Hallo!

In de afgelopen 1,5 week heb ik meer gedaan en beleefd dan in alle weken daarvoor. Tijd voor een nieuwe blog dus!

De eerste dag dat we naar het park gingen (of eigenlijk de buffer zone van het park, omdat in het nationale park zelf niemand woont), betekende vroeg opstaan omdat we al om 8u een meeting hadden bij de commune leaders (soort mini gemeente) en de rit van Hue naar het park minimaal 1,5u rijden is. De presentatie van de committee betekende eigenlijk meer het oplezen van de laatste statistieken, maar gelukkig konden we ook nog genoeg vragen stellen. Om het begin van het onderzoek te vieren en de committee te bedanken voor hun samenwerking, werd al gauw het bier tevoorschijn gehaald. Fijn, om 10u sochtends en op een nuchtere maag ;-)
Daarna in een nabijgelegen stadje (en hét handelscentrum, gezien alle boerenmarktjes) geluncht en koffie gedronken. De lunch is hier tegelijkertijd een soort siesta, want tussen 11u sochtends en 2u smiddags wordt er eigenlijk niet veel uitgevoerd. 's Middags naar een Katu (=ethnic minority) dorpje geweest. Eerst met de dorpsleider gesproken en daarna opgesplitst. En dat betekende voor het eerst echt alleen op pad! (voor zover op pad gaan met een tolk en Vietnamese collega student alleen is...) Voor een compleet onvoorbereid interview ging het best goed, zeker gezien alles 4x vertaald moest worden (pa kon alleen Katu spreken, zoon vertaalde het naar Vietnamees, mijn tolk vertaalde het naar Engels en ik moest het vaak in mn hoofd weer naar Nederlands omzetten: hoezo omslachtig?)

De rest van die week zijn we in Hue gebleven, waar een soort conferentie werd gehouden in de universiteit over o.a. climate change. Vele onderzoekers, studenten en professoren uit heel Vietnam (en Zweden) gaven presentaties over hun werk. Sommige waren ook erg relevant voor ons eigen onderzoek, dus dat was mooi meegenomen. En op de avond van de eerste dag werd de start van de conferentie natuurlijk weer gevierd met heerlijk eten en vele biertjes... Tam von tam! Oftewel: tot op de bodem!

Via een soort internet netwerk van mensen die overal ter wereld hun huis ter beschikking stellen voor reizigers, of gewoon hun stad willen laten zien, hebben we een stel jongeren leren kennen die ons hebben meegenomen naar een gratis rock concert in het stadion hier om de hoek. Wat een belevenis... Toen de eerste band begon te spelen (lees: grunten) vreesde ik dat mijn oortjes een paar pijnlijke uren tegemoet zouden gaan, maar op dat bandje na was het allemaal verassend goed! En dat het publiek van een paar duizend man compleet uit z'n dak ging (zie filmpje) wilde ook wel meehelpen natuurlijk. Er was een Vietnamese Within Temptation (incl. dezelfde jurken), meer pop achtige bandjes (met de naam Microwave, zolang het maar Engels is, is het cool is het motto), en de Vietnamese ACDC. Waar het in Nederland nog wel eens wil duren voordat mensen in de stemming komen, was men hier zelfs bij het aangaan van de cd-speler in het begin al gelijk enthousiast. Een geslaagde avond dus!

Maandag waren we zelf aan de beurt om ieder een presentatie te geven van zn onderzoeksvoorstel. Erg nuttig om een beetje feedback te krijgen van mensen die dagelijks met onze onderwerpen werken. Mn onderzoeksvoorstel is dan nu ook eindelijk af, voor zover zoiets ooit echt helemaal af kan zijn. En dus kon ik deze keer iets meer voorbereid naar het park. Deze keer was het niet meer warm zoals de vorige keer. Het was echt koud (voor zover het koud kan zijn in Vietnam) en de regen kwam met bakken uit de hemel. Ons busje had dan ook moeite om over de onverharde bergpaadjes (lees: door modderpoelen) te rijden. Charlotte, ik en onze collega studenten en vertalers gingen samen naar één commune. Daar hebben we weer met de leiders gesproken en samen een kaart gemaakt van de omgeving en waar alle verschillende soorten bos liggen. Ook overlegd in welke dorpjes we aan de slag kunnen. Daarna splitsten ook wij weer op en ging ik met mijn tolk en collega student naar dorpje 3 (zo heet het dorpje ook echt in het Vietnamees, het bestaat alleen maar uit mensen die na de oorlog door de regering gestimuleerd zijn hierheen te verhuizen, omdat hier nog wel iets van geld te verdienen was in tegenstelling tot de arme uitzichtloze steden aan de kust). Weer interviews gedaan met de village leader (oja en heeft iemand het telefoonnummer van de plaatselijke tandarts? die man was echt niet te verstaan;)) en verschillende huishoudens met en zonder bos plantages. Best shockerend om te zien hoe moeilijk sommige gezinnen het hebben die geen enkele vaste bron van inkomsten hebben en waarvan hun inkomsten afhangen van wat ze bij elkaar kunnen sprokkelen in het bos. Die nacht sliepen we in het nabijgelegen stadje. De volgende dag was het iets beter weer en konden we verder met het onderzoek. Ik heb weer een paar interviews gehouden en rond de lunchtijd had ik een groepsdiscussie georganiseerd bij de village leader thuis om erachter te komen wat de hoofdproblemen in het dorp zijn. Nu snap ik wat ze bedoelen met "je moet flexibel zijn"... De village leader was dronken en kwam een uur te laat, net als de overige deelnemers trouwens. Oja en de helft kwam uberhaubt niet opdagen. Toch was de discussie zelf wel een succes en zijn we samen via een probleem boom tot het hoofdprobleem gekomen: gebrek aan land en tegelijkertijd hoge bevolkingsdichtheid. Daar moet ik dus mee aan de slag nu. Genoeg stof tot nadenken weer! Volgende week ook nog naar een dorpje in een lager gelegen district. Het weer is inmiddels beter geworden en de hemdjes kunnen weer uit de kast. Eerst maar eens weekend vieren dus!

Hoe gaat het in Nederland? Is de lente eindelijk al eens echt begonnen? Sorry voor het bezorgen van vierkante oogjes, ik zal proberen de volgende keer iets minder lang van stof te zijn...

Tot snel,

Astrid

Klik hier voor de bijbehorende foto's.

En hier zijn alle filmpjes te vinden die ik tot nu toe heb gemaakt.