Het is nu 9 uur 's avonds en de laatste 12 uur van onze reis zijn ingegaan. Ongelofelijk maar waar! Wat is de tijd voorbij gevlogen en wat is een super ervaring geweest. Helaas zijn we de laatste tijd niet echt actief geweest op het blog, maar nu voor jullie nog een mooi verhaal over onze reis. De vorige keer hadden zich net een boel positieve ontwikkelingen voor gedaan: allebei een baan en een appartement. Zoals we toen al schreven hadden we nog geen idee wat onze verdere planning werd.

De dagen gaan voorbij met werken, slapen en weer werken. We proberen zoveel mogelijk te werken, geld te verdienen en zo weinig mogelijk te spenderen. Het leven is weer heel anders dan tijdens het reizen. Het standaard ritme komt weer om de hoek kijken. Toch gebeurt er tijdens deze manier van leven ook van alles! We spreken met vrienden af om af en toe wat te drinken, tv te kijken of naar de bioscoop te gaan. Het blijkt dat Anneriet, een oud klasgenootje van mij van de middelbare school ook hier in Melbourne is. We spreken een aantal keer met elkaar af, kopje thee drinken, wat winkelen en een etentje met haar en haar kamergenoot Nick. Tijdens Pasen maken Chris en ik samen onze een klein paasontbijtje, even tijd samen J

Voor mijn werk in het restaurant moet ik een hetzelfde diploma als Chris halen, een RSA. Dit heb je nodig om alcohol te serveren aan klanten. Helaas komen ze er op donderdag mee dat iedereen hem zaterdag moet hebben. Even gedoe, maar uiteindelijk komt er een bedrijf een cursus geven voor alle medewerkers. Ja, jongens ik mag nu ook wettelijk alcohol serveren en het is mijn taak om te zorgen dat iedereen verantwoordelijk drinkt ;-) Verder zijn we in het begin nog met een redelijk grote groep, maar langzamerhand wordt deze kleiner. Meiden vertrekken weer om te reizen, sommige gaan naar huis. We blijven achter met een leuke groep van 3 serveersters, 1 barman en 2 managers. Mijn twee collega's zijn Phoebe en Nicole, twee geweldige meiden. Nicole komt uit Ierland en is ook aan het backpacken. Phoebe echter komt uit Vietnam en studeert in Australië. Met zijn drieën hebben we een leuk team en we zijn goed op elkaar ingespeeld. Steken samen de handen uit de mauwen om een goede service te leveren aan de klanten. Helaas is de sfeer op het werk soms ook wat gespannen, vooral door het gedrag van een van de managers. Met zijn drieën proberen we er zoveel mogelijk iets van te maken. Als we grote groepen in het restaurant hebben, draai ik deze meestal. Vooral omdat ik dit leuk vind. Klanten kunnen echt je dag maken als serveerster. Je hebt 3 soorten klanten: de klant die komt om gewoon te eten, de klant die komt eten maar ook wel graag een praatje maakt en je hebt de klanten die er een feestje van maken! Gelukkig zijn de klanten altijd tevreden over mijn service en met sommige maak ik er ook een feestje van. Ik heb uiteindelijk zelfs vaste klanten ;-)

Op Chris zijn werk zijn er een aantal ontwikkelingen gebeurd. Zoals ik vorige keer al schreef, werkte hij toen tijdelijk in verschillende restaurants. Dit omdat zijn restaurant nog niet open was. Uiteindelijk loopt de opening van dit restaurant een aardige vertraging op. In die tussentijd werkt hij nog steeds in 3 verschillende restaurants, soms wat onhandig maar ook wel weer een uitdaging. Ieder restaurant werkt toch een beetje anders, schakelen. Gelukkig heeft hij over het algemeen wel goede uren. Zijn restaurant manager begrijpt in welke situatie hij zit en probeert hem zoveel mogelijk te helpen. Een van de restaurants is wat verder weg en heeft dus meer reistijd. In het begin is dit wel oké, maar naar langere tijd wordt het toch wel vervelend om zo lang te moeten reizen voor je kunt werken en daarna weer terug. In de verschillende restaurants leert hij zoveel mogelijk om straks zelf te kunnen open en sluiten in het restaurant waar hij straks komt. Als de opening dan zover is hebben ze een leuke actie stunt. Een gratis burrito voor iedereen die langs komt! Uiteindelijk geven ze 2200 gratis burrito 's weg. Gelukkig weet Chris wel hoe je zoveel mogelijk gauw over de toonbank kunt krijgen.

