Beste bloglezers,

Hier zijn we weer, wel met een weekje vertraging. In het werkveld beginnen we onze weg te vinden. De kinderen beginnen Agnetha al goed te kennen en haar schootje is het meest gewilde plekje! De leerkrachten knutselen niet meer elke dag, ze blijven nu bij de kinderen in de klas. Wat een verandering, hopelijk blijft het zo. In de tussentijd kreeg Agnetha haar filmkennis al een enorme boost. Ze zag al cars 1, cars 2, monsters & co, dora, Tom en Jerry,… Eigenlijk is het wel jammer dat haar filmkennis hier in Bolivië een boost krijgt want het educatieve voor de kinderen is er toch wel af!

Febe: Bij mij gaat alles ondertussen al veel vlotter en ook het vaste personeel begint respect te krijgen voor de dingen die ik hier doe. Wel botst mijn werkwijze soms een beetje met die van de oudere personeelsleden, maar ik heb wel de indruk dat ze ze niet slecht vinden. Ook het vaste personeel begint steeds meer oprechte belangstelling te hebben voor wie ik ben, waar ik vandaan kom,… . Zo zetten ze al spontaan een tas thee klaar om vier uur als het theepauze is. Het is wel een aangename verandering die ervoor zorgt dat ik steeds liever ga werken in de psyqiatria.

Twee weken geleden gingen we een weekendje naar Potosi, een mijnstad op drie uur rijden van Sucre. Febe en ik waren niet echt onder de indruk, we zijn de steden hier al een beetje beu gezien en hebben zin om de natuur te verkennen. In onze hostel leerden we Annelien kennen, een toffe en spontane meid uit Gent. Ze reist voor één jaar Zuid-Amerika rond en haar avontuur was ook nog maar begonnen. De zondag trokken we een hele dag met haar op, en gingen we wel heel plaatselijk eten (Gelukkige waren we achteraf niet ziek). In dit weekend arriveerde de nieuwe vrijwilliger, Javi (nu hebben we er twee, makkelijk toch, als je ééntje nodig hebt, komen ze beide).

Het voorbije weekend gingen we opnieuw op verplaatsing. We gingen naar Uyuni, het pareltje van Bolivië gaan ontdekken, de ZOUTVLAKTE dus!!!! :D We vertrokken donderdagavond en voor ons vertrek hadden we beiden zin in pannenkoeken. We vroegen aan de oude Javi het recept, met als eindresultaat, 15 minuten later stonden onze pannenkoeken gebakken door Javi op tafel (het is toch een patatje). Na een busrit van 7 uur kwamen we om 5 uur 's ochtends aan in Uyuni, waar we werden overstelpt door verschillende reisorganisaties. We vonden één van de goedkoopste reisagentschappen, waarbij we 600 bolivianos betaalden (exclusief bezoeken aan de natuurparken en termen). Het enige nadeel was dat we 4 uur moesten wachten om te vertrekken. Maar het grootste voordeel voor Agnetha: er was een vegetarische optie!! De eerste tussenstop was het oude treinstation, waar vooral de omgeving dit heel mooi maakte. Daarna gingen we naar de zoutvlakte, WOW, dit was het allemaal waard! Voor ons, achter ons, links, rechts, overal was het wit! Echt wel prachtig, we zetten een paar leuke foto's op facebook, zeker eens kijken! :D Het resultaat na een dagje de zoutvlakte was bij Agnetha vooral een rood gezicht (een tomaatje hadden we dus ook bij ons)! En bij deze willen we haar broer, schoonzus en nichtje proficiat wensen met de geboorte van de kleine Mathis!!! Welkom op deze prachtige wereld (Na dit weekend kunnen we de pracht van deze wereld bevestigen) :D Jammer dat ze er nu niet bij is!!

Na te overnachten in een hostel volledig gemaakt uit zout, vertrokken we zaterdag al om zeven uur in de ochtend om de verschillende meren, vulkanen en een rotslandschap te gaan bezichtigen. Voor Agnetha was het rode meer het mooiste. Tijdens de tweede dag zagen we veel flamingo's en lama's! Echt wel mooie dieren als je ze ziet in het wild (Maar de alpaca's laten op zich wachten L). Het was aan de temperatuur te voelen dat we naar en goede 4000 meter boven de zeespiegel waren gereden, de koude en de harde wind vielen niet meer binnen het Belgische weertje! Het was voor ons beide ook de eerste keer dat we moesten overnachten in een natuurreservaat, eigenlijk wel leuk dat we dit kunnen zeggen.

