wij als eerste de confrontatie aan moesten gaan. Voordeel van dit mooie bos was dat het hier vrij koel was, dus even omschakelen toen we weer de auto instapten die in de brandende zon stond te wachten. Een grote trekpleister van maits rest waren de glow worms. We weten niet goed wat we ons er bij voor moeten stellen, maar het klinkt als van die vieze glibberige wormen, die dan licht geven ook nog!! Die beesten komen alleen in de winter en in het donker boven de grond, dus wat dit betreft kunnen we het bij onze verbeelding houden!

We reden richting cape otway, ongeveer het zuidelijkste punt van Australië die bekend staat om zn mooie vuurtoren. Op de rit erheen hebben we nog wat mooie foto's gemaakt van een schattige koala mama, die haar koala kind een mep verkocht. Cape otway bleek voor ons nier echt de moeite waard te zijn, want je moest we vrij veel dollars neerleggen en het was zooo warm dat we bijna aan de warmte bezweken (ja echt, het was bijna niet te houden) . Dus hebben we ongeveer een half uur in de auto gelegen met de airco volop, om weer een beetje af te koelen.
Via verschillende look outs zijn we via glenalre weer een stukje landinwaarts gerden naar lavers hill. Daar hebben we een zijweggetje genomen om johanna beach te zien. Dit is een bekend surfgebied, waar de golven nog veel hoger waren dan op het bekende bells beach. Hier worden wedatrijden gesurft als bells beach niet geschikt is ivm wind ed. Het was leuk om te zien en we hebben op het strand even wat gegeten. Wederom een warmte bevanging gehad en doorgereden naar de prince town. We hadden bedacht dat dit het eindpunt zou zijn, zodat we de s avonds de twelve apostles daar konden zien. Als je de kaart moet geloven, verwacht je toch wel een redelijk dorpje, in ieder geval meer dan vijf inwoners. Maar toen we knipperden met onze ogen waren we er al doorheen!! Welgeteld één toeristenwinkeltje en een bar. Dat was het! wel met twee campings, dat dan weer wel. Het was niet eens een plaatsing op de kaart waard! We konden eventueel wel voor 15 dollar op een boerencamping staan, zonder enige aangelegenheden, maar we besloten toch te gaan voor een camping met in ieder geval iets van een gewone wc. We reden daarom voorbij de twelve apostles en de loch arch op weg naar port Campbell. Hier reden we de eerste camping op en kondem we meteen de tent opzetten, in 3 minuten staat ie! Er was een mooie keuken en we hebben rijst en saus in onze enige pan warm gemaakt. Daarna snel naar de twelve apostles gereden. Hier hebben we de mooiste zonsondergang ooit meegemaakt. Het was zo prachtig, al die kleuren.. Zo uniek en om stil van te worden. Schitterend! We zagen in de verte nog kleine pinguintjes het strand opkomen en zijn toen met Michelle, iemand uit Amerika, wat wezen drinken in de plaatselijke pub. Terug op de camping meteen onze tent ingedoken.

Na het ontbyt hebben we de tent ingepakt en zyn we weer terug gereden naar het stuk waar de twelve apostles begonnen om deze ook met daglicht te zien. Het blyft apart om zo vanuit in de zee rotsen te zien staan. Ze staan niet alle 12 meer en van een paar zie je wat brokstukken liggen waar ze eerst stonden. Vanaf hier zyn we doorgereden naar the arch en londen bridge beide ontstaan door het instorten van de rotsen. By de arch werden we even opgeschrikt door een eng beest dat uit de bosjes kroop. De omgeving zag er mooi uit en het is fascinerend om de zee te zien van heel rustig slaat het over in wilde golven. Het verhaal by londen bridge gaat dat er op het moment van instorten mensen op dit stuk rots waren. Het middenstuk is er tussenuit gevallen dus ze hebben daar een tydje gezeten voor er een helikopter kwam om ze te bevryden.

We wilden zover mogelyk komen om de volgende dag niet te lang naar adelaide te ryden. Toen we gingen tanken (omgerekend naar de euro vry goedkoop) vroegen we hoelang het nog was... Ohhww Adelaide...well is about 8 hours. Dat is nou het veradelyke aan de afstanden het lykt zo dichtby op de kaart! In die tyd ben je nederland al een keer op een neer gereden!
In heywood (lees:spookdorp waar amper een mens komt) hebben we overnacht op een 3sterren camping. 3 sterren voor een vieze niet werkende keuken, vieze douches met kakkerlak, kortom: niet onderhouden!
We wilden nog even eten halen in de supermarkt maar hier was weinig te halen wat kant en klaar was...een restaurantje proberen dan maar, eten wat waarschynlyk al een paar uur of dagen onder de warmhoudlamp lag had ook niet onze voorkeur. Met de opmerking dat we wel heel scheef geparkeerd stonden hadden we ook helemaal geen zin meer om maar iets te kopen daar!
We hadden nog noodles en brood dus hebben we dit gegeten. Met wat hulp van de andere mensen op de camping hebben we ons water warm gekregen toen we vroegen of ze onze pan water wilden opwarmen. Ze waren niet helemaal snugger want na een tydje kwam de vrouw terug met de opmerking: do you want me to put it on the stove? Euhmm ja hoe wordt het anders warm...

's Ochtends hebben we nog even aan de camping vrouw laten weten dat het erg slecht onderhouden was! We hebben ons er niet aan gewaagd om de douche te gebruiken want deze waren zo vies en oud! We hebben de was uit het autoraam gehangen en de weg naar Adelaide gevolgd. Gelukkig ging dit vry makkelyk!
Onderweg zyn we een paar keer gestopt om de benen te strekken, te eten en te plassen. Het werd wel erg warm in de auto ondanks de airco dus Yvonne wilde het raam van Brenda even opendoen tydens het ryden... verkeerd knopje en het achter raam ging open...daar vloog de onderbroek en washand het raam uit..oeps!!
In het eerste dorp waar veel winkels waren en goed bereik hebben we de autohuur gebeld dat we de auto nog een dag langer wilden zodat we adelaide ook nog konden verkennen met de auto.
By de mc donalds door de mc drive geweest,ook de andere kant langs ipv thuis. Dit was nog niet het leukste van alles uiteraard. We hadden besteld en wachtte op onze bestelling. Netjes doorgereden na het betalen by raam 1 naar raam 2. De jongeman komt naar het raam met onze ysjes en mc dubble, yvonne doet haar hand uit het raam om het aan te pakken en pok! De jongen botst tegen het raam op,hy had zn raampje niet open wat er nogal hilarisch uitzag hahahaha!

De lange, lange saaie weg verder gevolgd tot we in Adelaide waren ongeveer 7,5 uur later waar we de tent weer hebben opgezet, in 2,5 minuut we worden steeds beter!

Dikke Liefs!