Terug in het gewone ritme van werken, slapen, werken en zo veel mogelijk geld besparen. Het is soms best gewoontjes en saai. Ik heb af en toe dagen van heimwee, naar leuke dingen doen! We zijn gekomen om te reizen en dingen te beleven, niet voor dit standaard leventje. Natuurlijk weten wij ook dat het er bij hoort om straks weer verder te kunnen reizen. Langzamerhand beginnen wij wel ons te verdiepen in de dingen die we verder in Australië nog willen zien. Aangezien ons originele ticket terug geboekt stond op 1 mei, moesten we deze veranderen, maar naar welke datum. We besluiten een planning te maken om weer te gaan reizen en dingen te zien/doen. Toch zijn er nog wat zaken die we moeten regelen voor we kunnen vertrekken.

We hebben aan het begin van onze reis in Australië een auto gekocht die ons tot nu toe overal heen heeft gebracht. Nu is de tijd gekomen om afscheid te nemen van onze trouwe vriend en een nieuwe eigenaar te zoeken voor hem. Het enige probleem is dat wij een registratie hebben in Queensland en we de auto willen verkopen in Victoria. Vergelijkbaar met bijvoorbeeld Nederland en Frankrijk. Niet echt gunstig dus maar met zoveel backpackers in Australië moet het vast lukken met iemand die naar Queensland toegaat. We zetten een advertentie online en hangen posters op in verschillende hostels. Hopelijk is er iemand geïnteresseerd. Ik stuur ook nog een berichtje naar de mensen die wij kennen in Australië, misschien hebben zijn nog een idee of tip. Al gauw belt Anneriet mij op en geeft aan dat Nick juist nu opzoek is naar een auto. Nick werkt nu nog in Melbourne, maar wil straks door heel Australië gaan reizen. Hij is opzoek naar een goede en betrouwbare auto en is geïnteresseerd in onze. Hij gaat samen met Chris een proefritje maken en geeft aan de auto van ons te willen kopen. Een week later doet hij ons een bod en met het voorstel dat hij er mee naar Queensland rijdt en hem daar overschrijft naar zijn naam. In dit grote land waar zoveel backpackers zijn gebeurt dit heel veel. Aangezien wij hem een beetje kennen gaan wij akkoord met het bod onder die voorwaarden. We zijn super blij want 3 weken na de advertentie heeft nog niemand contact met ons opgenomen over de auto. Geluk dat we zo via via iemand gevonden hebben. Uiteindelijk besluit Nick om de auto wel te registreren in Victoria. Voor ons ook goed, maar wel onder zijn kosten, aangezien dat niet de oorspronkelijke afspraak was. We hebben na de overdracht nog regelmatig contact over hoe het allemaal gaat. Er bleken uiteindelijk toch wat reparaties te moeten gebeuren, maar de auto is nu overgeschreven en wel. Alle partijen hebben er een goed gevoel bij gehad!

Onze laatste werkdag is allebei op 13 mei of terwijl Moederdag. Vooral bij mij in het restaurant is dit een hele happening. Lunch is volledig volgeboekt en we verwachten 110 mensen, waaronder bijna 30 moeders. We hebben een speciaal menu en de moeders krijgen een gratis glas sprankeling wijn. Door dat het een speciaal menu is, hebben we meer tijd voor de klanten. Een aantal van mijn vaste gasten komen ook nog langs omdat ze weten dat het mijn laatste dag is. Toch wel speciaal wat voor band je met mensen kunt opbouwen. Als ik op een dag me haar geverfd heb en een week later een vaste klant langs komt, wordt er gelijk een opmerking over gemaakt. Onze tours die we geboekt hebben om te doen vertrekken 25 mei vanuit Melbourne. Tot die tijd hebben we alle tijd om nog dingen met vrienden te doen en dingen in Melbourne te bezoeken. We moeten er allebei ook nog voor zorgen een jaaroverzicht te krijgen, zodat we later onze tax kunnen terug vragen. Een etentje bij Phoebe, bij ons, bij Nicole en bij Jenny & Russel. Als eten hebben we verschillende gerechten uit bepaalde landen. We hebben voor hen wat Nederlandse koekjes in de supermarkt gekocht als kleine bedankjes. De stroopwafels waren de favoriet vooral als ze een beetje warm waren ;-) Als attracties in Melbourne bezoeken we nog de Eureka Skydeck Tower. Dit is de hoogste toren van het zuidelijk halfrond. Pff de lift vliegt om hoog naar de 88ste verdieping. Het is een stralende dag en kunnen over de hele stad heen kijken. De laatste dagen zijn wel wat vreemd, je realiseert je dat je hier straks niet meer zal zijn. En net zoals Alkmaar voor ons huis is, is Melbourne ook toch soort van ons huis geworden.

