28-01-2011

In tegenstelling tot wat we gisteren dachten te gaan doen zijn we met de bus teruggegaan naar Kuala Lumpur. We hadden twijfel over het eiland Pulau Pangkor en zijn resorts en kiezen ervoor om terug te gaan naar KL waar we meer mogelijkheden hebben om naar een andere plek te gaan. Het werd een monsterrit van 7 uur, wel met een heel luxe bus maar zonder eetstops. In de stad aangekomen bleek dat het busstation al een tijd gesloten was, zodat uitgeweken werd naar het sportstadion. Hier zijn we in een taxi gesprongen aangezien er verder geen mogelijkheden waren voor metro of bus. De taxichauffeur wist wel een voordelig hotel bij Times Square. De kamer zag er wonderwel goed uit, dus besloten we te blijven en na de bagage te hebben geparkeerd op de kamer direkt op zoek naar eten, het was inmiddels half acht en met 1 muffin en 2 chocoladekaakjes lust een mens wel wat. Bij het enorm grote winkelcentrum zijn we bezweken voor een onwijs lekkere pizza bij Papa John.

29-01-2011

We besluiten in een internetcafé te kijken voor mogelijkheden voor een mooi resort op een thaais eiland. In Maleisië lukt het niet om een plek te vinden waar je lekker kunt zitten op een terrasje, wij zijn voor ons gevoel continue bezig om ons zelf bezig te houden met een attractie, terwijl die er niet altijd is. Het eten is ook anders dan we verwacht hadden. Er wordt hier veel in straatstalletjes gegeten en de restaurants die aan westerse maatstaven voldoen, zitten in winkelcentra en zijn meestal van het type fastfood. Hopenlijk kunnen we in Thailand een plek vinden om rustig te niksen en lekker te eten. Helaas kost het zoeken naar een betaalbaar resort meer tijd dan we hopen en aangezien we in een internetcafé zitten waar ook gegamed wordt, worden we gek van de herrie en de kou van de airco. We lopen nog over een andere verdieping waar we stuiten op een achtbaan met onbenullige bloemetjes en bijtjes als decor. Als we doorlopen, blijkt het een inhouse pretpark te zijn, met een rollercoaster die niet voor mietjes is. Je raast over de winkels die daar onder gelegen zijn, tussen maja en Mac door tot je gillend gek wordt. We gaan op zoek naar een plek om te lunchen, maar het is onze dag niet, of het restaurant is vol of het ziet er niet uit. Uiteindelijk kiezen we wederom voor onze vriend Kenny, maar helaas deze keer is hij ons niet gunstig gestemd. Bert krijgt een aardappel die al een maand oud is en R-nie krijgt alleen drinken. Echt om te ontploffen (maar dan van woede). Uiteindelijk halen we bij een onbenullige broodjeszaak zoete broodjes (die worden hier wel gebakken) en gaan enigszins depri op de kamer dit op zitten eten. Het is vandaag helaas helemaal niks. 's Avonds terug naar Johnny die het wel begrijpt voor een pasta. We besluiten daarna toch weer terug te gaan naar het internetcafé om iets te boeken op Phuket en hopen dat het morgen allemaal weer leuk is. Na twee pogingen om te boeken, hebben we net voor sluitingstijd (23.00 uur) de betaling er door gekregen en kunnen we rustig gaan slapen. Morgen hopen we naar de vlindertuin te kunnen gaan, weer even wat leuks doen.

30-01-2011

Aangezien het regent besluiten we niet naar de vlindertuin te gaan maar naar het National Museum. Met de monorail en een taxi zijn we er zo. Het is een groot museum met grote koude zalen, na een paar uur zijn we aardig verkleumd dus. Wel erg interessant om te zien, op heel veel plekken zijn we inmiddels geweest zodat we veel zaken herkennen en begrijpen. Het restaurant (een cafetaria buiten) ziet er als gewoonlijk niet uit, zodat we weer met een taxi en de metro naar KLCC gaan waar een heel groot winkelcentrum is. Hier lunchen we bij een Thai, als voorproefje. Echt onwijs lekker, die currie!! Hierna was het shopping time, 5 verdiepingen met allerlei echte winkels. We hadden ook nog voor een leuke film gekeken, maar we hadden geen trui bij ons zodat we toch maar besloten om terug te gaan naar "ons" winkelcentrum om daar te eten en morgen met de winterkleren aan een nieuwe poging te wagen.

31-01-2011

Helaas blijkt het vandaag wederom te regenen, dus vlinderen we maar weer naar het winkelcentrum om bij Old Town White Coffee te ontbijten en besluiten daarna onze site bij te werken. Misschien is het dadelijk beter weer. Zo niet, dan gaan we gewapend met een skiuitrusting naar het winkelcentrum bij de Petronas Towers, waar we in ieder geval leuk kunnen eten en filmen. Na de lunch is het gelukkig toch droog geworden zodat we naar de vlindertuin gaan. Deze is mooi aangelegd, maar de vlinders zijn waarschijnlijk bezig hun vleugels te drogen want ze laten zich niet zo veel zien. Maar goed, seen it, done it. Dus maar terug naar de KLCC om indiaas te eten. Was erg lekker, maar wel kleine porties! Hierna gingen we op voor de film, the Way Back genaamd. Geen idee waarover de film ging, maar de poster zag er wel indrukwekkend uit: beelden van de Himalaya. Tot ieders verrassing begon de film in het russisch, zonder engelse ondertiteling. Aangezien ons chinees ook niet zo goed is (behalve sambal bij...) hadden we in het begin geen idee waar de film over ging. Er zaten mannen in een russisch strafkamp in de sneeuw, geen benul van welke kant het op zou gaan. Na 10 minuten werd er opeens engels gesproken en een zucht van opluchting ging door de zaal. Af en toe kwam het russisch nog wel terug in de film, maar als je eenmaal in het verhaal zat was het toch wel te volgen. Na ruim 2 uur afzien in de inmiddels gebruikelijke kou (wel toepasselijk bij deze film) kwamen de hoofdrolspelers na ontsnapt te zijn uit het kamp uiteindelijk aan in India. Na veel ontberingen in sneeuwstormen, woestijn, zonder eten en drinken. Er waren inmiddels ook al wat mensen gestorven (in de film). Een indrukwekkende film, wel even anders dan we hadden verwacht. We kregen dan ook een schok toen we na afloop het winkelcentrum weer in liepen. Even een andere wereld. Hierna reden we eerst een stuk met de metro naar het overstappunt van de monorail. De ingang van de monorail was moeilijk te vinden, er stonden wel borden op KL centraal maar die brachten ons niet naar de ingang. Volgens een taxichauffeur zou de monorail maar tot 23.00 uur rijden dus zou gesloten zijn. Bij navraag bleek het echter pas 22.30 uur te zijn, dus een truc van de driver om klantjes te bedotten. We waren zo eigenwijs om zelf eerst te kijken of de baan dicht was, zodat we toch voordelig en snel naar ons hotel zijn gezoefd.