Apa khabar!

Ik speel een beetje vals, want inmiddels ben ik alweer veilig thuis met een gezond kleurtje op mijn lijf, tal van memorabele momenten in mijn hoofd en het nodige beeldmateriaal wat jullie zeker nog gaan zien. Tijdens de tour ben ik amper toegekomen aan het bijhouden van mijn dagboek, laat staan het typen van een blog. Daarbij waren de internetvoorzieningen niet aanwezig of simpelweg niet werkend, dus ik had e.e.a toch niet op tijd online kunnen zetten.

Hier gaan we, de eerste helft van mijn Geckos Adventures "Sabah - The Greatest Land you've never heard of" tour:

SAT 20 JUNE
Mijn laatste dag als eilandbewoner was wederom een 'dry day' op de vaste wal vanwege mijn 'North Jetty Accident'. Ik had maar wat graag mijn verblijf op dit geweldige eiland afgesloten in het kristalheldere water tussen de zeeschildpadden, maar helaas… Eén klein geluk bij een ongeluk: de zee was net als de dag ervoor onstuimig voor deze contreien en het zicht onderwater bleek niet meer dan een paar meter. Totaal geen goede condities om te snorkelen, laat staan dat we veilig op Crown of Thorn jacht hadden kunnen gaan. Ook had ik geen betere onderwaterfoto's kunnen schieten dan ik al had, dus ik schikte me in mijn lot en maakte er het beste van in en rondom het kampement.

's Ochtends maakte ik me nuttig door de drinkwatervoorraad aan te vullen; een taak die ik me gaandeweg een beetje had toegeëigend. Het klinkt jullie wellicht vreemd in de oren, maar het gaf voldoening als ik daarna 'mijn water' gebruikte of een ander zijn of haar waterfles zag vullen! Daarnaast maakte ik met behulp van mijn zakmes voor beide jungle toiletten een toiletrolhouder van een lege 3L watercontainer, een stuk touw, duct tape en tentstok van een gesneuvelde tent. Op deze manier kon de rol toiletpapier zelfs tijdens een regenbui in het toilet blijven hangen zonder nat te worden. Jaja dat is luxe op een eiland, niet met die rol heen en weer hoeven slepen en hem na gebruik in een waterdichte container in de keuken op moeten bergen!

De rest van de dag wisselde ik het braaf met mijn been omhoogzitten en typen van mijn blog af met het spelen van verhitte potjes 'best out of 5 rounds' Uno, waarvan ik er eindelijk eens eentje wist te winnen. Met Maria proostte ik eind van de middag met een koud biertje op onze toekomst, Liz vergezelde ons goede gesprekken moment enige tijd later en uiteindelijk werd deze sociale bijeenkomst in de keuken afgesloten met het samenstellen van een 'medical shopping list' met hulp van beide dames. Voorafgaand aan het avondeten werd er op de Home Jetty muziek geluisterd en nog meer Uno gespeeld met op de achtergrond mijn laatste zonsondergang… Wat zal ik dit onbezorgde leventje in de buitenlucht gekleed in bikini en boardshort gaan missen!

SUN 21 JUNE
Na het dagelijkse ontbijtritueel met scrambled eggs, getoast witbrood uit de pan en een kop Maleisische 3-in-1 instantkoffie brak om 10.15 uur mijn boottocht naar het vasteland aan. Vergezeld door Maria, Dino en een enorme lading lege jerrycans en watercontainers die in Semporna moesten worden gevuld, speerden we met motorboot 'Flying Fish' over de zee. Op sommige momenten had de tocht wat weg van een ritje op een op hol geslagen stier door de golfslag, dus een dik uur later voelde mijn bips ietwat beurs aan. Ondanks deze 'bumpy ride' genoot ik van de wind door mijn wapperende haren en het uitzicht rondom de boot. Na het uitladen van alle spullen werd ik gedropt bij een 'shared taxi' standplaats, waar ik in een personenbusje belandde met meer passagiers dan zitplaatsen. Gelukkig zat ik pal naast het open raam, anders was ik gesmolten! Ook had ik tijdens de rit van een uur bijna een slapende hoofddoek op mijn schoot… Gelukkig schrok ze elke keer wakker, maar ze bleef knikkebollend mijn kant op vallen. Ik bereidde me voor op wederom een vertraagde vlucht van Tawau naar Kota Kinabalu, de startplaats van de tour, maar niets was minder waar: het vliegtuig landde 25 minuten (!!) eerder dan gepland, mijn backpack kwam als eerste van de band en binnen no time zat ik in een taxi naar het Cititel hotel.

