Hi!

De reis ging verder vanuit Hervey Bay. Vanuit ons hostel werden we naar het busstation gebracht en vanuit daar zouden we met een Trainlink bus naar Maryborough gebracht worden. Door een kleine miscommunicatie kwamen we alleen veelte vroeg bij de bushalte, maar gelukkig heeft de meneer van het hostel ons weer mee terug genomen en ons op een later tijdstip weer afgezet haha. De tweede keer op het busstation aangekomen, moesten we nog even wachten voor de bus kwam, maar toen die er was konden we onze spullen inchecken. Het was even spannend of mijn bagage te zwaar was of niet, maar met een mooi "heavy" label en het gewicht van 18 kilo er op geschreven, was mijn tas niet te zwaar en kon het dus zonder problemen mee. Een rit van iets meer dan een uur bracht ons naar het station en daar moesten we nog even wachten tot de trein kwam. We hebben tijdens de treinreis een beetje gelezen, gedommeld en verder niet zo veel. Eenmaal aangekomen op Brisbane waren we ook best wel een beetje pooped en hebben we voor het gemak gekozen en hebben we een taxi ons naar het hostel laten brengen. Onder voorbehoud van de aankomende hostels, kunnen we dat hostel uitroepen tot meest verschrikkelijke van de reis. Het sfeertje wat er hing was niet heel fijn, de kamer waar we sliepen stonk onwijs naar oude sigaretten peuken en we hebben zo vaak naar de receptie moeten lopen met vragen dat we ons een beetje "het domme toeristje" voelde. Niet heel fijn. Gelukkig eet en slaap je in een hostel en hadden we genoeg dingen om te doen.

Na we wat gegeten hadden zijn we naar een ander hostel geweest, waar Jolien en Frans Willem verblijven. Die twee kende ik van Defqon en het leek ons de kans om even te meeten en gezellig een drankje te doen! Het was een uiterst geslaagde avond met een hoop gezelligheid!

De volgende dag zijn we rustig op gestart. Met een beetje luieren en bijslapen van de afgelopen nachten vloog onze dag voorbij, maar om nou niet helemaal niets te doen zijn we tegen het eind van de middag op de trein gestapt om naar Movie World te gaan.

We hadden een "VIP pas" voor 3 attractieparken: Movie World, Wet'n'wild en Sea World. Daar konden we zovaak als we wilde naar toe, dus dat hebben we ook gedaan!

Ik had Inge zover gekregen om met mij in Superman Escape te gaan. Een achtbaan waar je wordt afgeschoten. Van 0 naar 100 in twee seconden. Hilarisch!!! vond ik. Inge was het niet zo zeer met mij eens hahah dat arme kind heeft alles bij elkaar gegild en gekrijst en haar mantra daarna was: NOOIT MEER, NOOIT MEER, NOOIT MEER. Hahaha, Maar ze heeft t wel gewoon gedaan!

Na we terug waren in het hostel hebben we een heerlijke salade gemaakt en gegeten en daarna niet zo heel veel meer gedaan. De volgende ochtend zouden we vroeg uit de veren en wederom onze weg maken naar Movie World om dit keer een goed rondje door het park te lopen en eens te kijken wat er allemaal te doen was. We hadden ook onze bikini's meegenomen zodat we, na we uitgekeken waren op Movie World, door konden gaan naar Wet'n'Wild. Een pretpark gevuld met water glijbanen. Hier kwamen we net iets na het middaguur binnen wandelen en het was echt rustig in het park. Dit gaf ons de kans om een voor een de glijbanen af te gaan. Van hele rustige, met een bootje waar je practisch rondkabbeld, naar echt compleet gestoorde, recht naar beneden storten in een bootje of liggend op je rug. We hebben ze allemaal gedaan. Er bleef maar één glijbaan in het park die we niet gedaan hebben: de aqualoop. Bij die glijbaan sta je in een tube, wordt er afgeteld en trekken ze een plankje onder je weg, je stort naar beneden en met geluk ga je over de kop (niet iedereen glijd hard genoeg en glijd halverwege de looping weer terug en moet uit de buis stappen). Voor deze hebben we zeer vriendelijk bedankt. Maar toch hebben we een hele hoop angsten onder ogen gezien. Mijn persoonlijke grootste overwinning was een glijbaan waar je boven aan ging zitten, een klein stukje "normaal" naar beneden gleed en daarna stijl naar beneden. Heeeeel spannend, maar oh zo gaaf! En natuurlijk de adrenaline stoot die je daar aan over houd is geweldig!

