Nadat we de APK-sticker voor de auto hadden ontvangen, hebben we onze plannen naar Melbourne concreet gemaakt. De tijd die we in Sydney hebben doorgebracht was erg geslaagd, maar we voelde ons er niet echt thuis. Na veel verhalen van anderen en tips, hebben we besloten om naar Melbourne te vertrekken. Dit is ook een grote stad, maar een wat meer culturele en ontspanner sfeer. Onze rit van Sydney naar Melbourne doen we snel, omdat we gauw een baan willen gaan vinden. We hebben super ervaringen gehad de afgelopen 5 maanden, maar nu is de tijd gekomen om weer wat centjes te gaan verdienen. Het idee is om even een langere periode in Melbourne te blijven en wat geld te sparen. Zodat we daarna nog wat verder kunnen reizen in dit bijzondere land.

Onze goede vriend Valentin verblijft ook in Melbourne, bij kennissen van zijn ouders thuis. Deze mensen zijn zo vriendelijk geweest om hun huis ook voor ons open te stellen. Het idee was om daar een week te gaan verblijven en in de tussentijd een baan en ander verblijf te zoeken. Het gezin bestaat uit Jenny, Russel, Emily (dochter) en Ruby (hond). Ze wonen in een buitenwijk van Melbourne, ongeveer 15 minuten met de tram naar het centrum. Ze wonen in een gigantisch groot huis, wat oorspronkelijk een fabriek was. Jenny en Russel hebben bij het huis een eigen bedrijf, waar ze allerlei attributen verkopen wat alles te maken heeft met 'childeren with special needs' (zoals ze dat zo netjes hier zeggen). Jenny en Russel stellen regelmatig hun huis open voor backpackers. Het is een bijzonder gezin en het is erg druk, chaotisch en rommelig in het huis. Toch is het voor ons een week gratis onderkomen, dus we gaan er in mee. We nemen vaak Ruby mee voor een wandeling door het park, de hond heeft zoveel energie. Helaas hebben Jenny en Russel niet genoeg tijd waardoor ze vaak druk in huis is. Als we er mee nemen lekker rennen in het park, is de rest van de dag een heerlijke hond

Opzoek naar een baan in Melbourne gaat moeilijker dan we gedacht hadden. We hadden niet verwacht dat het makkelijk zou zijn, maar dit is wel even anders. Veel mensen zoeken hier banen via de website gumtree, vergelijkbaar met marktplaats. Gevolg is dat er zoveel mensen tegelijk op reageren, zie dan maar eens uitgekozen te worden op je CV. Al gauw komen we er achter dat we niet in een week hier een baan gaan vinden, gelukkig mogen we van Jenny en Russel nog wat langer blijven. In ruil daarvoor werken we elke dag even 2 uurtjes in hun winkel, verschillende klusjes die moeten gebeuren. Toch geeft het ons wel wat ruimte, aangezien onderdak hier de grootste kostenpost is.

