Hallo daar aan de andere kant van de wereld!!

1 februari konden we in melbourne onze auto ophalen. Nadat we het gedoe van de backpack inpakken weer hadden overleefd zyn we in de tram gestapt opzoek naar de autohuur. We vinden Melbourne er mooier uit zien dan st Kilda door de gebouwen en de sfeer die er hangt, dus het voelde weer fyn om in melbourne te komen in de korte tyd dat we er zyn. By de autoverhuur wat papieren ingevuld en ons avontuur kon beginnen. De auto, een toyota yaris, moesten we in een garage ophalen. Links ryden in een automaat....heel spannend! Yvonne verzamelde de moed om terug te ryden naar het hostel om de backpacks op te halen. De auto wordt gestart, pook in de vooruit stand en we ryden 5cm vooruit, de rem doet het trouwens heel goed hebben we in een klein stukje ryden al gemerkt. Met een halve wiplash ryden we de straat op waar bouwvakkers even de tyd nemen om deze vertoning te aanschouwen: ryden-REM-ryden-REM...We hadden zelf nogal veel lachplezier en achter ons vormde een kleine file omdat we met slakkengang vooruit gingen. De grote weg op en linksaf slaan.... de hendel van het knipperlicht zit rechts ipv links dus by het afslaan gaan de ruiterwissers aan en met de rechterhand wordt tegen de deur geslagen omdat we denken dat we aldoor moeten schakelen. Na een paar minuutjes en wat getoeter om ons heen ziet het ryden er al wat normaler uit en vinden we makkelyk de weg terug naar het hostel. We besloten by de aldi te parkeren zo konden we direct wat boodschappen in de auto doen en onze tassen erin zetten.

Vanuit hier zyn we naar Philips island gereden via de snelweg melbourne uit. Het was even zoeken omdat de route die we hadden opgeschreven niet overeen kwam met de kaart die we hadden. Deze route duurt normaal 1.5 uur...wy doen dat in 5 uur.... De man die ons de weg wees heeft hier ook schuld aan want hy stuurde ons compleet de verkeerde kant op.
Onderweg hebben we veel mooie uitzichten gehad en ziet alles er elke keer weer anders uit. De camping was makkelyk te vinden en we hebben voor de tweede keer de tent opgezet ( de eerste keer was thuis binnen in huis om te kyken hoe groot de tent was) In de campkitchen ons eten klaargemaakt en toen ons goed ingepakt om naar de pinguins te gaan!

We konden gelukkig vrij snel doorlopen. Door een gebouw en via een pad werden de naar de zee geleid. Onderweg kwamen we een nietsvermoedende walleby tegen die we begroet hebben met een aantal foto's. Op het strand stonden een soort van tribubes waar we op de tweede rij gingen zitten. In ons element van ons australie-toeristen-reis-avontuur maakten we vele foto's, die uiteindelijk allemaal op elkaar leken. Totdat opa en oma achter ins gingen zitten: " tis jir wol kalt jer, aant wur ik nog verkoaden"!! Wég Australië gevoel, wég charme!! Er was ons gezegt dat we stil moesten zijn en geen foto's of videos mochten maken als de pinguins kwamen. Oma had dit niet goed begrepen en begon met de pinguin die verscheen steeds harder te praten.. Vrij vervelend.
Gelukkig voelden de pinguins zich niet bedreigd door onze aanwezigheid en kwamen ze in vele groepjes het strand op waggelen. We hebben ze niet geteld, maar het schijnen er meer dan 700 te zijn geweest. Schattige beestjes die iedere dag bij zonsopkomst uit hun hol komen, met hun roep hun maatjes zoeken en dan in groepjes de zee ingaan. Ieder paartje heeft zijn eigen holletje en soms moeten ze wel twee km lopen om hun hol terug te vinden!!

De volgende dag rijden we naar nobbies, waar de grootste zeeleeuwen kolonie van zuid Australië zich zou bevinden. Eenmaal daar was er met het blote oog geen zeeleeuw te bekennen, maar de omgeving was er zo prachtig! we spraken een vrouw die op het eiland woont, zij vertelde dat zij eens per week richting Melbourne rijdt en hier 1,5 uur over doet. Ongeveer 1/3 van de tijd dat wij er overgedaan hadden. Ze bood ons aan om hét wegenboek van Melbourne langs te brengen bij onze volgende bestemming. Zo lief! Via swon lake, waar we een uitgedroogd meer zagen met een paar eenden erin, kwamen we bij het koala reservaat. De lieve dame had het boek al langs gebracht. Zo fijn! In het park aangekomen was het liefde op het eerste gezicht met een baby koala die slapend in de boom zat. Wat een dropje!! Hy hing met zn pootjes om de tak geklemd zwierend in de wind op een tak. De andere koalas konden dit niet overtreffen maar het was heel leuk om ze van dichtby te zien.

Hierna zyn we naar Frankston gereden omdat de polaroid camera van Yvonne het niet meer doet. We hebben daar overnacht en zyn wat winkels by langs gegaan maar helaas....hy is niet te maken. Enorm balen want het was zo leuk geweest om deze hier te gebruiken!

Onze volgende slaapstop was in Torque waarna we de Great Ocean Road zyn begonnen. Hierover de volgende keer meer anders wordt de update nog langer :)

Veel liefs Bren en Yvon!