Die avond toen we in de trein naar het hostel zaten merkte we toch wel wat een dagje angsten overwinnen met je doet haha we waren hartstikke moe. We zijn gaan eten en kwamen toen min of meer terecht in een spelletjes avond. Het begon met een quiz met uiterst dubbelzinnige cryptische beschrijvingen. Wij hadden in eerste instantie vriendelijk bedankt voor deelname aan het spel, maar we hebben een aantal jongens (Frans, frans en Deens) geholpen. De 'non-native speakers' hadden het toch soms enigszins moeilijk om de cryptische omschrijvingen te plaatsen, maar het was toch wel leuk. Door dat we zo in het spelletje verzeild raakte besloten we de volgende ronde met pictonary mee te doen. De eerste ronde hadden we niet zoveel punten, maar de tweede ronde, toen ik mijn fantastische teken kunsten mocht vertonen, haalde we 6 punten binnen. Dit bracht ons op een gelijkspel met een ander team. Er moest dus nog een finale spel komen om te beslissen wie er nou uit eindelijk de overwinning zou behalen. Het finale spel was Flip-cup. De spelleider roept: "what are playing!?" en de spelers antwoorden: "FLIP- CUP!" De spelleider vraagt daarop: "Why!?" en de spelers antwoorden: "To get f**ked up!" en dat is het startsein voor de eerste spelers op rij om te beginnen. Alle spelers hebben een beker met een drankje (wij hadden water, maar origineel wordt het gespeeld met bier of een andere drank) voor hun neus. Deze moet zo snel mogelijk leeg gedronken worden. Dan zet je de beker op de rand van de tafel en probeer je hem met een vinger op te wippen en hem op zijn kop te laten landen (titel verklarende uitleg he). Zodra dat gelukt is, is de volgende speler op rij aan de beurt. Ik kan je vertellen: Wat een hilarisch spel! We hebben heel hard gelachen, we lagen achter, maar na een geweldige inhaalslag van onze teammates en herhaaldelijk falen van de tegenstanders sleepte wij uiteindelijk de overwinning in de wacht! Als prijs kregen we allemaal een shotje. Dit was enigszin teleurstellend toen het peachschnapps bleken te zijn, maar ach... iets met gegeven drank gewoon in de bek gieten ;P haha.

Dit was meteen onze laatste avond, dus we gingen uit het hostel weg met een iets minder rot gevoel dan dat we hadden gehad gedurende ons verblijf. Onze volgende stop was Surfers Paradise! We konden vanuit ons hostel heel makkelijk bij de trein komen. Die trein zou ons naar de bus brengen die ons op steenworp afstand van onze hostel zou brengen. De reis verliep voorspoedig en we waren ruim twee uur voordat we officieel konden inchecken al bij het hostel!

Gelukkig hadden we het geluk dat de kamer al klaar was en we konden meteen onze spullen droppen en het wat huizelijker maken. Ik had nog ballonnen over en die hebben we opgeblazen en overal aan de bedden geknoopt haha. Onder het motto "omdat het kan".

Na we onze kamer overhoop hadden getrokken, ballonnen opgehangen hadden en even ons opgefrist hadden, zijn we naar Hard Rock Café gegaan. Dit natuurlijk voor de Nacho's en de glazen. We hebben de nacho's heerlijk buiten gegeten, maar toen het wat donkerder werd zijn we naar binnen gegaan en hebben we aan de bar nog een aantal drankjes gedaan. We raakte aan de praat met een van de managers die ons uitnodigde voor de volgende avond: "anti- valentines day". Voor $40,- zouden we twee uur lang onbeperkt bier, wijn of 'spirits' (bij ons beter bekend als mixdrankjes) mogen drinken. Dat lieten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen en na een heerlijke luie dag op het strand in de zon zijn we ook voor onze tweede avond in Surfers Paradise naar het Hard Rock Café gegaan. We betaalde onze rekening. Kregen een cocktail op het huis en hebben vervolgens de hele avond gratis rum-cola gedronken. Het personeel vond ons behoorlijk aardig en zodoende hebben ze ons de rest van de avond drankjes toegestopt :D. Maar wat natuurlijk ook even vermeld moet worden was dat mijn allerliefste vriendje, Ingeborg een envelop had meegegeven die ik pas op Valentijnsdag mocht open maken. Toen Inge en ik allebei om 5uur die ochtend even wakker waren en naar de wc gestommeld waren, zei ik: Psst.. het is 14 februari: geef mij mijn post! (Ik was tenslotte al 12 dagen een rode envelop voorgehouden met begeleiding van de woorden: Haha! Nog niet! 14 februari pas!) Dus met een slaperig hoofd heb ik het lieve valentijnskaartje gelezen :)
De volgende dag zijn we naar Sea World geweest. Ook deze viel onder onze VIP pas, dus daar moesten we natuurlijk goed gebruik van maken. We hebben een rondje gelopen, zo goed als alle beestjes gezien, een jetski stunt show met hele mooie mannenbillen in strakke, natte pakjes en daarna vonden we het wel weer best. We zijn niet in de attracties geweest want onze buik zat nogal vol van het eten wat we besteld hadden.

