Met hoge verwachtingen reden we vanuit Maun naar Moremi Game Reserve, het enige deel van de Okavango-delta dat toegankelijk is voor privé-voertuigen. En voor de eerste keer deze reis moeten we toch stiekem toegeven dat we een beetje teleurgesteld waren.... Tssss, verwend hè!

In onze verbeelding zouden we terechtkomen in een groene omgeving, waar we langs de kanalen met nijlpaarden en olifanten zouden rijden. In werkelijkheid reden we door droge bosjes en konden we alleen maar op bepaalde plaatsen tot aan het water. In Moremi zagen we ook absoluut niet evenveel dieren als in Chobe Riverfront. Maar toch was het uiteindelijk weer de moeite.

Onze eerste nacht hadden we geboekt op de Third Bridge campsite. Zij hadden onze camping dan weer ge'tripple-booked'. Dan maar een grote kampplaats delen met John en Irma, een sympathiek en gastvrij koppel uit Zuid-Afrika. Het werd een supergezellige avond aan het kampvuur, waar we wachtten op de hyena's, leeuwen en wilde honden. De nacht voordien was er op de camping een gevecht geweest om een prooi tussen een troep wilde honden en een leeuw, stalen de hyena's bij de buren eten en een kist van 20 kilo... Maar die actie hebben we gemist, deze nacht bleef het rustig. Bij het afscheid kregen we van John en Irma een Eland-rugfilet van meer dan twee kilo in onze handen gestopt, wat drie dagen lang voor een feestmaal zorgde!

Op weg naar onze tweede camping (Xakanaxa-camp), zagen we plots zes paar grote oren boven het savannegras uitsteken: African Wild dogs, één van de meest bedreigde diersoorten ter wereld (er zijn er maar minder dan 3000 over). We prezen ons al gelukkig om een glimp van hun te kunnen opvangen, maar wat we het volgende uur mochten meemaken, hadden we absoluut niet verwacht. De honden liepen om beurt naar de uitkijk, op en neer springend in de hoop een blik te kunnen werpen op de leeuw in het hoge gras die net hun prooi had gestolen. Dichter en dichter kwamen ze naar onze auto tot ze hun zoektocht uiteindelijk staakten en in de schaduw van onze auto kwamen schuilen voor de zon. Ik had ze kunnen strelen, maar ze noemen ze voor een reden 'wild' zeker?

Ook de volgende twee nachten sliepen we op een camping zonder hekken. Jammer genoeg werden we niet wakker van de leeuwen en luipaarden die (blijkbaar) naast onze auto doorliepen. Maar we zagen wel een paar van onze andere nachtelijke bezoekers: een nijlpaard en een stekelvarken.

Verdwaald op de tientallen wegen in Moremi, zagen we dan toch ook een paar katten, mama met een 'kleintje' van ongeveer een jaar. Vertederend en schattig, tot Bram me vraagt om de stok die vastzit onder de auto los te trekken... 'Ik hou intussen de leeuwen wel in 't oog'.

Na Moremi Game reserve moeten we door Chobe NP om uiteindelijk terug via Kasane de grens naar Zambia over te steken. De campings ten zuiden van Chobe waren allemaal gesloten en wildkamperen in een jachtconcessie zagen we toch niet zitten. Toch maar meteen door Chobe dan... Echt een kl***-weg, heel diep zand met diepe putten waardoor we urenlang doorheengeschud werden, en buiten droge boompjes en één giraf was er niks te zien. Na 70 km en een paar uur rijden, hadden we alleen maar een klein uitvluchtje nodig om in Savuti-camp aan de helft van de (overdreven) prijs te kamperen. Opnieuw was er geen omheining, waardoor het blijkbaar onmogelijk wordt om te koken zonder bezoek, een grote mannetjesolifant slenterde ons op een meter of zes voorbij. Ook 's nachts hield ik toch even mijn adem in, toen ik aan de andere kant van onze daktent een olifant zwaar hoorde zuchten.

Na een vruchteloze zoektocht naar leeuwen in de ochtend, reden we door naar Kasane. Het was opnieuw dezelfde saaie weg tot net buiten Chobe, waar een prachtig zicht op de Lynianti-rivier ons dan toch nog het beeld gaf dat we van de Delta verwacht hadden...

Voor we naar Botswana gingen, kenden we alleen Moremi en Chobe, maar na vier weken Botswana zijn dat niet eens onze beste herinneringen aan het land. We zullen wel nog vaak terugdenken aan de verlaten landschappen, de prachtige mensen, het veilig en welkom gevoel, het zachtste vlees van Afrika, de honderden olifanten,...

En nu is het tijd voor Zambia, gekend voor de Vic-falls en de nationale parken. Maar ongetwijfeld heeft ook dit land ons veel meer te bieden!