06-11-2010

Om 9.00 uur zijn we vertrokken, samen met een duits stel, naar Phonsavan. Het minibusje was minder luxe dan we hadden verwacht. Het was dan ook maar goed dat we deze trip maar met z'n vieren deden. Voor de lunch was het alleen maar hobbelen en slingeren. Slecht wegdek!!! Na de lunch hebben we een klein (uitgestorven) dorpje bezocht. Naarmate we hier langer waren verschenen er echter steeds meer mensen. We mochten in een voorraadhuisje op palen kijken waar de oogst opgeslagen lag en waar een vrouw een grote baal rijst aan het uitstorten was. Laos is een stuk minder welvarend dan Vietnam. Er zijn nog heel veel houten huisjes waar de mensen in wonen en er is nauwelijks verkeer. Na nog een stop in een ander dorpje langs de route kwamen we om 17.15 uur aan in Phonsavan. Een stadje dat pas ca. 35 jaar bestaat. Er is veel verloren gegaan tijdens de bombardementen in de oorlog. In het uitermate ongezellige hotel was een grote kamer voor ons gereserveerd die na wat verdere inspectie erg vochtig en schimmelig bleek te zijn. Dus bij navraag bij de receptie kregen we een andere kamer, die wel kleiner was, maar de douche zag er beter uit en nadat we het dekbed, de wc-rol en de paardendeken van de andere kamer hadden geruild, was het allemaal best oké. In de plaats viel werkelijk niets te beleven: er waren alleen 101 telefoonwinkels en tv-shops. Gelukkig zat er op 1 km afstand wel een "acceptabel" restaurant. Hier hebben we samen met de duitse herders lekker gegeten en nog een biertje gedronken op onze slingertour door de bergen. Na terugkomst in de hotelkamer is er nog een kakkerlak door het toilet gespoeld (gelukkig heeft Brenda dit niet gezien, grrrrr) en konden we te bedde.

07-11-2010

Na ons ontbijt met ei gingen we op weg met de gids en onze eigen chauffeur naar de eerste site van de kruiken. Hier bevindt zich tevens de grootste kruik. Echt bizar om kruiken van verschillende grootte in een veld te zien liggen. Het is volgens zeggen nog steeds niet duidelijk waarvoor ze zijn gebruikt. Sommige beweren dat het voor opslag is van wijn en eten en anderen denken dat het een soort graven zijn. Bizar dat dit nog steeds niet duidelijk is, maar dat maakt het ook weer mysterieuzer. Op deze dag hebben we nog 2 andere sites bezocht (same same but different) op mooie locaties onder bomen en de andere tussen de rijstvelden in. Hierna hebben we nog de restanten van de oude stad bekeken (is eigenlijk alleen nog een wat met Boeddha en een stupa. In deze regio zijn 2 miljoen bommen gedropt, en niet allen geëxplodeerd, waardoor bepaalde gebieden nog steeds niet voor iedereen toegankelijk zijn. Dit geldt dus ook voor de sites waar de kruiken liggen. MAG (een organisatie dit de bommen ruimt) geeft d.m.v. rode/witte blokken aan waar het veilig is om te lopen. Best heftig als je bedenkt dat als je iets te ver gaat, je op een onontplofte bom kunt stappen. 's Avonds weer in onze stamkroeg gegeten (meer is er echt niet) en om ca. 20.00 uur gaat ook eigenlijk het licht wel uit.

08-11-2010

Vandaag om 08.00 uur vertrokken voor onze rit naar Vang Vieng. Het duitse echtpaar, genaamd Erika und Werner (nee 8-ie niet uit Galtür), gaat door naar Vientiane d.m.v. bijbetaling van USD 80. Dit is een rit van 8 uur. Ondanks dat Vang Vieng geen superplek is, hebben wij besloten daar wel uit te stappen. Vijf uur hobbelen in een bus is wel genoeg vinden wij. De chauffeur laat ons in de plaats achter bij een tuktukmannetje (naar het hotel is het 10.000 kip (bleek later natuurlijk weer p.p. te zijn, oplichter) en zijn we ingecheckt bij Champa Lao, en hebben een leuke kamer.
's Avonds onder het genot van dreunende muziek een pizza en pasta gegeten en na een bak koffie terug naar de hut.