We vertrekken vrijdag 25 mei in alle vroegte, om 7 uur worden we opgehaald voor onze tours. Dag Melbourne! We starten met een drie daagse tour van Melbourne over de Great Ocean Road naar Adelaide. Helaas hebben we geen geluk met het weer op de eerste twee dagen van de tour. Toch mag dit de pret niet bederven. Iedereen probeert de beslagen ramen zoveel mogelijk droog te maken om toch wat te zien ;-) De great ocean road staat bekend om zijn mooie uitzichten, stranden en omgeving. Het weer laat het misschien niet echt toe om te stoppen bij de stranden. Maar de plekken waar we stoppen, hebben als nog een geweldig uitzicht. Langs de kust is een heleboel lime Stone te bekennen, wat door de jaren heen een mooie kustlijn heeft gevormd. Als het zonlicht er op schijnt zien de kleuren er prachtig uit. We maken een boswandeling naar een waterval, die nu door al het extra regenwater erg indrukwekkend is. Aan het einde van de eerste middag stoppen we bij de beroemde 12 apostelen om hier foto's te maken met zonsondergang. Er zijn nog maar 6 van de apostelen te zien. Dit komt doordat de andere rotsen door de aantasting van het zeewater ten onder gegaan zijn. De volgende dag rijden we langs de kust en stoppen bij nog meer uitkijkpunten. Allemaal op de kustlijn en de lime Stone rotsen die er te zien zijn. Al gauw daarna verlaten we de kust en rijden ze een flink stuk land inwaarts. We bezoeken hier een nationaal park een soort van beschermd landschap gebied. Je hebt er hier een heleboel van in Australië en zitten vaak vol met mooie natuur. In dit park hebben ze ook een cultureel centrum, waar wij een paar lessen krijgen over de Aboriginals. Al gauw worden de wilde dieren hier ook gespot: kangaroo's en wallaby's. Als het 's middags droog is gaan we naar de Mckenzie waterval. Het blijkt nog een aardige wandeling om bij de waterval te komen. Als we op ¾ van de wandeling zitten, begint het toch te regenen. Het komt met bakken uit de hemel, het lijkt wel of we onder de waterval staan. We maken de wandeling toch af naar deze waterval. Op de weg naar onze accommodatie voor de nacht stoppen we bij een simpel grasveldje. Tot als je verder kijkt je hier wel 30 wilde kangaroo's ziet zitten. Rustig komen we dichterbij deze wilde kangaroo's. We kunnen aardig dichtbij komen en zien zelfs een Joey (dit is een kleine baby kangaroo) in moeders buidel. Wat een fascinerende beesten zijn dit toch, hop hop hop. Als ik probeer dit bij een kangaroo te komen om een foto te maken, draait hij zijn hoofd om en kijkt me strak voor 10 seconden aan. Owh owh denk ik bij mezelf, wat heb ik nou weer gedaan….. Gelukkig draait hij zijn hoofd weer om en gaat rustig verder met eten, net alsof ik er niet ben. De laatste ochtend bezoeken we Mount Hollow en beklimmen deze om 9 uur 's morgens. Klimmend over rotsen, door grotten heen klimmend komen we boven aan de top. Daar hebben we een prachtig uitzicht over het gesterkte nationale park en zijn natuur. Aan de rand van deze berg zien we ook nog echte Aboriginal muurschilderingen. 's Avonds komen we in Adelaide aan, waar we even uitrusten van deze tour, aangezien morgen de volgende weer vertrekt!