Na inchecken, trof ik de Australische Jade (28 jaar, fysiotherapeut, woonachtig ten oosten van Melbourne) in de kamer aan en dit bleek mijn vaste roommate voor de komende tijd te zijn. Ik had me geen betere roommate kunnen wensen, wat hebben wij een gezellige tijd gehad! Zij bleek enkele uren ervoor uit het winterse Australië te zijn gekomen, dus moest flink wennen aan het vochtige warme klimaat. Ik moest wennen aan de luxe van een hotelkamer met comfortabel bed en luxe douche. We besloten na mijn (overheerlijke!) douche een blokje om te lopen en een drogist op te zoeken voor mijn medische boodschappenlijst. Handig zo'n fysio, want ik had me anders rot gezocht en nu hadden we binnen no time alle spulletjes bij elkaar! Om 18.00 uur meldden we ons in de lobby van het hotel voor een briefing en het ontmoeten van onze reisgenoten. We bleken met 10 personen te zijn; 6 Australiërs - Jade, Claire, Matt, Dale en de nichtjes Alyssa & Sam, Sarah & Ross uit Nieuw Zeeland en de Engelse Mike. De sympathieke Maleisische Jay was onze local guide. Al met al bleek het meteen een gezellige en spontane groep en we besloten met z'n allen een hapje bij een lokaal restaurant te gaan eten; Restoran Sri Melaka werd aanbevolen door Jay. De stroom was in één helft van het restaurant - waaronder de halfopen keuken - uitgevallen en het personeel liep driftig heen en weer met zaklantaarns en hoofdlampjes. Een grappig tafereel, maar de smaak van het eten had er niet onder te lijden! Jade en ik deelden 2 super smakelijke gerechten; black pepper beef en sweet & sour chicken met rijst en een homemade ijsthee. Na onze buikjes dik en rond te hebben gegeten, liepen we na een bezoekje aan een pinautomaat terug naar het hotel voor een korte nacht in de airconditioning.