We zijn in het hostel lekker aan het zwembad gaan liggen met een boekje en hebben rustig aan gedaan de rest van de middag.

Op onze laatste avond zouden we nog eenmaal terug gaan naar Hard Rock, om de geweldige mensen van het personeel te bedanken voor de onwijs leuke tijd die we daar hadden gehad. Overdag hebben we eigenlijk niets meer dan, uitslapen, tassen inpakken en zooi ruimen gedaan. Heerlijk! We hebben wat gegeten en zijn daarna naar Hard Rock gegaan. We gingen lekker aan de bar zitten en kletsen weer wat af met het personeel, kregen wéér een gratis cocktail. Deze was over en nja, weggooien is natuurlijk zonde, dus ja, dan nemen wij die zware taak wel op ons om hem op te drinken haha.

We waren wat later op de avond aan de praat geraakt met drie jongens en dat was opzich wel gezellig. Voor we het wisten was het sluitingstijd. Ik betaalde de rekening, we liepen naar buiten, we zeiden onze goodbye's en Inge en ik zijn terug naar het hostel gelopen. Na een niet al te lange nacht werd ik wakker met toch wel de meest vreselijke kater die je kan oplopen: Mijn portomonnee was weg. Mijn portomonnee inclusief ruim $150,-, bijna €90,-, mijn pasjes, herinneringen en bovenal.... mijn paspoort. Echt ik kan je verzekeren, met nog maar 8 dagen voor je zijn er leukere dingen om kwijt te raken dan je paspoort. Ik had nog liever een hele zware kater van de drank gehad. Wat een rustige ochtend, met nog een bezoekje aan sea world had moeten worden, werd een chaotische, paniekerige en over de top chagrijnige, met huilbuien gespekte ochtend. Onze eerste hoop was gevestigd op Hard Rock. Misschien had ik hem daar laten liggen! Dus, fingers crossed en rennen maar. Helaas was daar niks gevonden. Dus daarna was mijn meest logische stop: het politie bureau. Ik werd door de twee dames van de balie op weg geholpen en ik moest een nummer van de politie bellen om aangifte te doen, zodat ik een aangifte nummer had om die door te geven aan het Nederlands Consulaat voor een nieuw of nood paspoort. Maar omdat ik toch enigszins wel in paniek en huilerig was, ging dit niet helemaal vlekkeloos. Ik kon niet eens mijn eigen verjaardag in het engels vertellen haha. Uit eindelijk was de mevrouw aan de telefoon erg geduldig en lief voor mij, heeft me gerust gesteld en mijn aangifte opgenomen. Daarna was het telefoontjes plegen naar het Nederlands consulaat. Eerste had ik het nummer van Brisbane gekregen, maar omdat Inge en ik die middag zouden door reizen naar Byron Bay had ik er meer aan om het Nederlands Consulaat in Sydney te bellen, om te regelen dat ze mijn paspoort gegevens in Nederland bij de gemeente al vast zouden verifieren, zodat ik, zodra ik weer in Sydney zou zijn op de 23e, ik alleen langs hoefde te komen en het noodpaspoort kon opvragen en mee nemen. De bankpasjes die in de portomonnee zaten had ik geblokkeerd en toen was alles geregeld. Ik kon weer enigszins adem halen. Meer kon ik niet doen, het was uit mijn handen.