In de tweede week heb ik wat geluk met een baantje, wordt uitgenodigd voor gesprekken en doe trainingen. Helaas blijkt het al gauw allemaal te goed om waar te zijn. Het eerste baantje in voor goede doelen op straat mensen aan spreken en overtuigen om voor 2 jaar lang een goed doel te steunen voor 1 dollar per dag. Op zich nog oké, maar het addertje onder het gras is: je krijgt alleen betaald als iemand zich opgeeft bij jou. De gemiddelde personen verdienen daar zeg 300 a 400 dollar per week, voor 55 uur werken. Het tweede baantje waarvoor ik op gesprek moet komen, heeft iets meer zekerheid. Is ook om goede doelen te werven, maar dan langs de deuren bij mensen thuis. Daarnaast krijg je een vast loon betaald en extra als mensen zich opgeven. Ik ga de uitdaging aan een start mijn eerste werkdag. We worden ergens in een afgelegen buitenwijk afgezet en iedereen krijgt een eigen blok. De volgende persoon loopt dus zeg 5 a 10 minuten van je vandaan. In het begin loop ik met een meisje mee langs de deuren. Bij de tweede deur die wij benaderen is de meneer erg enthousiast, totdat het meisje verteld dat hij zijn creditcard gegevens moet invullen. Hij wil deze gegevens niet zo maar geven en eerlijk gezegd kan ik hem daar helemaal gelijk in geven. Het meisje blijft maar door en door praten over dat het helemaal niet vreemd is dat je dat af geeft en dat het MAAR creditcard gegevens zijn. En dan gebeurd het moment waar ik besluit hier niet mee verder te gaan. De man wordt boos op haar en ze raken in een verhit argument. Hmm nee jongens op dat moment voelde ik me niet stoer genoeg om daar alleen bij mensen aan de deuren te staan! Helaas geen sales carrière voor mij ;-) Niet kort daarna heb ik weer een sollicitatie gesprek maar nu bij een callcentrum. Heb hier in mijn jongere jaren al een keer gewerkt, dus laten we die kant dan maar proberen dacht ik ;-) Ik zit op een project voor een energie bedrijf. Hier in Australië heb je een apart bedrijf wat je de energie levert en een ander bedrijf wat je de rekening stuurt. Ik bel voor een rekening bedrijf en probeer mensen te laten overstappen naar dit bedrijf. Ben de hele dag bezig met bellen samen met een andere jongen die net gestart is. Het valt ons op dat we weinig mensen spreken, zodra we onze naam zeggen hangen ze op. Om 4 uur worden we allebei apart genomen en wordt ons verteld dat we helaas niet goed genoeg zijn voor de baan, aangezien we nog niks gescoord hebben. Wat een gedoe We hebben ook amper iemand kunnen spreken, laat staan wat verkopen Maar ja we gaan weer verder met banenjacht. Helaas kan ik hier in Australië niet gebruik maken van mijn juffendiploma, aangezien Engels niet mijn eerste taal is. We versturen wel 40 sollicitaties per dag, zelfs voor data entry banen maar helaas allemaal maar afwijzingen.

Bij Chris loopt het ook allemaal niet helemaal soepel. Hij ontvangt veel afwijzingen op allerlei verschillende baantjes. Zelfs als hij solliciteert bij McDonalds, krijgt hij allemaal afwijzingen wat ze hebben een geschiktere kandidaat gevonden. Hij vindt uit eindelijk een baantje in een bar, maar helaas alleen voor het weekend en de betaling is slecht. Maar ja we denken maar zo werk is werk Toch blijkt dat uiteindelijk ook niks te worden, aangezien ze ineens een betere kandidaat gevonden hebben. Weer geen werk en dus weer opzoek naar banen. Even kort daarna vind hij een baantje als een kitchenhand, soort van afwasser en hulp voor kleine klusjes in de keuken. Betaalt niet super maar wel vaste uren en fulltime uren. Helaas is dit baantje ook niet zo'n succes, vooral om dat de vrouwelijke eigenaar heel onaardig is. Het is best lastig zo want het liefst neem je elk baantje wat geld binnen brengt

De moed zakt ons zo af en toe wel een beetje in de schoenen. Wat moeten we nou doen, hier blijven en verder zoeken of verplaatsen naar een andere plaats. Maar ja waar dan en welke garantie hebben we dan op een baan? We zijn zelfs zo wanhopig dat we kijken naar de optie van terug gaan naar Cairns of fruitplukken. Iets wat allebei niet onze eerste optie is maar ja we moeten onze grenzen verlegen. We gaan zelfs een dag op stap naar het fruitpluk gebied rond Melbourne en gaan daar langs de deuren. Spreken aardig wat mensen en krijgen van sommige ook tips, maar helaas zelfs daar is niet echt werk te vinden.

Naast alle bezigheden met banenjacht proberen we ook zoveel mogelijk leuke dingen te doen samen met Valentin hier in Melbourne. Hij heeft nog iets minder dan een maand voor hij terug naar Zwitserland vliegt en moet zijn auto nog verkopen. Zijn auto verkoop verloopt wat rommelig. In het begin veel reacties, allemaal blij, bleken het allemaal fraude gevallen te zijn. Daarna heel lang niks en toen de laatste week in eens weer aardig wat mensen. Auto moest schoongehouden worden en de uitlaat nog gemaakt, aangezien er een ringetje stuk was gegaan net voor de verkoop. Toen twee dagen voor de man de auto zo op komen halen was hij de auto sleutel kwijt. Het hele huis overhoop en iedereen beetje in de stress, helaas nergens te vinden. Naar veel navragen en rond bellen was de enige optie om iemand te laten komen die een nieuwe sleutel kon maken, maar helaas hing daar natuurlijk wel een prijskaartje aan. Deze man kwam 2 uur voor dat de koper de auto op kwam halen en 4 uur voor dat Valentin naar het vliegveld moest. Haha wat een spanning leverde dat weer op! Het ergste is dat 2 dagen later de sleutel natuurlijk gevonden werd hihi.

