Cairns - Townsville

Onze eerste nacht in cairns was niet zo n groot succes. Het bestond voornamelijk uit puffen en zuchten en " wat is het warm niet" .. We gingen vroeg in de ochtend op zoek naar een camping in de omgeving. Deze vonden we en we werden er zo vriendelijk ontvangen dat we de receptioniste wel wilden knuffelen. Op het veld meteen de tent opgezet en eindelijk, eindelijk.... Onze was kunnen doen!!! Badend in het zweet de was op een hoop gegooid en drie trommels gedraaid. Ondertussen moesten we echt verkoeling zoeken in het zwembadje, anders waren we vast en zeker gesmolten.. Lullige was alleeb wel dat toen de meeste was bijna droog was, het als een malle begon te regenen. We bouwden het washok dan maar tot een grote droogmolen. Aan het eind van de middag zijn we naar het centrum van cairns gegaan. Hier gegeten en de vele souvenierwinkeltjes en de grote nightmarket bezocht.
De volgende dag gingen we de auto ophalen, die we in Nederland al gehuurd hadden. We dachten dat dit niet zoveel voeten in aarde zou hebben, maar dat viel even zwaar tegen!! Aangekomen bleek er een heel gedoe te zijn met onze creditcards. Om een lang verhaal kort te maken, steeg de temperatuur in het kantoortje ondanks de airco erg. We moesten geld bij betalen anders kregen we de auto niet mee... Als je dan denkt dat dit het was, vergeet het maar... we reden twee uur later dan gepland bij het bedrijf weg en aangekomen in het centrum konden we weer rechtsomkeert maken, want een van onze lampen was kapot. Na een lampverwisseling bij het bedrijf zijn we weer naar het centrum gegaan. Hier bleek de rechterachterdeur niet op slot te gaan!! Zwaar geïrriteerd hebben we de hulpdienst gebeld ( want na 5uur was het bedryf dicht) en besloot het slot zich na dit telefoontje zich acuut zelf te gaan maken. Na een hele dag ons hier rot en gefrustreerd om te hebben gevoeld, hebben we besloten om het achter ons te laten en te gaan genieten van onze verdere reis! We kwamen er achter dat de auto de vreemde gewoonte heeft om vier keer uit zich zelf te gaan toeteren als je de auto start... En gelukkig doen de remmen het ook zonder lawaai.... Ja, we maken er wel een grapje van, maar je zult er maar in moeten rijden...

Zaterdagochtend 24 Februari zijn we begonnen met een gezellig bezoekje aan het autobedrijf... Hier hebben ze de ruitenwissers vervangen en de auto verder nagekeken op ons verzoek. Er kon verder niets gemaakt worden omdat het niet echt stuk was. Een beetje slijtage is niet voldoende om vervangen te worden.... We stapten in de auto om wat stranden te bekijken, ten noorden van cairns. We kwamen prachtige verlaten stranden en gezellige boulevards tegen. Genoten van al het moois en blij dat we de vrijheid van een auto hebben!

Zondag zijn we vroeg opgestaan om het Great Barrier Reef te bekyken, en Awesome Great dat het was!! Wauw!! Voor de boot vertrok kregen we nog wat hyperactieve veiligheidsinstructies voor als er iemand over boord slaat ( scream men over booooaaard!!) je in het water hulp nodig hebt (wave your aaaaaaaarms) of wanneer de zwemvesten nodig zyn. De vrouw vroeg luidkeels of we klaar waren voor het Great Barrier Reef... We beseffen ons ineens dat we dit gewoon gaan zien, wauw!
Na een verkoelend regenbuitje tydens het varen kwamen we aan by de eerste plaats waar we konden snorkelen. Gewapend met snorkelset, flippers, wetsuit ( was nodig voor de kwallen) en gehuurde onderwater camera kon ons avontuur beginnen! Vanaf de eerste meters ging er een hele andere wereld voor ons open. Zoveel mooie vissen die we nog nooit eerder hadden gezien, gekleurd koraal en het magische van de onderwaterwereld maakte het helemaal af! Seinen naar elkaar by elke vis of koraal dat we zien, de onderwatertaal begrijpen we goed :) We zyn bly dat we de camera hebben gehuurd want die draait overuren by al het moois wat we zien. Achteraf wel jammer dat de camera af en toe niet reageerde by het indrukken van de fotoknop. Nemo en een schildpad hebben we nog niet gespot en we wyken niet teveel af van het koraal want stel je voor dat er uit de donkere diepte ineens een haai opduikt... Inmiddels hebben we de zee ook ruim opgeslokt dus lassen we een pauze in op de zyplaten van de boot. Nog even een laatste rondje gesnorkeld voor de lunch begon en we naar de tweede plek zouden varen. De lunch was prima geregeld en ook het personeel is heel vriendelyk! Tydens het snorkelen zagen we wat mensen in een ander pak dan onze wetsuit. Deze hebben we even omgeruild voor een 'stingersuite' een dunnere versie die ook beschermd tegen de kwallen.
By de tweede plek aangekomen was er meer kans om schildpadden te spotten. Helaas hebben we deze niet gezien, degene die gingen duiken wel dus waarschijnlijk zwommen ze te diep om door ons gespot te worden. Dit reef lag hoger dan het reef dat we hiervoor gezien hadden soms moest je heel goed oppassen dat je met je knie of flipper het reef niet raakte, zo dichtbij! Ook hier mooie vissen in overvloed met prachtige kleuren. We vonden het jammer dat de trip afgelopen was, want we willen er nog veel meer van zien! Toen we van de boot af gingen stond de crew in een ry klaar voor een high five van alle passagiers.

