Wow mensen, wow! Eventjes een momentje van respect voor mn twee lieve zussen!

...

Hoewel de meeste lezers het al weten omdat ze mee hebben gewerkt aan het filmpje, zal ik eventjes uitleggen waarom. Ze hebben namelijk een filmpje van bijna 6 minuten gemaakt met de felicitaties van alle mensen die me lief zijn. 6 minuten! Holy crap dat was toch echt moeilijk om ff te slikken. Ben nu al weer bijna 9 maanden van huis en begon al helemaal gewend te raken aan deze levenswijze, ik begon eerlijk gezegd mn leven in Nederland al bijna te vergeten. En dan maakt een filmpje erg veel indruk, ik kon het niet droog houden. Hoe vaak ik het filmpje ook bekijk, ik zal dit nooit vergeten. Iedereen super veel bedankt!!

Ik heb nu zoveel te vertellen, dat ik ff niet weet waar ik moet beginnen. Heb echt een super tijd achter de rug met een mega verjaardag gisteren!
Juist, bundaburg. Niet veel noordelijker dan bundaburg heb je agnes water, de meest noordeljke strand waar je kan surfen. Nou, hier moest ik dus natuurljik uitgebreid van gebruik maken. Hier verbleven Philipp en ik dus een aantal dagen. De golven waren wat beter dus ik had wat meer succes dan gebruikelijk. Ik kon eindelijk op een stukkie piepschuim staan! Woehoee weer een puntje om van mn lijstje af te halen.

Na de laatste surfstranden gingen we op weg naar Rockhampton, de 'beefcapitol' of australia. Omdat Philipp en ik andere reis-ideen hadden besloten we hier afscheid te nemen door een goede steak te eten. Rockhampton bleek echter een dode stad te zijn op een zondagavond dus eindigden we in de kroeg met een 5 dollar steak-je. Niet verkeerd, maar je kent me ik ben een grote eter dus het was een beetje teleurstellend. Na de roes uitgeslapen te hebben namen we afscheid in rockhampton. Ieder zn eigen kant op, hij naar t noorden en ik wou mn surfplank weer verkopen. Ik kwam er al vrij snel achter dat de stad rockhampton niet alleen op zondag erg dood was. Ook 's maandags was er niks te beleven dus ik kon mn plank niet aan de straatstenen kwijtraken. Goed dus ik ook naar het noorden. Nu kon het reizen beginnen. De lange afstanden tussen de steden op de oostkust. Niks vergeleken met de wegen in de outback, maar voor europese begrippen superlang. Lekker muziekie op en ik kon de grijns niet van mn smoel af krijgen, heeeerlijk joh!

Zon 700 km verder kwam ik in het Eungella National Park om de bekende platapussies te zien. De kleine beesies in het water met een snavel. Nog niet eens op het parkeerplaats aangekomen, kwam ik Philipp weer tegen! hehe klein wereldje! We verbleven de nacht in het national park, spotten meerdere platapussies en gingen de volgende dag weer op weg naar de volgende stop, Airlie Beach. De opstapplek voor de beroemde Whitsunday Island met de witte stranden. De meeste toeristen stappen hier op grote commerciele zeilboten om de eilanden te verkennen. Ik zag al snel dat dit niks voor mij zou zijn, want dit was zeilen met teveel reefjes in het zeil (snappie? anders aan gijs vragen). Ik en philipp konden niks vinden en hadden na een dag zoeken nog niks bereikt. Al snel ontmoetten we meerdere reizigers die we eerder ontmoet hadden in de reis naar het noorden die ook geen succes boekten. Het kwam erop neer dat we iets speciaals zochten, iets unieks. Het idee om met kayaks de zee op te gaan kwam al snel van de grond en de volgende dag zaten we midden op het water. 4 dagen kayakken in paradijs! De beste trip van mn hele leven! We hebben golven van twe meter overwonnen, voor haaien gevist, tegen de wind en stroming in gepeddeld, grote schildpadden gezien en op de meest verlaten (bleek witte) stranden gecampeerd met strandvuurtjes. Dit was echt survival!

De manier waarop we elkaar ontmoet hadden, namen we ook weer afscheid. Philipp moest in 2 dagen naar Cairns, ik moest op zoek naar een nieuwe camera en telefoon en de rest had ook eigen plannen. We hadden de beste dagen ooit met de trip en deze ervaring zullen wij alleen met elkaar delen. Ik weet zeker dat we elkaar in de toekomst gaan ontmoeten.

In Townsville besloot ik maar eens goed inkopen te doen. Een nieuwe camera, telefoon, rugtas, slaapmat en een hoop kleine dingen. Kortom een dikke inslag op mn geld. Ik vond dat ik nu maar eens wat eerder op zoek moest gaan naar werk. De eerste beste working hostel onderweg probeerde ik en het was meteen raak. Het was vrijdagochtend en ik kon maandag beginnen op een bananen plantage. Prima! mja wat doe je met het hele weekend? iik besloot helemaal naar het noordelijkst puntje te rijden en een duikreisje te doen naar de great barrier reef. zo dit viel ff tegen zeg! de reef was supermooi, heb met grote schildpadden gezwommen en een hoop nemo's(clownfish) gezien, maar het was voor mij te commercieel. Teveel mensen, teveel regeltjes etc. Ik kon me er echt niet thuis vinden, het was helemaal niet uniek. Ik voelde me als een van de mijoenen mensen die ff een duik in de GBR doet. Niet speciaal dus. Mja niet alles kan geweldig zijn eh? ik kan het in ieder geval nu van mn lijstje afstrepen.

Aan het werk op de bananenplantage! In het begin heb ik veel functies gedaan, in het algemeen sta ik je in de schuur of ben je in het veld aan het werk. 'Hamping' in het veld was het zwaarst. Je draagt een tros bananen van de boom naar de tractor, deze kunnen soms wel 90 kilo wegen! na een hele dag ben je dus helemaal kapot! Zelf heb ik dit maar voor een paar uur gedaan, ik belandde in de schuur om dozen te stapelen. Beetje jammer, maar zo kan ik tenminste mn lichaam wel besparen.

Gisteren was mn verjaardag. 's Ochtends ff naar huis gebeld om met het thuisfront te praten, de tijd vloog voorbij en ik miste mn lift naar het werk bijna! Vrijdags werken we tot 11 dus we waren vroeg thuis. Alle mensen om me heen hier bereidden zich voor op een groot feest op het strand hier in Cardwell. Ik had 's ochtends te horen gekregen om maar eens in mn email te kijken, er zou een filmpje voor me klaar staan. Het was hier moeilijk om een computer met geluid te vinden maar uiteindelijk zat ik toch ff een traantje weg te pinken. Nogmaals iedereen bedankt, dit betekent echt veel voor me!
Een aantal meiden bakten me een taart en mocht zelfs 22 kaarsjes uitblazen. Tegen de avond hebben we voor bijna de hele hostel pannekoeken gebakken, mn favo maaltijd hehe! Na de pannekoeken naar het strand gegaan en met zon 50 man een groot strandfeest gehouden. Lekker vuurtje en superveel mensen om me heen, een mooi afsluiter van een mooie dag. Jaja al weer 22, de tijd vliegt. Het begint erop te lijken dat augustus onmogelijk gaat worden. Wat ik wel weet is dat ik mn reis op mn eigen tempo ga afmaken, wie weet gaat dat nog wel een paar jaar duren. In ieder geval hoop ik jullie allen weer snel te zien, want ook ik mis jullie ontzettend veel!

Nogmaals dikke respect for me two sisters en iederen die geholpen heeft!!