Wij, absolute liefhebbers van wijn (auhm) gaan op een wijnproeverij tour door de wijnvelden van South Australië. De Barossa Valley is de grootste wijnregio en produceert bijna 65 % van de wijn van South Australië. Ondanks dat wij niet de grootste fans zijn, leek het ons wel leuk om een tour te doen en wat meer te leren over de wijnen. Vooral Berber heeft in haar werk als serveerster veel geleerd over wijnen, kenner? Nee dat niet! Om 8 uur 's morgens vertrekt de tour, pff kan je het je voorstellen op dat tijdstip al wijn drinken? Haha, nee gelukkig zo erg was het niet. We moeten vanaf Adelaide eerst nog een stuk rijden en maken nog even een stop bij een café. Iedereen nog even een extra bodempje in de maag leggen, zodat we de rest van de dag doorkomen. Gedurende dag bezoeken we vier wijnenrijen, waar we ieder zo'n ongeveer 7 glaasje krijgen om te proeven. Toch zijn niet alle glaasjes echt proefglaasjes en sommige zijn port i.p.v. wijn. Toe maar wat een alcohol zo overdag. We stoppen bij de Jacob's Creek een grote en bekende wijnerij hier in Australië, maar ook internationaal. Maar ook de kleine traditionele familie wijnerij is een bezoekje waard en de wijnerij die beroemd is om zijn 100 jaar oude port! Chris en ik zijn allebei verbaasd over hoe lekker port eigenlijk is, dit hadden we nog nooit eerder geproefd. Ook tussen de wijnen zit een heerlijke sauvingon blanc - cool harverst die onze favoriet wordt. Aan het einde van de dag zijn we niet dronken, maar wel een beetje aangeschoten. Sommige van de dames bleven de glaasjes maar voller en voller schenken. We hebben ook de rode wijnen allemaal geprobeerd. Helemaal volgens de traditie: de wijn door je glas laten rollen, er aan ruiken en dan een slokje nemen en het goed door je mond laten lopen. Dan of doorslikken of uitspugen, haha afhankelijk van de smaak. Helaas zijn de wijnvelden net geoogst dus geen mooie plaatjes hier van, maar al met al wel een hele geslaagde dag.

Na een dag rustig aan te hebben gedaan in Adelaide, beetje rond gekeken in de stad enzo, worden we de volgende ochtend al weer vroeg verwacht voor de volgende tour. We vertrekken voor 2 dagen naar Kangaroo Eiland, die bij Adelaide van de kust af ligt. We moeten eerst een stuk rijden naar de veerboot, waarna we met de veerboot in 45 minuten op het eiland zijn. Een eiland staat bekend om zijn wilde dieren en onaangetaste natuur. Onze gids Dave is een echte Ozzie, geweldig om zo iemand te hebben. Het eiland is ontdekt door twee verschillende ontdekkingsreizigers, waardoor een gedeelte Engelse namen heeft en het andere gedeelte Franse namen. Dave heeft zelf 5 jaar op het eiland gewoond en weet er een heleboel over te vertellen. We leren waarom een kangaroo een kangaroo heet, ja jongens zo leer je nog eens wat. Het verhaal gaat dat de Engelse ontdekkingsreiziger aan de Aboriginals vroeg wat voor dier dat was? Alleen de Aboriginals spraken toen nog een Engels, dus reageerde in hun eigen taal (uitspreekwijze) kan ja rooa, wat betekent geen idee. Zo is de kangaroo aan zijn naam gekomen J Bij onze eerste stop in de grootste stad van het eiland, zien we al gelijk wilde dieren. Geen kangaroo's maar pelikanen. Wat een joekels van een beeste zijn dat en als ze hun bek openen, WOW! Deze pelikanen zijn wild maar worden hier een keer per dag gevoerd voor de toeristen. Ze zitten op het plateau al netjes te wachten, terwijl de voedering pas over 6 uur is. Vol verbazing staan we naar ze te kijken en raken we aan de praat met een vrouw die hier woont. Ze verteld ons over de pelikanen maar ook over een beschermd pinguïn wandelpad wat ze hebben. Als ze ons vertelt dat ze gister nog jonkies had gezien, zijn we om en besluiten we ook daar even een kijkje te nemen. We kijken in alle huisjes, helaas geen geluk. Tot het allerlaatste huisje, daar zit een jonkie in. Wat een schatje en een geluk vooral omdat je ze meestal niet overdag ziet! Naast al deze prachtige dieren heeft het eiland ook prachtige stranden, waar je perfect kunt lunchen. Na de pech die we