16-11-2010

Vandaag om 08.00 uur opgehaald bij het hotel voor onze transfer naar Champasak. Deze keer geen overstap naar een ander busje, maar met een luxe minibus richting Ban Muang waar we op de ferry konden overstappen naar de andere kant van de rivier waar Champasak ligt. Zo op afstand lijkt dit op de oversteek bij Luang Prabang, zelfde soort aan elkaar geplakte boot en aan de overkant een zandweg naar boven met marktkraampjes aan beide zijden. Bij aankomst stond er helaas geen tuktuk o.i.d. klaar, dus zijn we linksaf geslagen op zoek naar accomodatie. Het was aardig warm, dus met de rugzak op hoop je snel iets te vinden. En dat lukte, de eerste die we tegenkwamen, Anuxa, heeft nog twee kamers beschikbaar, één van 70.000 kippen en één van 250.000 kippen met uitzicht op de rivier. Toch maar gekozen voor de goedkope versie. We vonden het prijsverschil toch wel heel erg groot eigenlijk. Vervolgens op verkenning het dorp in, met de fiets, die we gelijk meekregen van de eigenaar. Al fietsend blijkt het een snoer van kleine dorpjes te zijn en lijkt er geen einde aan de weg te komen. Na een stuk fietsen maar teruggekeerd op zoek naar een ATM en een lunchplek. De dichtsbijzijnde ATM blijkt bij navraag bij Western Union, in Pakse te zijn. Tja daar kwamen we net vandaan. Maar gelukkig konden we hier ook geld opnemen. We hebben de lunch even verderop gebruikt in een soort weg restaurantje (kan ook niet anders in deze plaats). En vervolgens even gerust op de kamer. Helaas wreed verstoord door de groep die was aangekondigd, van het type puberende jongeren. Daar gaat je rustige locatie dan! Gelukkig waren ze goed gedrilled en was het om 21.00 uur naar de kamer met 2 personen en geen herrie meer. Het waren (volgens hun zeggen) de beste leraren van de wereld.

17-11-2010

Na een fietstocht van ca. 1 uur (14 km) kwamen we aan bij Wat Phu. (niet Winnie). Het was gelukkig niet zonnig, want anders was het helemaal niet te doen. Het zweet liep nu al van onze rug en die rooie kop ziet er ook niet echt uit. Bij de ingang kregen we bij de entreekaartjes een folder met een plattegrondje met uitleg van de site. Tot het kaartjesafknippunt konden we nog verder fietsen, daarna gingen we het terrein op waar eerst een waterbekken lag. Later zouden we vanaf hoogte het totaalplaatje met de gebouwen zien. Eerst was er de toegangsweg met aan beide zijden stenen palen, waarna er twee paleizen (helaas één deels in de steigers en niet toegankelijk voor publiek). Verder ging het pad een aantal trappen op, waar restanten van verschillende gebouwen stonden. Helemaal bovenaan was er één gebouw dat van dichtbij te bekijken was en rijkelijk gedecoreerd was. Vanaf hier had je een mooi overzicht over het complex. Op gelijke hoogte bevonden zich nog een rots met een olifantenreliëf, een met een uitsnede van een krokodil(do) en de voetafdruk van Boeddha. Na deze klimpartij weer de rit naar beneden met trappen a la Tikal (hoog en smal) terug naar de uitgang richting restaurant. De vis was lekker, de kip was helaas al een keer door iemand anders gegeten en opnieuw op de barbie gegooid. Die hebben we dus helaas achter moeten laten. Op ons gemak terug gefietst en nog wat sfeerbeelden gemaakt van het landelijke leven. 's Avonds in het donker op zoek naar een restaurant (in het pikkedonker) en bij de eerste de beste (italiaan) lekker gegeten.

18-11-2010

Vandaag zijn we met een bootje vanaf onze "lodge" overgevaren naar Don Deng. Volgens de site van Travelfish een UNIEKE plek. Aangezien we inmiddels op onze reis al veel gezien hebben, viel het ons een beetje tegen. Weer een buffel, weer een rijstveld. Wel waren de kinderen erg leuk en kregen we bloemen en er werd veel naar ons gezwaaid. Op het eiland zijn geen echte dorpen, het zijn meer heeeeeel lange straten (zandpaden) waar huizen langs staan. Na een uur lopen besloten we maar terug te lopen en bij een mooi resort even wat te gaan drinken. Na een ice-coffee maar weer op pad. Helaas bleek er verder nergens een plek te zijn om te lunchen, zodat we besloten toch maar weer terug te keren naar het resort La Folie. We namen een broodje worst en kaas, en nog 2 cola, voor de afwisseling. De prijzen liggen gigantisch hoog in zo'n resort, we moesten $22 afrekenen. Blij toe dat we niet de Stroganov genomen hadden met een fles champagne, anders waren we $160 kwijt geweest. We hebben nog wel even gebruik gemaakt van de luxe ligbedden bij het zwembad, totdat het weer tijd was om naar de "pier" te gaan waar we opgehaald zouden worden. Hier konden we nog een mooie zonsondergang meepikken voordat we weer in de boot konden klimmen. Voor morgen hebben we een grote Tuktuk geregeld die ons naar de Kingfisher ecolodge gaat brengen. Deze lodge ligt in het nationaal park Xe Pian bij de plaats Ban Khiet Ngong. We hopen dat hier ook een internetaansluiting is, hier in Champasak is er maar 1 op ruim 20 minuten lopen en foto's uploaden is helaas niet mogelijk.