Gelukkig waren alle verschijnselen van Delhi belly voorbij en kon ik met een veilig hart op de bus stappen richting de hoofdstad van Cambodja: Phnom Penh. Voor deze wereldreis wist ik eigenlijk niet veel van dit land. Het is eigenlijk helemaal niet zo lang geleden dat hier een oorlog geëindigd is en dat toeristen het land opnieuw binnenmogen. Cambodja heeft ook zwaar te lijden gehad onder de US-Vietnam oorlog toen de US zonder pardon Cambodja heeft plat gebombardeerd. Ik denk wel dat velen het beeld kennen van de naakte kinderen op straat. Er liggen trouwens nog vele onontdekte landmijnen verspreid die grote schade kunnen aanrichten. Thuis had Nico al wel heel wat literatuur verslonden over Cambodja, dus hij was zeer goed voorbereid op dit land.

Met een beetje spijt in het hart (want we vonden Vietnam zo leuk) verlaten we Vietnam en rijden we richting Cambodja. Zonder kleerscheuren zijn we de Cambodjaanse grens overgestoken; het was een fluitje van een cent. Eenmaal in Cambodja dachten we eerst even dat we naar Las Vegas gekatapulteerd waren. Langs de baan bevond zich het ene casino na het andere. Blijkbaar komen de Vietnamezen hier naartoe voor hun vertier en uiteraard ook om hun dollars op te doen. Tegen de late namiddag komen we aan in de hoofdstad en staan er massa's tuk-tuk's (jaja, alweer een land met mijn favoriete vervoermiddel) te wachten. We nemen er eentje naar onze guesthouse en spreken ermee af dat hij ons de volgende dag een hele dag zal begeleiden. Voor het slapen gaan, zijn we nog een hap gaan eten aan "the riverfront".

De volgende morgen stond onze chauffeur braaf op ons te wachten zoals afgesproken en het eerste wat op onze agenda stond was: killing fields. Tijdens het regime van Pol Pot zijn er extreem veel mensen vermoord en dit vond plaats op verscheidene plekken in heel Cambodja en deze worden "killing fields" genoemd. Mensen werden naar hier vervoerd om afgemaakt te worden. Deze scene doet zeer hard denken aan wat er met de joden gebeurd is. Er zijn vele massagraven ontdekt en op de plaats ervan heeft men een tempel gebouwd met hierin de schedels die men gevonden heeft en dit als eerbetoon voor de overledenen. Verder zie je overal op het terrein nog steeds tanden, botten kleren aan de oppervlakte komen. Een akelige gedachte, zeker omdat dit allemaal relatief recent gebeurd is (1975-1979). Onze 2de halte was net iets meer ontspannend: de Russische markt. Hier is Nico weer "mental" gegaan en heeft wat geshopt :o) De laatste plek van de dag was het Koninklijke paleis met de zilveren pagoda. Dit gebouw doet heel hard denken aan de tempels die we gezien hebben in Bangkok. Het is één en al pracht en praal met gouden versieringen - dit staat absoluut in contrast met de enorme armoede van het land.

De volgende morgen zijn we gewandeld naar S21 - een school die werd gebruikt als gevangenis door de Rode Khmer. Hier hebben ze vele mensen mishandeld, gemarteld, gefolterd… In de lokalen bevinden zich enerzijds overblijfselen van hun folterpraktijken en anderzijds foto's van alle mensen die gevangen geweest zijn. Toen het land werd bevrijd van dit extreme regime, waren er maar enkele overlevenden. In de namiddag zijn we nog snel een hap gaan eten voor we de bus opstapten naar Kampot.