hadden met het weer op de Great Ocean Road, hebben we nu super geluk met het weer op Kangaroo eiland. Het is prachtig weer, lekker zonnetje en z'n mooie 20 graden. Wat wil een mens nog meer, op een prachtig strand met zon een heerlijk verse sandwich eten J Voor 's middags staat er een rondleiding gepland bij een zeeleeuwen reservaat. Deze diersoort is bedreigd en ze proberen hier zoveel mogelijk over de dieren te leren en te beschermen. Toch zijn de dieren wel wild en proberen de mensen zich niet met hun levensstijl te bemoeien. Tijdens de rondleiding zien we een groep jonkies, bij elkaar liggen. De meeste slapen, maar er zijn 3 ondeugende wakker. Deze vinden alle aandacht helemaal geweldig, ze rollen en stoeien met elkaar en poseren zelfs voor de camera. Zo lief, je zou er bijna eentje mee willen nemen. De vrouwtjes zeeleeuwen gaan de zee in om voedsel te zoeken en kunnen wel 3 dagen weg zijn. Op het strand laat de mevrouw ons grote groepen zien, we kunnen best dichtbij komen voor zulke grote beesten. De mannetjes 'bullies' kunnen wel 350 kg wegen en vechten met elkaar om vrouwtjes te veroveren. In het reservaat proberen de onderzoekers de zeeleeuwen zoveel mogelijk te observeren en doen af en toe onderzoeken op ze. Dit om hun gezondheid en ontwikkeling in de gaten te houden. Op deze manier kunnen ze meer leren over de levensstijl en ontwikkeling van deze dieren. Voor de rest laten ze de zeeleeuwen zoveel mogelijk in hun eigen wereld omgeving leven en de natuur zijn werk laten doen. Als een moeder niet terug komt van voedsel zoeken, dan is helaas het jong aan zich zelf over gelaten. Dit om de levensstijl van de dieren zoveel mogelijk in balans en werkelijk te houden. 's Avonds overnachten we in een Koala reservaat, waar we wilde kangaroo's zien rond springen. De koala zit heel hoog in de boom, maar wel zichtbaar als je goed kijkt. Ik vind het maar saaie beesten zo in de boom zitten. Tot dat Chris roept dat ik moet komen kijken. Hij heeft een koala gespot die op normale hoogte in de boom zit en wakker is. Dat is ook wel bijzonder aangezien koala's 20 uur per dag slapen. Deze koala is nog een jonge en is geïnteresseerd om zich heen aan het kijken. Als er steeds meer mensen komen kijken, komt hij in zijn rol en het lijkt alsof hij zegt: Kijk mij! Hij klimt in de boom tak voor tak naar beneden en komt uit de boom, wauw. Wat een droppie is het. Hij rent om zich heen naar iedereen toe, hij denkt dat we bomen zijn…. Oppassen! Dan zet hij zijn koers in op een andere boom en rent daar gauw heen. We zijn verbaasd want wist niet dat koala's zo hard konden rennen! 's

De volgende ochtend gaan we weer op stap op het eiland en laten we het prachtige reservaat achter ons. We zijn onder weg naar de 'remarkable rock' en spectaculaire rots vorming langs de kust. De rotsen hebben allerlei verschillende vormen en vanaf deze plek heb je een prachtig uitzicht over de kustlijn. Zelfs zo 's morgens met het vroege ochtend zonnetje is het een mooie plek. Een klein stukje verder op is een kolonie van de NZ fur zeehonden. Deze liggen heerlijk op de rotsen in het water te zonnebaden. Weer een heel andere dier dan de zeeleeuwen van gister. Bij deze kolonie is ook de 'admirals arch' een geologisch wonder. Deze boog is uitgeslepen door het water door de jaren heen. Met de zon er door heen komend, is dit de perfecte plek voor wat foto's. Zo kleurvol en bijzonder. Onze laatste stop voor deze tour is bij de little sahara van dit eiland. Dit zijn eigenlijk gewoon hele grote duinen met alleen maar zand. We klimmen de duinen op met een boord in je hand en dan snel naar beneden glijden op je zandboord. Wahahah gaaf! Wat een snelheid als je een goed pad te pakken hebt. Een perfecte bezigheid voor dit prachtige weer ;-) Aan het einde van de middag gaan we terug naar de veerboot om weer terug naar Adelaide te gaan. Het zijn twee leuke dagen geweest met deze hele groep. 's Avonds douchen we en pakken we onze tas weer in, want morgen vertrekt onze laatste en langste tour in Australië.