Met Valentin zijn we naar de Queen Victoria Market geweest en naar de Night Market. Dit is een grote markt, met allerlei verschillende dingen maar vooral eten. De gewone markt bevat veel fruit en groente en veel van de locale bewoners doen hier hun boodschappen. Het is namelijk goedkoper dan in de supermarkt. Daarnaast is het op zondag een soort van vlooienmarkt met allerlei souvenirs, schoenen, kleren en bijzondere/vreemde dingen. Maar in de zomer is deze markt op woensdagavond de Night Market. De markt heeft dan alleen maar kant en klaar eten, allerlei verschillende soorten gerechten uit allerlei landen. Ze hadden zelfs Dutch Pancakes a.k.a. poffertjes Hihi erg lekker om even van te snoepen! Naast het eten zijn er dan veel straatartiesten en komt iedereen hier bij elkaar, gezellig eten en drinken. We gaan een avond naar Williamstown Beach om daar aan het strand lekker een Australische fish and chips te eten. Prachtig uitzicht en het weer is absoluut net zo mooi. Heerlijk in korte broek en T-shirt zitten we daar tot een uurtje of 8 a 9 buiten. Als het zulk mooi weer is moet je daar natuurlijk ook af en toe van genieten, dus gaan we naar St Kilda Beach. Het enige strand wat hier dichtbij het centrum in Melbourne ligt en goed te bereiken met de tram. Het strand is klein en meer gras dan zand, maar je kunt er wel lekker zonnen en afkoelen in de zee. Het is er goed druk aangezien het nu ook nog zomervakantie was voor de mensen uit Melbourne. Tijdens deze tijd zijn we bijna elke avond op tijd thuis, want de Australian Open is bezig. We proberen zoveel mogelijk wedstrijd te bekijken, toch trekt niet alles onze aandacht.

Jenny & Russel bezitten een vakantiehuisje in Jamieson, een plaatsje in het binnenland. Er moet wat onderhoud daar gebeuren en het huisje moet klaar gemaakt voor de nieuwe huurders. Wij gaan met z'n 3en met Jenny mee om te helpen met het onderhoud. De eerste dag hebben we 's avonds heerlijk een BBQ in de tuin, mooi stuk land om te bezitten. Het huisje is wat ouder maar ziet er oke uit. Ze hebben net een nieuwe veranda laten bouwen en deze moet in de olie gezet, er moet veel geschilderd worden en het grasveld om het huis moet gemaaid worden. Flinke klussen maar zo met z'n 4en maken vele handen licht werk. Aan het einde van de tweede dag, na het werken, gaan we voor een ritje door de rivier. Op opgeblazen autobinnenbanden worden we door de stroming van de rivier mee genomen, heerlijk in het water! Aangezien het water niveau niet super hoog is moeten we af en toe ook wat peddelen om vooruit te komen. Daarnaast levert het grappige situaties op, als een van ons drie weer vast komt te zitten in een stroomversnelling. Vastgelopen of botsingen tegen rotsen en takken, zie er dan maar weer eens uit te komen 'S Avonds kijken we de halve finale wedstrijd tussen Federer en Nadal in een bar, maar helaas moeten we tijdens de wedstrijd verplaatsten naar een andere bar. Er is niemand anders meer in de eerste bar dus ze willen sluiten. Gelukkig in de tweede bar zijn er meer mensen en kijken we de spannende wedstrijd af! Tijdens de wedstrijd komt er een vriendin van Jenny nog langs bij ons in de bar. Zij vangt hier vrijwillig in dit gebied kangaroo's en wallaby's op. Aangezien het allebei buideldieren zijn wordt ze gebeld zodra er een dode kangaroo of wallaby langs de weg ligt. Als er een jongen in de buidel zit, neemt ze deze mee naar haar huis en probeert ze ze daar op te voeden. Ongelofelijk dat iemand zo veel passie voor dieren kan hebben, om dit allemaal vrijwillig te doen. Op dit moment heeft ze 10 kangaroo's en 15 wallaby's onder haar hoede. Ze komt in de bar langs en neemt ons mee naar haar auto, daar heeft ze in een mand een kleine kangaroo en wallaby mee genomen. Zo schattig zo'n jonkie en we mogen ze ook nog even vast houden Wat een mooie ervaring en wat een bijzondere vrouw! Terug bij de wedstrijd gaat deze nek aan nek, spannend. Uiteindelijk wint Nadal de wedstrijd, jammer want wij waren voor Federer.