(Neem even wat drinken, adem in en uit, neem een koekje of ga even naar de wc want hier volgt deel 2 van de blog )

25 Februari zyn we vanuit Cairns vertrokken verder richting het zuiden langs de oostkust. Tussen Cairns en Innersfail is een waterval route die we gereden hebben. De eerste stop was by een grote boom die vanaf de bovenkant ongeveer 3 voetbalvelden in beslag neemt met alle takken en je met 24 mensen in een rondje hand in hand strak om de boom heen kan staan, dit konden we helaas niet doen aangezien we de enige 2 waren die er liepen, maar groot was de boom wel!
Tussendoor hebben we 2 grote meren bezocht waar je kon zwemmen of met een bootje een rondje kon varen. Toen we het bord krokodillengevaar zagen hebben we hier toch maar niet voor gekozen. Het meer was heel helder en we zagen wat vissen en schildpadden rondzwemmen in het mooie meer! Het andere meer was iets kleiner dan op de kaart zichtbaar was. We stonden geparkeerd en wilden naar een andere parkeerplek ryden, toen we de bocht om gingen kwamen we weer op dezelfde parkeerplaats uit :) dit stelde dus qua grootte niet zoveel voor.
We reden weer verder naar het volgende toen de politie een hele tyd achter ons reed. We dachten dat we misschien te langzaam reden want we zien graag alles van de omgeving of er wat met onze mooie auto aan de hand was... maar hy haalde ons zwaaiend in en reed weer verder.
Toen naar de Malanda Falls gereden een waterval die prachtig moest zyn. De man van het hostel in Cairns had een kaartje vol gekruisd wat we moesten bekyken en daar geschreven dat we schildpadjes konden voeren met chips. Dit bewaren we liever voor onszelf dus met een zak oud brood onder de arm zyn we een donker bospad afgelopen en met veel geritsel in de blaadjes kwamen we by een riviertje. Wat op het oog leek of er niks leefde veranderde toen het brood te water ging. Massa's schildpadjes kwamen op ons lekkere brood af, zo leuk om te zien! Meneer hagedis kwam uit het niks op een tak by het water zitten om ook even mee te eten. Al smakkend met het kleffe natte brood uit zn bek te hangen genoot hy van het lekkere hapje. Meer familieleden kwamen aan zwemmen omdat de schildpadjes al genoeg hadden gehad. Toen de beestenbuikjes weer gevuld waren hebben we de waterval bekeken waar het niet opgegeten brood via de rotsen naar beneden kletterde. Doorgereden naar de slaapplaats waar er krokodilgevaar was langs de rivier waar we sliepen. Gelukkig hoorden we dit pas de volgende ochtend anders hadden we geen oog dicht gedaan. De australische man vertelde dat een paar maand geleden een jongen zyn tent uitgetrokken was door een croc en een oma hem redde door op de croc te gaan zitten. Of dit waar was weten we niet maar ja, in de rivier naast onze tent waren in ieder geval recent nog crocs gespot! Scary!!