MON 22 JUNE
"Beeeeep beeep beep" krijsten onze wekkers om 5.00 uur in koor. Pfff ik had slecht geslapen en stond op met koppijn. Ik denk dat ik de buitenlucht mistte en de droge airco niet meer kon verdragen! Gelukkig had ik in het donker kunnen staren vanaf een zacht matras ipv een niet al te comfortabele stretcher. Na een transfer naar het vliegveld en weer een vertraagde Air Asia vlucht landden we rond 8.00 uur in Sandakan. Onze eerste bestemming was het 25km verderop gelegen Sepilok Jungle Resort om de bagage te droppen, waarna we meteen doorgingen naar het tegenover gelegen Sepilok Orangutan Sanctuary voor de ochtend voedersessie. Dit opvangcentrum is geen dierentuin; interactie met de dieren wordt tot een minimum beperkt en de orang-oetans zitten niet in een gesloten verblijf. Dit reservaat bestaat uit een regenwoud van 43 vierkante kilometer en voor bezoekers zoals wij is een boardwalk aangelegd waar je niet vanaf kan wijken. Door ontbossing en andere menselijke activiteiten, zoals het afschieten van orang-oetans en de verkoop van baby's als huisdier, wordt de orang-oetan met uitsterven bedreigd. De dieren die hier worden opgevangen, zijn als wees gevonden of gevangen geweest. De orang-oetans worden in Sepilok getraind, zodat zij weer terug kunnen naar het oerwoud. Deze mensapen leven solitair, toch hebben moeders een heel sterke band met hun jongen. De eerste 6 á 7 jaar blijft een jong bij zijn moeder, totdat hij alle vaardigheden heeft ontwikkeld om alleen te kunnen overleven. In een speciaal aangelegd gedeelte wat iets wegheeft van een apenspeeltuin met verhoogde plateaus, klimrekken en touwen, leren de verzorgers de jonkies klimmen en klauteren. Ik zou er uren naar kunnen kijken, het is heel vermakelijk om te zien hoe die kleintjes heen en weer slingeren. Er wordt de aapjes ook manieren bijgebracht; 2 stoeiende weesjes worden meteen uit elkaar gehaald door een aansnellende verzorger en gecorrigeerd. Het is ten strengste verboden de orang-oetans aan te raken om het verspreiden van ziektes te voorkomen, dus de verzorgers dragen mondkapjes en handschoenen. Wat betreft de tweemaal daagse voedersessies is het maar afwachten of de orang-oetans zin hebben om op te komen dagen. Het komt voor dat er geen aap te zien is, zoals blijkbaar de dagen ervoor. Wij hadden enigszins geluk en hebben een glimp kunnen opvangen van een tweetal snackende bosmensen, zoals de rechtstreekse vertaling uit het Maleis luidt.

Na het bezoek aan dit bijzondere project was het tijd voor nog meer aapies kijken! We reden naar het verderop gelegen Labuk Bay Proboscis Monkey Sanctuary. Dit opvangcentrum ligt ook in een reservaat en huisvest de bekende Borneose neusapen. Ik had ze al eens op foto's gezien en een exemplaar ergens verstopt in een boom in de Apenheul, maar dit sloeg echt alles! Zowel het aantal als die neuzen! Je kan er niet omheen, ze hebben een gok van hier tot Tokio, model aardappel tot wipneus en alles er tussenin. Als ze eten, beweegt die neus vrolijk mee, geen gezicht! Tussen het grinniken door werden er door iedereen veel foto's geschoten en filmpjes gemaakt, want fotogeniek zijn ze dan weer wel. Het was een belevenis!

Na dit bezoek reden we terug naar Sepilok, aangezien tegenover de orang-oetans ook een opvangcentrum voor beren is. Om precies te zijn de kleinste soort beren ter wereld genaamd Sun Bears; overwegend zwart met een hoefijzervormige honingkleurige vlek op hun borst. Ook op deze beesten wordt gejaagd voor het vlees en hun lichaamsdelen voor medicinaal gebruik. De kleintjes worden bij hun moeder weggehaald en als huisdier gehouden. Deze opvang is hard nodig om het aantal Sun Bears op peil te houden. Je vindt dit soort namelijk uitsluitend in Zuidoost Azië. Vanwege het tropische klimaat houden deze beren geen winterslaap, hooguit een middagdutje in de schaduw op het warmst van de dag. Het was deze dag flink warm en benauwd, dus het tempo van de beren lag ook wat lager dan normaal. Ze sjokten op hun dooie gemak poot voor poot door het omheinde stuk regenwoud of kwakten zichzelf tegen een boom aan en bleven daar half bewusteloos liggen. Ik geef ze groot gelijk!