Het laatste weekend voor Valentin weer naar huis gaat besluiten we wat leuke dingen te doen. We gaan naar de film Underworld in een Drive In Cinema. Je kunt hier gewoon vanuit je auto de film bekijken op een groot scherm. Het geluid komt dan via de radio van je auto of een extra radio. Een echte Amerikaanse ervaring, zoals je dat op de tv ziet Je mag wel je eigen eten en drinken mee nemen, dus dat scheelt wel weer wat! Het is best relaxed om vanuit je auto de film te kijken, maar ook wel weer een vreemde ervaring. Toch vond ik het een leuke ervaring en zeker goed om te doen zo in de zomer, wanneer het 's avonds ook nog lekker warm is. Op zondagavond is de finale van de Australian Open tussen Nadal en Djokovic. Wij zijn de afgelopen tijd, net als in NZ met de Rugby, fans geworden van de tennis. We besluiten deze wedstrijd te gaan bekijken op Federation Square, net als 1000 andere tennisfans. Het is een bijzonder situatie iedereen daar zittend kijkend naar de wedstrijd op het grote scherm. De wedstrijd duurt zo lang dat we de laatste tram richting huis moeten pakken en daarna nog 2 uur van de wedstrijd thuis kunnen kijken. Ze zijn een waardige partij voor elkaar en maken de finale een die nog lang herinnerd zal worden.

Als Valentin terug gaat naar Zwitserland, vertrekken wij weer terug naar een hostel in Melbourne. We verblijven in een grote YHA waar alles goed georganiseerd is, een prettige plek. Het is wel weer even terug schakelen naar het hostel leven i.p.v. in een huis. In het hostel leren we weer een boel nieuwe mensen kennen, met wie we leuke en grappige momenten beleven. Nu we in het hostel leven zijn we natuurlijk nog steeds druk bezig met het zoeken naar een baan. Daarnaast werken we af en toe nog wat bij Jenny & Russel in hun winkel. We delen allebei nog meer CVS uit, ook bij restaurants, bars en cafés. Misschien vinden we daar wel iets. Veel van deze plekken zijn wel op zoek naar medewerkers maar allemaal Barista's. Dit zijn mensen die goed koffie kunnen maken en waar je hiervoor zelfs een diploma moet halen. In het hostel denken we ook veel na wat we willen gaan doen en hoe het gaat lopen als we geen werk vinden. Houden nog een gezellige Australische drankspelletjes avond met een grappige Duitse jongen Andreas, die zich de volgende dag helemaal niks meer kan herinneren! Tijdens het verblijf in de YHA ontvangen we ook een pakketje uit Nederland, geweldig! We hebben een heimwee pakket ontvangen van Chris zijn ouders. Het bevat lekker paprika chips en hagelslag! De volgende ochtend genieten wij heerlijk van een broodje hagelslag! Wat hebben we dat gemist zeg .