We vertrekken op een zeven daagse tour van Adelaide naar Alice Springs door de woestijn en zullen de nachten door brengen in een 'swag' onder de sterren. Een 'swag' is een soort van slaapzak waar je een extra slaapzak in doet. Op deze manier heb je geen tent nodig en kun je toch perfect kamperen. Het heeft zelfs een flap om over je hoofd te doen om het donker te maken. Wat zal dat een bijzondere ervaring worden. De planning is om de eerste twee dagen door de woestijn te reizen in de flinders rangers. Helaas krijgen we op de eerste dag al gauw te maken met een echte Australische ervaring. We krijgen een telefoontje dat we niet verder kunnen omdat de zandwegen zijn afgesloten door het weer. Het regen daar zo hard dat de wegen onbegaanbaar zijn. Het heeft geen zin om het toch te proberen, met het risico dat je dan vast kunt te komen zitten. Zo beleef je nog eens wat. Wel flink jammer dat we nu het stuk van de echte woestijn gaan missen in onze tour. De groep van de tour is een leuke groep, de meeste rond dezelfde leeftijd en zelfde intentie van reizen. 's Avonds stranden we in een klein plattelands dorpje. Ik voel me niet zo lekker en duik 's avonds op tijd mijn bed in, terwijl de rest van de groep de lokale kroeg bezoekt. Ze ontmoeten allemaal lokale mensen en krijgen zelfs een fles drank om ze de rest van de trip 's nachts warm te houden ;-) Onze tourguide op deze trip Kat, is een echte Australische vrouw die veel om de natuur en de dieren geeft. Ze is een wildlife redder, heeft thuis 5 kangaroo's en houdt van slangen en reptielen. Ze vertelt ons een hele boel over de wilde dieren en spot regelmatig een adelaar in de lucht voor ons. Aangezien ons plan wat gewijzigd is moeten we een flink stuk rijden, waar tussendoor weinig te zien is. Tijdens het rijden trapt ze in eens flink op de rem, ze probeerde een adelaar te ontwijken! Haha. Onderweg zien we een heleboel roadtrains, een echt begrip in Australië. Dit zijn een soort van vrachtwagens maar dan met 3 trailers waardoor hij 53, 5 meter lang is. Deze gigantische dingen denderen over de snelweg hier met 100 km per uur, wat een verschijning. Deze roadtrains mogen maar op een aantal snelwegen rijden aangezien ze niet makkelijk kunnen remmen. Iedere keer als er een voor bij rijdt, gaat ons busje heen en weer. Tijdens de rit hebben we prachtige uitzichten en zonsondergangen, de fotocamera regelmatig bij de hand. Na de lange ritten komende we de 3de dag aan het begin van de middag aan in Cooper Pedy. Dit is een stad die draait om opaal mijnen en een groot gedeelte van de stad is onder de grond. Wat een bijzondere ervaring om dit te zien. In een museum krijgen we uitleg over opaal sierraden, hoe het ontdekt is en krijgen we een rondleiding door de ondergrondse gangen. Aan het einde van de middag gaan we samen met Kat naar een kangaroo voedersessie. Zij is bevriend met de mensen die hier de jonge kangaroo's opvangen. Deze mensen hebben 5 grote kangaroo's maar ook 2 hele jong kangaroo's. Zo ontzettend lief en schattig! Zou er bijna een in mijn tas stoppen :-P Om in de sfeer van de stad te blijven slapen we 's avonds ook in een ondergronds hostel J De volgende dag voegen we samen met een andere groep om verder te gaan richting Alice Springs onder leiding van onze nieuwe tourguide Leith. Helaas is deze dag weer vooral in het teken van rijden, we moeten namelijk 750 km afleggen om bij Uluru te komen. Uluru a.k.a. Ayers Rock is de bekendste rots van Australië en een must see. Het plan is om 's avonds zonsondergang te kijken dus we moeten ook nog een beetje door rijden. Wel stoppen we natuurlijke even bij het monument van de grens tussen South Australië en Nothern Territory. Aan het einde van de middag zien we in de verte een GROTE rots en iedereen begint druk foto's te maken. Leith moet hard lachen, dat is niet Uluru maar Mount Corner a.k.a Mount Fuluru! Aangezien iedereen altijd denkt dat dit Uluru is. We zoeken bij deze berg naar hout voor het kampvuur voor vanavond, iedereen draagt zijn beentje bij. Tijdens de hele tour wordt alles samen gedaan, eten gekookt, afwassen, trailer ingeladen enzovoort. Vol geladen rijden we richting het kamp om daar vanaf het uitkijkpunt een prachtige zonsondergang te zien voltrekken bij Uluru. De rots verandert langzaam van kleur als de zon verder ondergaat. 