We moesten nog twee uurtjes ons vermaken in het hostel voor we naar de Greyhound stop gebracht werden. De Greyhound zou ons in iets meer dan twee uurtjes naar Byron Bay brengen. Toen we daar aankwamen was het al heel snel duidelijk: dit plaatsje is super relaxt en die twee dagen die we daar zouden doorbrengen zouden niet tegenvallen. We werden bij de bus opgehaald door een echte surfdude die voor het hostel werkt. In plaats dat hij meteen naar het hostel reed, reed hij eerst in een snelle tour door het stadje heen. Hij vertelde waar we een club, supermarkt, bottleshop en het strand konden vinden. Toen we in het hostel aan kwamen kregen we ook daar nog een snelle tour. We voelde ons meteen welkom en dat was toch wel prettig. We checkte in, deden wat boodschapjes, hebben gegeten en daarna lekker een filmpje in de kamer gekeken om vervolgens lekker bijtijds gaan slapen. De volgende dag wilde wij graag naar de vuurtoren lopen.

Het was lekker weer, alleen wel wat benauwd. Maar goed, we hadden onze zinnen er op gezet om naar het meest oosterlijke punt van Australië te gaan. Dus dat hebben we gedaan! Het was echt een heerlijke wandeling, maar oh wat was het warm en benauwd. Op gegeven moment zweette ik aan alle kanten. Zelfs mijn knieën kwamen druppeltjes zweet van af! Maar eenmaal boven was het uitzicht wel de moeite waard en was dat een goede beloning. Op onze weg terug begon het behoorlijk te betrekken en we hadden het geluk net op tijd terug te zijn in het hostel, want niet lang na wij terug waren begon het enorm te plenzen. Op het moment dat we terug waren kreeg ik het allerbeste telefoontje dat ik hier in Australië krijgen zal. Ik werd gebeld door de Queensland Police: mijn portomonnee was gevonden! Mijn paspoort en pasjes zaten er nog in! Ik heb met ze afgesproken dat ze hem aan ons hostel zouden geven en ik heb daarna het hostel gebeld om met hun te regelen hoe ik de portomonnee weer in mijn bezit zou krijgen. Ze hebben hem mee gegeven aan de buschauffeur van de Greyhound, dus ik hoefde hem alleen maar op te halen bij de busstop.

Natuurlijk kon het allemaal niet zo makkelijk en soepel lopen. We stonden op de verwachtte aankomst tijd netjes bij de bushalte te wachten, maar de bus.. Die was er niet. Hij kwam maar niet. En na ruim anderhalf uur wachten was er een meisje die naar de Greyhound service had gebeld. "Sorry, de bus heeft twee en half uur vertraging. Dus je mag nog een uur wachten!" Je kan je voorstellen dat dit enigszins niet heel fijn was, maar het was voor een goed doel! Toen de bus eindelijk om 11uur in de avond aankwam en ik mijn portomonnee weer in handen was, kan je je vast voorstellen dat ik door het dolle heen was. Helemaal toen ik zag dat ze de euro's die ik in een ritsje verborgen had, niet hadden gevonden en niet eruit hadden gepakt! Een kleine meevaller.

We gingen snel na we terug waren in het hostel slapen en de volgende dag was het tijd om door te reizen naar Port Macquarie. Dit was een reis van ruim 6 uur dus we hadden nog even te gaan.

Hoe we het overleefd hebben, is mij nog steeds een raadsel. Maar met de film : Komt een vrouw bij de dokter en de daarbij behorende huilbui, wat dommelen en kangaroo spotten kwamen we aan in Port Macquarie. Daar was ik bang dat we op zoek moesten naar ons hostel, maar gelukkig stond ook hier iemand te wachten met een busje om ons mee te nemen naar het hostel!

Het was een omgebouwd huis en de sfeer was echt geniaal. We kregen ook hier een rondleiding. Alles werd verteld en aangewezen en er werd verteld over de surflessen die ze gaven. Voor $10,- per persoon mocht je mee. Je kreeg een board, een lift naar het strand en wat tips en tricks. Wij hebben ons meteen ingeschreven haha. Nadat we ons hadden ingeschreven kregen we ook nog, aan de hand van een kaart een "rondleiding" door de stad.

De mensen die in het hostel werken waren heel relaxt en met een biertje en wat eten hebben wij ons prima vermaakt. Inge was nogal moe en ging op tijd slapen. Ik bleef aan de klets met de eigenaar van het hostel. Deze man was een kopie van Guido (mijn oom) en echt een prachtig mens. Zijn houding, zijn manier van denken en zijn visie op het leven waren, zoals je het van een surfer kan verwachten, echt relaxt. Ik heb daarna nog eventjes mee gedaan aan een spelletje en ben rond een uur of twee gaan slapen.

