Wat we niet gemist hebben in Cuba: fastfoodketens (met uitzondering van de El Rapido; zo snel - het komt uit de magnetron), schreeuwende neonverlichtte reclameborden en ´de Amerikaan´. Die treffen we al bij ons eerste ontbijt; ze zijn op honeymoon (en hebben zich door middel van YouTube-filmpjes (!) voorbereid op hun reis).
Wij kennen nog geen enkele plaatsnaam uit Costa Rica die ze noemen.

Groepen uit de VS zien we ook op de top van Volcán Poas. Niet gek, je kunt er immers met een rolstoelpad omhoog. Wij vallen in onze hiking-kleding wel uit de toon (wisten wij veel...).

We verruilen de urban jungle voor de echte jungle en meren met de taxiboot aan in Tortuguero: een dorpje gelegen tussen zoet en zout water.
¨Friends, wake up!¨ Gids Alejandro wekt ons rond middernacht: een leatherback-turtle legt eieren op het donkere strand. Direct zijn we aangekleed en volgen we de enthousiaste ´tico´. Ze (de schildpad) is 2 meter lang en we staan er zo dichtbij dat we het zand op onze schenen voelen wanneer ze het nest graaft.

Dit is nog niet alles, in Tortuguero zien we ook: een otter, leguanen, tarantula´s, jesus christ-hagedissen (kunnen over water rennen), kaaimannen, krokodillen, verschillende soorten apen, grote vlinders, toekans, papegaaien, en last but not least: luiaarden!

We dalen verder af langs de Caribische kust via Cahuita en Manzanillo, waarna we Panama betreden.
Op eilandengroep Bocas del Toro bekijken we snorkellend de onderwaterwereld en relaxen we op Playa Bluff en Red Frog Beach.
Tijd voor een koeler klimaat!

We trekken over de Continental Divide naar Boquete (op 1060 meter hoogte), met uitzicht op Volcán Barú. Op dit hoogste punt van Panama (3475 meter) willen we de zonsopkomst zien en dus klimmen we ´s nachts naar de top. Helaas zitten we midden in de wolken en zien we weinig, dus beginnen we na de kou op de top (6 C) snel aan de slopende afdaling, zodat we eindelijk zien dat we door prachtige ´cloud-forests´ in het donker omhoog zijn geklommen. De spierpijn is het waard.
Een dag later zien we hoe anderen maximale inspanning leveren; we kijken naar de ´campeonato nacional downhill´ in Boquete.

Omdat we op grote hoogten willen blijven nemen we een (vrijwel uitgestorven) berg-grensovergang, terug naar Costa Rica. Het hoogste punt hier: Cerro Chirripó (meer dan 3800 meter) lonkt!