Hierna bezochten we nogmaals de Sepilok Orangutan Sanctuary voor de middag voedersessie. De lucht betrok echter al een beetje en er stak een windje op… En ja hoor niet veel later barstte er een serieuze tropische bui los! Voordat we met alle bezoekers onder het enige afdakje bij het voederplatform stonden geperst, was ik al zeiknat tot op mijn onderbroek! Gelukkig is mijn camera waterdicht, maar Jade en Mike hadden wat meer moeite om hun digitale spiegelreflexen droog te houden. Gelukkig bood mijn rugzak met regenhoes uitkomst! Er was welgeteld één orang-oetan te zien die met een sip gezicht tegen de stam van de grootste boom aan zat geplakt om nog enigszins droog te blijven, het arme beest! Aangezien we toch al nat waren, doken we bij de accommodatie met z'n allen in het zwembad en proosten op een toffe eerste dag met een koud blikje Tiger Beer. 's Avonds herpakten we onze tassen, omdat we voor de komende 2 nachten alleen de beschikking zouden hebben over onze dagrugzak met de meest hoognodige spullen. Hoofdlampje, check! Sneldrogend T-shirt, check! Insectenspray, check! DONE!

TUE 23 JUNE
Na een nachtje heerlijk geslapen te hebben in de koelte van de airco, was het tijd om dit mooi opgezette resort te verlaten en de échte jungle in te duiken. Na een en route bezoek aan het Rainforest Discovery Centre kwamen vlak voor de lunch aan bij de opstapplaats van onze jungle cruise aan de oever van de Kinabatangan River. Per boot zouden we na de lunch naar ons honk voor de komende 2 nachten worden gebracht; het Mescot Jungle Camp nabij het dorp Batuh Puteh. Maar eerst was het tijd voor een traditionele Maleisische lunch, waarbij uitsluitend de rechterhand mocht worden gebruikt om te eten! Jawel jullie lezen het goed, gewoon die klavieren in de curry steken, beetje rijst erbij grijpen en naar binnen schuiven. Je wordt er steeds behendiger in en het heeft wel iets bevrijdends! Zelfs de glibberige papaya en gemarineerde visjes van kop tot staart (no worries, zonder ingewanden) smaakten me opperbest. Ondanks dat je erna je handen kon wassen door water uit een theepot boven een bak over je handen te schenken, kwamen de wet wipes en het flesje hand sanitizer nu extra goed van pas!

10 minuutjes duurde de boottocht (wel meteen een krokodil gespot!) over de brede Kinabatangan River, voordat we bij de 'jungle jetty' aankwamen en van boord moesten. Ik had een lange tocht over een smalle junglesloot met overhangende bomen en schreeuwende apen in gedachten… Was dat even omschakelen! Het kampement leek ook totaal niet op mijn primitieve Pom Pom Island bivak: we sliepen als tweetallen in een eigen half open A-frame cabin op palen met daaronder eigen sanitaire voorzieningen met naast een bucket shower een heuse westerse toiletpot mét wc papier. In het hutje lagen 2 matrassen op een soort pallets met een klamboe tentje er omheen. Buiten om de hoek van de deur stond een houten box waar we onze schoenen en etenswaren in moesten bewaren. Deze box was namelijk 'wildlife proof' en het hutje zelf was zodanig open dat apen en ander gespuis zonder veel moeite binnen konden komen.

Aan het einde van de middag vertrokken we voor onze eerste van totaal drie river cruises om wildlife te spotten. We zagen Proboscis Monkeys en Silvered Leaf Monkeys hoog in de boomtoppen slingeren en chillen, Hornbills (neushoornvogels, dé vogel van Maleisië) overvliegen en in bomen zitten, groepen Long-tailed Macaques langs de oever en in het aangrenzende oerwoud en we spotten zelfs een prachtige knalblauwe Kingfisher ofwel ijsvogel die poseerde voor de camera's. Na het avondeten stond er een night jungle trekking op het programma. Het was hier nog donkerder dan op Pom Pom Island, dus gewapend met zaklantaarns en hoofdlampjes schuifelden we muisstil achter de lokale gids aan. Jade en ik hadden panisch voor bloedzuigers onze T-shirts in onze lange broeken en broekspijpen in onze sokken gestopt. Aangezien het abnormaal droog was voor deze tijd van het jaar in het regenwoud, waren de 'leeches' - gelukkig voor ons - niet actief. Maar je weet maar nooit, ik niet zo'n eng ding op mijn lijf! We zweetten ons een ongeluk en op een Slow Loris na, was de 'nocturnal wildlife' opbrengst niet om over naar huis te schrijven. Ik denk dat het geluid wat alle droge knappende takken en ritselende bladeren maakten, waarover 12 personen in polonaise formatie door de rimboe sjokten, niet al te bevorderlijk was… Jade schudde de groep nog even wakker door met d'r haren in een tak met weerhaakjes te blijven hangen, pal naast een giftige plant. Na een reddingsactie met een uit de kluiten gewassen kapmes en het spotten van glow in the dark paddenstoelen op de terugweg, was het hoog tijd voor een verkoelende bucket shower in het stikdonker met langs scherende vleermuizen.