De volgende dag hebben we de rest van de watervalroute bekeken vanaf Milla Milla en kwamen we by elk punt dezelfde mensen tegen die ook deze route reden. De watervallen hebben allemaal weer iets anders wat ze mooi maakt, hoe een kleine creek kan uitlopen in de waterval is best byzonder.
Toen de route door berg en dal langs de watervallen voor dat deel klaar was zyn we naar het Paronella Park (zie google) gereden en hebben daar een nachtje geslapen. By het telefoontje of er nog plek was waren de mensen zo aardig aan de telefoon, iets wat ons meer opvalt hier. Je hoeft maar even stil te staan met een kaart in je hand of ze vragen of ze je kunnen helpen en zyn heel vriendelyk. Deze dag konden we een avond tour doen en de volgende dag de dagtour. Hierby kregen we een gratis overnachting dus dat slaan we niet af. Het park is by een waterval gebouwd en was vroeger een kasteel van de spanjaard José met vrouw en kinderen. Naar eigen inspiratie van een reis door Europa heeft hy verschillende dingen gebouwd en tuinen gecreëerd wat nu een park is geworden met hetgeen wat er nog van over is. Verschillende overstromingen hebben veel schade gemaakt aan de gebouwen die er staan, wat nu een extra sfeer geeft aan het hele park. In de avond was de waterval heel mooi verlicht en hebben we uitleg gekregen over het ontstaan en de geschiedenis hiervan. Met een mooi uitzicht door het kasteel op de waterval en een muziekje erby in de fontein staan we weer met beide benen op de grond en beseffen ons dat we op een hele byzondere reis zyn aan de andere kant van de wereld! Het was heel sprookjesachtig, een beetje als de Efteling.
De dagtour geeft ons meer uitleg over José en de natuurrampen die zich hebben voorgedaan in het park. We kunnen ons er een voorstelling by maken door een trap met een bordje, op byna by de hoogste trede, dat er tot dat punt water heeft gestaan by een overstroming! We willen nog wat fotos maken van de tuin tot we elkaar kwyt raken voor een momentje. Na wat geroep hebben we elkaar weer gevonden waarby Brenda de reactie geeft. 'Owwww Yvon niet naast je kyken'. Yvonne krygt het spaans benauwd en kykt voorzichtig om zich heen wat er te zien is. Met beide kippenvel tot op het bot is daar onze eerste ontmoeting met een Australische spin. Grote spin met lange vieze zwarte poten en een rood achterwerk. We begroeten dit dier met een hoop gegil en rennen snel weg van dit enge beest! Dat was het minst leuke aan het park!

Het meest verschrikkelyke en het moment dat het niet meer zo leuk was hebben we ook beleefd die dag. Eerst een regenwoudachtig pad belopen voor een hoge waterval, met hier en daar geritsel van de salamandertjes, opzich niet zo erg.... We zien in onze ooghoek iets glinsteren in de boom en volgen deze glinstering tot het eindpunt. Tot onze grote schrik zit daar weer een MEGA grote spin in een MEGA groot web! Nee we overdryven dit keer niet en vinden het opeens niet meer zo leuk om omhoog te kyken en daar te lopen. Dit regenwoud blykt vol te zitten en in ieder hoekje dat we kyken zien we deze spinnen zitten. Niet gewoon een kruisspin of huisspin in een conifeer in de achtertuin maar echt GROOT! Nadat we by de waterval van de schrik zyn bekomen en wat afgekoeld zyn wachten we even tot wat meer mensen terug naar de auto lopen zodat zy de eerste zyn met de eventuele spin ontmoeting.

Het volgende slaapmoment was in Cardwell waar een buurmeisje ons geholpen heeft met de tent opzetten. Ze pakte de stoelen uit de auto en klapte ons tafeltje uit. Ze wilde direct pizza met ons eten (want ze hadden toch wel genoeg) en vond het een hele prestatie dat we met regenvoorspelling in de tent gingen slapen. De volgende ochtend kwam ze met haar nagellak aanzetten en toen wy hiervoor bedankt hadden heeft ze de nagels van haar broertje maar gelakt haha.
Vanaf hier hebben we de 2 laatste watervallen van onze touristische kaart gezien en ze worden steeds groter en moeilyker te vinden. Eerst een bospad af met onze auto die wel heel veel lawaai maakt als we langzaam de hobbels en bobbels in de weg passeren. We worden beloond met een mooi uitzicht van grote stenen met kletterend water vanaf een hoogte die we niet kunnen inschatten. Daar is onze eerste ontmoeting met een levende slang in de natuur! Hallo slang!
De laatste waterval van dit gebied was een echte klapper. De Wallaman falls! We ryden een berg omhoog waar geen eind aan lukt te komen. Smalle wegen en onderweg zyn ze bezig met het verbeteren van het wegdek. Je komt dan ineens een man of vrouw tegen met een
bordje in de hand waar slow of stop op staat. Er wordt wat gepraat door een walkie talkie en we mogen weer doorryden. Uiteindelyk gaat het wat regenen en komen we aan by de waterval... Wauw!!! Een hoogte van 268 meter waar in een smalle lyn water naar beneden valt en waar het water ook nog eens 20 meter diep is. We zyn er even stil van en genieten een tydje van dit mooie uitzicht. Niet voor lang want door de miezerige regen trekt er een damp omhoog vanuit het water waardoor de waterval onzichtbaar wordt en we alleen het harde geluid van het vallende water nog horen. We zyn hier dus net op tyd aangekomen!
Na dit avontuur, wat wilde koeien op de weg en een hoop regen (ja mensen hier regent het ook) zyn we 150 kees ( australisch voor kilometer) verder gereden naar Townsville.

Dikke Liefs!