Wat ging de wekker weer vroeg! Dit hadden we toch iets te strak gepland; eerst 5 dagen lang 'hiken' naar Machu Picchu, op de laatste dag laat terugkomen in Cusco en vervolgens om 7.00 uur weer in de bus richting Puno. Misschien was het ergste nog wel dat het ook nog eens een toeristische bus was... niet eentje die je gewoon van 'A' naar 'B' brengt, nee, we maken ook nog allerlei stops tussendoor.

Wat een drama haha. Ten eerste haalden we de gemiddelde leeftijd van deze bus al ver naar beneden. Daarnaast waren de stops ook nog verre van bijzonder, was de lunch niet erg smakelijk en begon er ook tijdens de lunch nog zo'n kerel ongevraagd op z'n panfluit en gitaar te spelen die dan na die tijd om fooi komt vragen. We waren blij dat we om 17.30 uur eindelijk Puno waren (wat rechtstreeks ook in 4 uur gekund had).

Puno ligt nog in Peru aan het Titicacameer; het hoogst geleden bevaarbare meer ter wereld op ongeveer 3600m. Vanaf hier kun je naar de 'floating islands', maar dit is zó toeristisch en niets authentieks meer aan dat we dit maar overgeslagen hebben. We zijn de volgende dag lekker door de stad geslenterd. Het was weekend en er was echt een e-norme markt in heel het centrum. Alles kon je er krijgen van fruit tot pasta, schoenen, kleding, puppies, kippen, kuikens, konijnen, cavia's, noem maar op. Er kwam gewoon geen einde aan. Mooi om te zien hoe de lokale bevolking hier haar inkopen doet. We waren denk ik de enige toeristen die ons op de markt begaven. Bas moest in ieder geval flink krom lopen om onder alle kraampjes door te kunnen lopen haha! De lokale bevolking is hier toch een stuk kleiner dan ons Nederlanders.

's Morgens vroeg vertrok de bus weer om 7.00 uur richting Copacabana. Ook dit dorp ligt aan het Titicacameer, alleen dan in Bolivia. Tijdens de busreis gingen we de grens over en moesten we nog een stempel halen om Peru te kunnen verlaten en 1 voor Bolivia om het land in te mogen. Dan zitten we al weer over de helft van het totaal aantal landen wat we tijdens deze reis gaan bezoeken. Bizar hoe snel het gaat!

Copacabana is ons verder een beetje tegengevallen. Er was niet zo veel te beleven en het verschil in ontwikkeling in vergelijking met Peru was zeker merkbaar. We hebben een beetje rondgelopen en het plaatselijke kerkje bezocht en daar hield het eigenlijk ook wel mee op. Op met de bus naar de hoofdstad van Bolivia: La Paz!

La Paz is niet de mooiste stad. Dit hadden we al van te voren gehoord en daarom hadden we hier ook maar 1 dag gepland, maar de stad is ons heel erg meegevallen. We hebben een avondje rondgelopen in de stad en lekker bij een Italiaan gegeten. Bij La Paz wilden we graag de 'Death Road' gaan mountainbiken. Een oude weg vlakbij La Paz die vroeger zoveel dodelijke ongelukken veroorzaakte dat hij de 'Death Road' genoemd wordt. Inmiddels is er een andere weg aangelegd voor het verkeer en is de 'Death Road' nu een hele gave 'downhill' mountainbike route. Zo'n 60 km alleen maar bergafwaarts!
Dat betekent, goed remmen en sturen en vooral niet uit de bocht vliegen om onderaan een ravijn te belanden. Een van onze groepsgenoten moest er nog aan wennen en sloeg aan het begin van de route nog over de kop (je moet ook niet op het allerlaatste moment remmen en dan ook nog eens volledig op je voorrem rekenen.. sommige mensen..)

Het was in ieder geval supergaaf om te doen! Het was een schitterende route met prachtige uitzichten midden in de bergen. Echt een aanrader!

Hierna werden we weer teruggebracht naar La Paz waarna we direct de nachtbus ingingen richting Uyuni. Daarom hebben we Bolivia in ons reisschema opgenomen. We gaan naar de zoutvlaktes! De grootste ter wereld!