WED 24 JUNE
5.30 AM rise and shine! Jeetje wat was dat gek in slaap vallen met al die junglegeluiden op de achtergrond. Krekel-achtig getsjilp, ruisende bladeren, kwakende kikkers, krijsende apen,… Met een lege maag en voor dag en dauw gingen we aan boord van de twee motorboten voor de tweede jungle cruise. Mooi hoe zo'n rivier en aangrenzend woud eruit ziet in het ochtendgloren! Onderweg zagen we 2 krokodillen die zich lekker hadden ingegraven in de modder van de rivierbank, een ander type maar minstens net zo prachtige Kingfisher en de 'gebruikelijke' apen. Bij het ontbijt wachtte ons een grappige verrassing; als bijgerecht bij de stir-fried noodles lag er voor iedereen een satéprikker met daaraan een kipnugget, een kipworstje en een kipdeegbal. Een welkome afwisseling naast al die eiergerechten! De ochtend spendeerden we in de jungle rondom het Eco Camp. Er werd een trail van 3.5km gelopen rondom het meer waaraan het kamp grenst. We deden er 2 uur over en hebben niks boeiend gezien! Een hele hoop dooie bladeren, krakende takken, ladingen paddenstoelen en boom na boom later, hadden we voor ons gevoel een ommetje door een willekeurig bos gelopen. Beetje jammer, want ik had wel wat meer actie in de tent gewild!

's Middags hadden we vrije tijd, maar ja wat ga je dan doen? Binnen no time was ik compleet bezweet van het 'relaxen' in een hangmat en de drukkende warmte ontnam mij de zin om eens lekker voor mijn blog te gaan zitten. Ik weet nu in elk geval dat ik meer een liefhebber ben van wijdse uitzichten en panorama's dan een omgeving als deze jungle waar een bladerdek en oneindige begroeiing je uitzicht versperren. Ben ik even blij dat ik 2 weken heb gespendeerd op een eiland omgeven door kristalhelder water in plaats van de Borneose rimboe! We hadden nog een cruise tegoed, dus iedereen hoopte op een laatste boottocht met Pygmy Elephants, Gibbons, Clouded Leopards en Sumatran Rhinos. Helaas pindakaas! Niks! Op een enkele aap na… Enigszins teleurgesteld maakten we rechtsomkeer voor het avondeten. Erna stond een optionele night jungle trekking op het programma waar Jade en ik vriendelijk voor bedankten. Wij hadden het wel gezien met dat "wildlife" en de lucht zag eruit alsof er binnen no time een onweersbui kon losbarsten. De enthousiastelingen waren amper onderweg en jawel de regen kletterde met bakken uit de hemel. Vanonder het afdak spotten we een Civet (katachtige die vooral in het donker actief wordt) die in de wasbak van de keuken klom, een joekel van een uil statig zittend op een boomtak op een paar meter afstand en een Monitor Lizard pal naast het pad die naar de hutjes leidt. Who needs a night walk?! De lichtflitsen in de lucht, het geluid van de donderslagen en kletterende regen op het dak van ons knusse onderkomen zorgden er gek genoeg voor dat ik mijn tweede en laatste nacht in de jungle heerlijk sliep.

Wordt vervolgd…