's Avonds worden de swags klaar gemaakt rond het kampvuur en word er gezellig geklets onder het genot van wat drinken en een marshmallow. Het slapen in een swag is best een bijzondere ervaring. Iedereen heeft zich goed aangekleed, door meerde lagen aan te doen. Eenmaal in de swag ligt het best comfortabel en als je goed aangekleed bent is het ook lekker warm. Het enige is als je naar de wc moet, is het best fris om er daarna weer in te duiken :-D We zien de zonsopkomst vanaf het uitkijkpunt van de camping bij Uluru, erg indrukwekkend weer. Vandaag gaan we naar Uluru zelf om een wandeling daar te doen. Uluru is voor de Aboriginals een heilige rots en hier werden vroeger allerlei rituelen uitgevoerd. Leith geeft ons een rondleiding langs een stuk van de rots en vertelt ons verhalen over het leven van de Aboriginals. Wij wandelen de hele base walk om de rots heen, het is best indrukwekkend om er zo naast te lopen. In sommige plekken van de rots kun je goed je creativiteit testen, aangezien je een heleboel verschillende vormen erin kunt zien. Je kunt je niet voorstellen hoe z'n grote rots is tot je er echt naast loopt. Helaas is de rots klim gesloten in de ochtend, maar 's middags zijn een aantal jongens toch zo dapper het te doen. Ook doen een aantal mensen het niet uit respect voor de Aboriginals. 's Avonds en de volgende ochtend doen we zonsondergang en zonsopkomst vanaf twee bijzondere uitkijkpunten dicht bij de rots. Het heeft iets speciaals om zo vroeg op te gaan en de opkomst te zien. We schieten een heleboel foto's en klagen wat over het koude weer, maar het is het allemaal waard! Naast Uluru zijn er nog twee groepen rots vormingen in de buurt, de Olga's en de Kings Canyon. Als je de olga's vanaf ver af bekijkt lijken ze net op Homer Simpson die plat op zijn rug ligt, foto's volgen nog! De volgende dagen beklimmen we in de ochtend deze rotsen en rijden we 's middags naar de volgende kampeerplek. De wandeling door de Olga's is een prachtige wandeling, die je door en om de rotsengroep heen lijdt. Boven op een van de rotsen heb je een prachtig uitzicht over de vallei, wat kan natuur toch ontzettend mooi zijn. De Kings canyon is een hele andere groep van rotsen meer een groot geheel. Deze wandeling doen we met z'n alle samen i.v.m. dat de route dicht langs de afgrond gaat soms. Het is best een klim om hoog en daarna wandelen we over de rots naar de andere kant, met uitzicht op de vallei er tussen. Je kunt hier zelfs veilig op de rand van de afgrond liggen en naar de vallei kijken. Allemaal geïnteresseerd daarin gaat iedereen liggen, waardoor er een rij van 25 konten ligt op deze rots. Grappig gezicht! De laatste dag van de tour is ook Chris zijn 25ste verjaardag. We zijn het verste van de oceaan ooit verwijderd en dat op je verjaardag! Na de wandeling bij de Kings Canyon vertrekken we richting Alice Springs. We nemen een korte route zodat we op tijd in Alice Springs aankomen, we nemen de zandweg. Deze weg is alleen voor 4 wheel drive, maar wij gaan er gewoon met bus en trailer overheen. Hobbel de hobbel maar wat een bijzondere ervaring en uitzicht! Haha super, hiervan hadden we wel meer gewild en dat op de laatste dag! 's Avonds gaan we gezellig met z'n alle als afsluiting uit eten in Alice Springs. De groep haalt voor Chris nog een Tequila shotje en zingt happy birthday, toch nog een beetje een verjaardagsfeestje! Het is een ongelofelijke gave tijd geweest deze tour en hebben met plezier in een swag onder de sterren geslapen. Absoluut een aanrader!

Vanaf Alice Springs vliegen wij voor een mooie 10 dagen naar Bali, maar daar zal ik in het volgende verhaal over vertellen. Voor nu is dit het laatste verhaal vanuit het buitenland. Het volgende verhaal zal vanuit Nederland komen over de reis in Bali, onze laatste dagen in Australië, de terugreis en de terugkomst in Nederland. Voor degene die dit nog lezen voor ze ons weer zien, TOT GAUW!