De laatste kilometers
Toen ik in Fukuoka aankwam pakte ik de metro naar Hakata en vanuit daar de Shinkansen (bullet-train, gaat met zo'n 200-250 km/uur) naar station Shin-minamata. Wat een uitzicht! Foto's vind je natuurlijk weer onder 'albums' hierboven. :)

Ik had een trein eerder genomen dan ik afgesproken had met de host (hij zou me op komen halen op het station), dus heb ik nog heerlijk drie kwartier zitten genieten in de zon, lezend in mijn zojuist gekochtte woordenboek.

Daarna ontmoette ik de host en zijn vrouw: Rei-san en Michiko-san. Rei-san spreekt een woordje engels en Michico-san iets minder, maar ook iets. Ik spreek daarintegen juist weer een beetje Japans, dus met een mengeling van beiden stellen we onszelf voor.

We stappen in de auto en vertrekken naar de farm. Toen ik vertelde dat de farm op 600m hoogte lag, compleet verlaten van de wereld, dacht ik dat t wel redelijk mee zou vallen. Maar nee hoor! De enige mensen in de omgeving die ik tot nu toe gezien heb zijn Rei-san, Michico-san, de andere twee wwoofers (waar je straks meer over leest) en de Rei's familie.

De farm!
Op de farm wordt me eerst het huis van Rei-san en Michiko-san gewezen, helemaal zelf gemaakt, begrijp ik. Vervolgens rijden we door naar het huis van de WWOOFers. Het huis en de omgeving lijken haast een kleine vuilnisbelt. Dit is omdat het veel geld kost om spullen naar de vuilnisbelt te brengen, hoorde ik later.
Maar binnen! Het ziet er geweldig uit, op een paar kleine dingetjes na:
- Het is binnen kouder dan buiten. Geweldig in de zomer, maar niet echt in de winter
- De wc kan niet doortrekken, alles belandt in een groot gat in de grond. Ik hoop dat het niet vol raakt deze zes weken, want ik wil niet degene zijn die er iets aan moet gaan doen...
- De deuren zijn maar 1.75m hoog. Constante hoofdpijn dus...

De WWOOFers
Er zijn twee andere WWOOFers op de Farm aanwezig. Erik uit Canada en Johan uit Duitsland. Ze spreken allebei redelijk goed Japans, veel beter dan dat ik dat doe in ieder geval.
Johan is hier nu tweeëneenhalve week en Erik twee weken, dus ze weten allebei redelijk goed de weg hier. Gelukkig spreken ze ook goed engels :)

Deze avond eten we samen met Rei-san en Michiko-san, daarna snel naar bed, wat slaap inhalen en dan de volgende dag aan de slag!