De volgende dag gingen we surfen. Met een behoorlijke dosis gezonde spanning zaten we in de bus naar het strand toe. Het weer was niet heel erg mooi en de zee was behoorlijk ruig door een cycloon die huishield in Brisbane. Wij hadden het staartje van haar te pakken en daardoor was het allemaal nog net wat spannender. Eenmaal in het water verdween die spanning bij mij al snel. Helemaal omdat ik het voor mekaar kreeg om op het board te staan! Ik heb een aantal golven gepakt en ik kan niet trotser op mezelf zijn :D

Bij terugkomst hebben we wat boodschapjes gehaald, zijn we aan de praat geraakt met een medewerker van het hostel en hebben we onder het genot van wijn een spel gedaan. "Battle of the sexes". Dit werd een hilarische avond en voor we uiteindelijk op bed gingen (met een heel hoop waarschuwingen dit niet te doen) hadden we nog maar 3uur slaap voor de boeg. Wij waren er heilig van overtuigd dat wij hun versteld zouden laten staan en wij ons NIET zouden verslapen. Natuurlijk deden wij dit, tot onze grote spijt, WEL. We werden wakker op het moment dat we de bus in hadden gemoeten. We hebben alle spullen op een hoop gegooid, taxi gebeld en we zijn toch maar naar de busstop gegaan in de hoop dat we vanuit daar nog iets konden redden.

We hadden de bus echt gemist. Geen manier meer om het te redden: de Greyhound was al weg. Er zat nog een jongen te wachten en toen we hem vroegen waar hij op wachtte, vertelde hij dat hij een soort shuttle busje naar Newcastle aan het wachten was. We keken elkaar aan en besloten toen die bus af te wachten. Om zeven uur in de ochtend kwam er een mini van aangereden en tot ons grote geluk had deze vrolijke, lieve man nog plek in zijn busje! Hij wilde ons wel mee nemen naar Newcastle en ons (voor vergoeding ofcourse) afzetten bij het treinstation. Met een uur vertraging konden wij weer op weg. Gelukkig! Vanuit Newcastle moesten we met de vervangende bus naar Sydney reizen, want er waren NATUURLIJK uitgerekend in dit weekend, trackworks. Verschrikkelijk. Gelukkig hadden we met Wilma afgesproken dat zij de tent, onze matjes en slaapzakken mee zou nemen om het weekend met ons naar de Blue Mountains te gaan. Na een hele, hele lange dag en akelig lang reizen (ruim 10 uur) waren we in Katoomba. We hebben onze tent opgezet, de zooi er in gegooid en we zijn naar de supermarkt gelopen. Die avond hebben we heerlijk gegeten en zijn we met een bijbehorend drankje in de tent film gaan kijken. Het was behoorlijk knus in de tent, met zn drieën en al onze zooi. We hadden niet heel fantastisch geslapen, maar dat mocht de pret niet drukken! We gingen vol goede moed naar Scenic world. Het weer was niet zo lekker, maar de vooruitzichten waren beter. Dus we begonnen met een kop koffie en zijn daarna de attracties gegaan. Het treintje, de kabelbaan, de boardwalk en de skyway. Gelukkig was er een opklaring op het moment dat wij met de kabelbaan naar boven gingen en hebben Wilma en Inge de three sisters, mount solitair en orphan rock gezien. Daarna was het een bijzondere ervaring om in super dichte mist met de skyway maar de overkant te gaan. Je zag helemaal niks! Best wel spooky haha. Helaas werd het weer niet beter, maar we hebben het wel erg gezellig gehad. Om het weekend af te sluiten hebben we lekker gegeten bij de pizzaria bij het station. We hebben echt onwijs goed gegeten! Heerlijke pizza's! Daarna was het tijd om afscheid te nemen van Wilma. Inge en ik zijn weer terug gegaan naar de tent en hebben een rustige avond gehad.

Nu zijn we in Sydney! Fabienne kwam gisteren langs en bleef onverwachts slapen en Inge en ik zijn vandaag naar Schofields geweest voor een lunch afspraak met twee moeders van Playgroup. Het is echt heel bizar dat het hele avontuur morgen avond ten einde komt. Maar ik kan niet wachten naar huis te gaan.

Morgen nog een aller laatste blog en dan ben ik weer thuis jongens!

Liefs!