Na een fijne nachtrit kwamen we redelijk uitgerust aan in Uyuni. Een klein plaatsje aan de zuidelijke kant van Bolivia. Vanaf het busstation zijn we direct doorgelopen naar het bureautje waar we ons moesten melden voor de 3-daagse tour over de zoutvlaktes en welke ons op dag 3 bij de grensovergang met Chili af zou zetten.
Omdat we erg vroeg waren (rond 8.00 uur) en de jeep pas om 10.30 uur vertrok, werden we eerst naar een lokaal cafeetje gebracht om daar wat te drinken en wat tijd door te brengen. We kwamen weer wat zelfde mensen tegen als in de nachtbus, dus het was nog wel even gezellig.
Vervolgens zijn we het dorpje ingelopen, want ondertussen gingen de winkels open. We gingen op zoek naar een T-Rex om op de zoutvlaktes te kunnen gebruiken voor wat leuke foto's. Uiteindelijk hadden we er 1 gevonden die qua prijs ook nog 'geinig' was en zijn we teruggegaan naar het bureautje.

We waren ook dit keer weer met zijn 5-en; 2 Australiërs en een Britse. We kregen een Engels sprekende gids (hadden we niet voor betaald, maar de rest wel, dus hebben ze ons gewoon bij elkaar gezet). Het scheen namelijk niet echt meerwaarde te hebben en dat bleek ook wel haha. Onze gids kwam oorspronkelijk uit Oekraïne en woonde bijna 20 jaar in Bolivia. Ze had wat rare typische trekjes, maar verder bedoelde ze het allemaal goed en deed ze haar best om over van alles en nog wat te vertellen.

We begonnen onze tour bij een oud 'treinen kerkhof'. Vroeger was Uyuni een mijnstad waarbij alles via het spoor vervoerd werd en het spoor en vele treinwagons liggen nog altijd aan de rand van de stad. Hierna was het tijd om naar een 'echte' zoutfabriek te gaan. Fantastisch! Lekker in de categorie; 'beetje fabriekje spelen voor toeristen'. Het was 1 gebouw, er lag een berg zout buiten, dat schepten ze naar binnen, voegden er jodium aan toe en stopten het in een zakje. Wat geweldig! 3x raden.. dat zout kon je kopen! E-nig!
Buiten stonden nog wat kraampjes en daar heeft Bas een 'alpaca-wollen' muts gekocht, lekker warm én 3x zo goedkoop als in Peru. Hebben we de familie 'zout' toch nog een beetje gesponsord. Zo 'flauw' zijn we immers ook weer niet.

Op naar de zoutvlaktes! Wat een immens gebied zeg. Weer onbeschrijfelijk! Na een tijdje rijden zijn we midden op de zoutvlakte gestopt. Hoe ver je ook kijkt, alles is wit met een strak blauwe lucht en je ziet wat jeeps rondrijden. Hier hadden we de tijd om wat leuke foto's te maken en te spelen met het perspectief (zie foto). Onze gids was erg creatief en vond het vooral leuk om ons in allerlei posities neer te zetten en zelf de foto's proberen te maken. Wat een heerlijk mens haha!

De eerste nacht hebben we in een 'zouthotel' geslapen. Nou, verwacht er maar niet te veel van. De muren waren van zoutsteen, de bedden ook (wel met een prima matras er boven op) en op de grond lag.. zout! Ideaal voor al je spullen (niet dus). Verder was het erg primitief en kon de slaapkamer deur na goed duwen nog net dicht.

De volgende dag reden we de zoutvlaktes af en gingen we verder de woestijn in. Nog steeds op een hoogte van zo'n 3900m dus warm was anders. Hier kwamen we langs een aantal meren vol met flamingo's! Zelfs een 'red lagoon' waarbij het water door alle algen/bacteriën rood kleurt. Weer een stuk verder kwamen we bij gebied met allerlei rotsformaties. Waarbij de 'stone tree' kenmerkend was voor het gebied en verder op was een landschap van de bekende schilder 'Dali'. Waarop hij een aantal van zijn schilderijen gebaseerd heeft.

Op de laatste dag pakten we de zonsopgang mee bij een geiser gebied. Lekker veilig, want je mocht er gewoon overal tussendoor lopen.. In Bolivia kan alles haha! Uiteindelijk werden we bij de grensovergang met Chili afgezet. Door de hulp van onze gids hoefden we niet te wachten om onze stempels te krijgen om Bolivia uit te kunnen. 'Give me your passports and I will look if my friends are there' en we hoefden zelfs niets te betalen. Perfect geregeld!
Daarachter was het bordje 'Chili' al in zicht en mooi om te zien dat daar ook het asfalt weer begon.

Op naar ons laatste land in Zuid-Amerika!