De laatste dag moesten we pas echt vroeg opstaan. We moesten om 5 uur in de morgen vertrekken en dus om 4 uur opstaan. Natuurlijk dachten wij er niet aan dat we een nachtje doorbrachten op de grens van Chili en Bolivië en dat onze klok zich automatisch aanpaste van uur. Met als resultaat dat we al om 3 uur uit de veren waren... Wat wel een voordeel was, was dat we de tijd hadden om de primitieve badkamer in beslag te nemen. Het natuurpark was supermooi met een nog veel mooiere sterrenhemel. Toen we eindelijk vertrokken waren (Onze chauffeur was niet blij als onze Spanjaarden steeds te laat kwamen), vertrokken we naar de geisers. Dit was prachtig om te zien, maar op het einde was het iets minder leuk: iemand van een ander reisgezelschap was in een van de geisers gestapt, iets dat enorm pijnlijk is als je weet dat de temperaturen gemakkelijk oplopen tot boven de 100 graden. Gelukkig had deze man een enorm goede reactie om zijn schoen uit te doen en alles snel te spoelen met koud water. Volgens hoe we het zagen, had hij zelfs niets van brandwonden en kwam hij er met vuile schoenen en de schrik vanaf! Na de geisers gingen we naar de termen. Agnetha kon ze niet houden en ging erin, het leek haar ideaal om op te warmen van de koude ochtend. Haar voeten waren namelijk weer echte ijsblokken. En wat prachtig was het, het uitzicht zorgde weer voor een fantastische herinnering in haar geheugen, wat een ervaring. Daarna reden we door naar het groene meer, wat Febe het mooiste vond van allemaal. Niet alleen de kleur van dit meer maakte dat zij dit enorm mooi vond, ook de prachtige bergen op de achtergrond maakten het af! Deze bergen vormden ook de grens tussen Bolivia en Chile en vanuit dit punt zagen we al de grenswachten voor Chile. Maar… deze grenspost is voor later! Hierna hebben we de terugtocht naar Uyuni ingezet. In het terugrijden bezochten enkel nog een rotslandschap, blijkbaar moest je in alle rotsen dieren of mensen zien. We konden eigenlijk enkel besluiten dat je een heel artistieke geest moet hebben om er soms zaken in te zien! Na dit weekend zagen de andere kant van Bolivië en wat was deze mooi! Alle vrijwilligers van ons huis (we waren uiteindelijk met zes) waren na deze driedaagse moe maar voldaan. Zeker de moeite waard om het ooit te bezoeken…

De verblijven waar we twee dagen in verbleven waren heel, heel, heel basic. Tijdens het douchen hadden we of kokend water of ijskoud water. Van slapen in een zouthotel moet je niet meer verwachten dan alleen een bedje en hopen dat je licht werkt. Wifi hadden we natuurlijk niet. Toch hebben we ons tijdens deze avonden niet verveeld: Febe had een pakje kaarten mee die ze meekreeg van haar neven, dus we speelden Spaanse kaartspelen en natuurlijk gingen we steeds vroeg gaan slapen want de drie dagen waren zeer vermoeiend.

Na zes uur wachten in Uyuni namen we uiteindelijk zondagavond de nachtbus terug naar ons huis. Hier arriveerden we uiteindelijk om half zes en waren meer dan blij dat we maandag niet moesten werken. Toen we dachten dat we ons eindelijk eens fatsoenlijk konden wassen en de was doen, kregen we pas een koude douche over ons heen: het volledige centrum had geen water. Uiteindelijk hebben we maandag gedurende een uurtje over de middag water gehad, waarbij we ons gelukkig wel konden opfrissen. Maar deze vreugde was van korte duur, want momenteel is het water om onverklaarbare wijze opnieuw afgesloten. Ons Boliviaans avontuur blijft steeds nieuwe avonturen voor ons in petto hebben! :p

Hasta luego,

Agnetha en Febe