Dan ineens komt er een omslag van allerlei verschillende aspecten. Ik wordt uitgenodigd voor een trail bij een restaurant, spannend! Heb nog nooit eerder in een restaurant gewerkt of geserveerd. Bij het solliciteren had ik mijn CV natuurlijk een beetje aangepast maar deze mensen willen me graag hebben. Meccabah zoals het restaurant heet, is een midden oosters geïnspireerd restaurant, dus bijvoorbeeld tagine's / Turkse pizza's of falafels. De trial gaat goed en ik word gelijk aangenomen. De volgende dag word ik al gelijk gebeld of ik kan komen werken, aangezien het zo druk is. Het betaalt goed en heb een mooi aantal uren en met de tips erbij is het helemaal goed! Daarnaast is de sfeer in het restaurant erg leuke en fijne collega's. Ik moet zeggen dat het serveren me veel beter bevalt dan ik had gedacht Ik vind het nu zelfs leuk en doe het met veel plezier. Wie had dat ooit gedacht, Berber in het serveren. Chris heeft ook een sollicitatiegesprek gehad voor een Salsa's, een restaurant keten zoals McDonalds. Alleen dan voor vers Mexicaanse eten, zoals wraps/burrito's en tortilla's. Ze zijn zo enthousiast over hem dat ze hem gelijk als teamleider aannemen voor de nieuwe vestiging. Hij werkt nu nog in andere restaurants voor trainingen en dan over 1,5 week a 2 weken gaat het nieuwe restaurant hopelijk open. Hij vindt het leuk werk, wel even wennen in het begin. Ze moeten namelijk alle ingrediënten zelf klaar snijden. Toch heeft hij veel voordeel van zijn ervaring van McDonalds. Allebei hebben we dus een baan gevonden waarin we lekker werken en geld verdienen.

Aangezien er wat meer stabiliteit is ontstaan ivm met het werken, zijn we allebei lekker bezig. Het is fijn om zo bezig te zijn en iets te moeten doen en geld binnen te brengen. De dagen worden opgevuld en gaan voorbij. Natuurlijk bleven we nu niet zo veel als toen we reizen, maar ook dit hoort onze ervaring. Na deze ontwikkelingen hebben we besloten opzoek te gaan naar een appartementje waar we tijdelijk in kunnen wonen. We hebben eigenlijk ongelofelijk veel geluk hier mee gehad. Het tweede appartement waarvoor we uitgenodigd waren om langs te komen, hebben we gekregen. Het is een appartement in een groot appartement gebouw, waar wij op de 9de verdieping verblijven. Het appartement is van een Spanjaard die hier al 5 jaar studeert en heeft twee slaapkamers. We delen het appartement dus met hem, maar hebben wel onze eigen kamer. Het is fijn om weer in een soort van huisje te zijn omdat het wat meer een eigen plek is. Heerlijk om een grote badkamer te hebben i.p.v. camping douches in hostels of een grote keuken voor je alleen i.p.v. delen met iedereen. Daarnaast heeft dit appartementengebouw allerlei extra dingen die als een luxe er extra bij zitten, zoals een gym, zwembad en een spa. Het appartement ligt in de het centrum en op een goed gelegen plek voor ons allebei. Chris kan op de trein stappen bij het treinstation hier 5 minuten vandaan. Ik kan overdag met de gratis tram naar mijn werk en 's avonds loop ik in ongeveer 20 minuten terug.

Het plan is om hier even te blijven en wat geld te kunnen verdienen en sparen zodat we daarna weer wat kunnen reizen. We doen dus ook op budget boodschappen en proberen weinig mogelijk geld uit te geven. Tot nu toe gaat dat erg goed, soms is er zelfs ruimte voor een extraatje Gister hebben we met Judith (een Nederlands meisje) wat we in Cairns hebben leren kennen en hier in Melbourne weer tegen zijn gekomen, eten gekookt en gegeten en daarna lekker ontspannen in de jacuzzi. Daarnaast vinden we het heerlijk om gewoon ff lekker op de bank een filmpje te kijken samen, dat is toch anders dan in een hostel. Ook al ontmoet je in het hostel veel mensen door ons werk ontmoeten we allebei ook andere mensen en veel mensen die we onderweg ontmoet hebben zijn nu ook hier in Melbourne. Een gezellig boel dus

Dus na een maand van onzekerheden en niet weten wat te doen, heeft zich nu een mooi nieuw plan ontwikkeld. We weten nog niet hoelang we hier gaan blijven en wat onze volgende stappen gaan worden, maar dat zien we dan vanzelf wel weer. We leven het leven van dag tot dag en genieten van alles wat op ons pad komt!