Eerst wil ik jullie weer even bedanken voor de berichtjes, daar kijk ik altijd weer erg naar uit! Het is alweer even geleden dat ik de laatste blog geschreven heb en dus is het hoog tijd voor een nieuw verhaaltje.

Inmiddels ben ik bijna 3 maanden in Vietnam en dan zou je verwachten dat "de man met de sleur hamer" wel een keer toe zou slaan, maar niets is minder waar. Iedere dag is er wel weer iets nieuws of aparts dat me verrast, verbaast of zelfs shockeert. Maar dat zal later in deze blog ook nog wel blijken.

Een paar weken terug hadden we 'de grote workshop' in het stadje van het park, georganiseerd door onze supervisor. Hier kwamen allemaal bestuurders van verschillende instellingen naar toe en ook een soort afgevaardigden van de dorpjes waarin wij onderzoek doen. Het onderwerp was de evaluatie van de land allocatie (=boeren krijgen dan officiele gebruikersrechten voor een stuk land of bos van de overheid) van 7 jaar geleden en gek genoeg waren de officials zelf nog niet op het idee gekomen om zoiets als een evaluatie te houden. Best nuttig voor ons onderzoek ook, alleen wel jammer dat ik 's middags een vertaler toegewezen kreeg die misschien 5 woorden Engels sprak…

Met het onderzoek zelf begint het aardig te vlotten. De "gewone" interviews met boeren zitten erop. De groepsdiscussies met boeren zijn op één na ook allemaal klaar. De enquetes zijn vorige week bijna allemaal afgenomen door onze Vietnamese collega studenten. Verder heb ik inmiddels wat interviews gehouden met bankdirecteuren, vice directeur van het Nationale Park, lokale overheden en iemand van de Nederlandse ontwikkelingsorganisatie SNV. Er staan nog een paar van dit soort interviews te wachten en dan zit het er alweer op. Aanstaande vrijdag al moeten we onze presentatie geven met voorlopige resultaten, omdat onze Vietnamese supervisor volgende week naar Nederland gaat voor zijn eigen onderzoek. Met het afronden van het veldwerk begint nu het saaie werk te komen: de analyse en alles op papier zetten. En de tijd begint te dringen want het verslag moet af voordat ik wegga, en dat is in de derde week van mei…

Gelukkig blijft er ook nog wel genoeg tijd over voor de leukere dingen. Zo werd iemands verjaardag hier afgesloten in de Karaoke bar (wat meer een soort van prive huiskamertje is). Ze hadden zelfs één Nederlandse 'hit' in het repertoire zitten: Una paloma blanca :-) Ja er zijn foto's en filmpjes en nee die zijn Top Secret! Verder is het uitgaansleven hier vrij saai. Er zijn wel wat backpackers barretjes maar vaak is alles zo rond middernacht weer uitgestorven. Soms is er een uitzondering en dan gaan de voetjes van de vloer tot laat in de nacht.

Het weer hier blijft me verrassen. De ene dag is het meer dan 35 graden met een brandende zon, de volgende dag regent en waait het hard en komt de temperatuur niet boven de 20 graden uit (wat echt koud is hoor ;) ). Vorige week zat ik weer in mijn wifi cafeetje te werken toen er ineens een tropische regenbui losbarstte. De schuifdaken konden het niet aan wat zorgde voor watervallen: binnen! Buiten op straat konden de goten het niet meer aan en binnen drie kwartier stond het water zo'n 30cm hoog. De straat was veranderd in een riviertje. Het was grappig om te zien hoe de zakenmannetjes probeerden droge voeten te houden en hoe de locals op hun motorbikes probeerden in beweging te blijven in het water. Zo snel als het water gekomen was, was het ook weer weg. Maar het blijft wel een hele maffe ervaring.

Afgelopen weekend voor de laatste keer naar 2 van de 3 dorpjes geweest (volgende week nog 1x naar het 3e dorpje). Daar weer een aantal interviews gedaan en 3 groepsdiscussies. Een van die discussies werd gehouden in zo'n traditioneel rieten dorpshuis op palen. Erg bijzonder! Verder wordt rond deze tijd de rijst geoogst in Vietnam en dat Vietnam de grootste rijstexporteur ter wereld is, werd nu nog eens duidelijk. Alles en iedereen is in de weer met rijst. Zelfs de highway wordt gebruikt om rijst te drogen. Op de terugweg na het veldwerk hebben mijn vertaalster en ik nog een kleine aanrijding gehad. Toen we voor een overstekend kindje remden werden we van achteren geramd door een motorbike met aanhanger die kantelde en over de bestuurder heen viel. Gelukkig kon mijn vertaalster onze motorbike rechthouden en zijn we niet gevallen en alleen wat geschrokken. En de andere bestuurder had alleen schaafwonden. De alcoholwalm die uit zijn mond kwam zei genoeg. Hoeveel gewonden en doden vielen er ook alweer per jaar in het Vietnamese verkeer? :S….

Het aftellen is begonnen. Eerst nog even mijn verjaardag vieren hier en dan is het nog maar 2 weken en dan ga ik met het vliegtuig naar Saigon waar Mark rond dezelfde tijd uit Japan aan zal komen. Samen gaan we dan zo'n 2 weken door Vietnam crousen voordat Mark naar Nederland gaat en ik doorreis naar Singapore. Dan zal ik samen met twee studiegenootjes van Utrecht 3 weken gaan rondreizen in Maleisie en misschien zuid Thailand. 26 juni hoop ik dan weer terug te zijn in Nederland. Ik heb er nu al zin in!