Akwaaba!

Er zijn alweer 2 weken voorbij sinds m'n vorige blog, dus hoog tijd voor een update!

Allereerst iedereen heel erg bedankt voor de lieve felicitaties via deze website, facebook en de email! Ik heb een leuke verjaardag gehad, maar daarover later meer.

Eerst terug naar waar ik gebleven was. Na het paasweekend vroeg Michael of ik mee ging naar een grootgrondbezitter, die van plan is om op stukken gedegradeerd land (niet vruchtbaar meer) bamboe te planten om zo o.a. een alternatief te kunnen bieden voor normaal stookhout en houtskool (da's mijn onderzoek dus). Graag! Ik was er alleen niet helemaal op gekleed, met als gevolg dat ik een paar uur later op mijn slippertjes door de jungle aan het wandelen was... Au! De wondjes op m'n voeten vielen gelukkig mee. Zo'n bezoekje leerde me meer dan ik tot nu toe allemaal gelezen had. Deze boer woont gewoon in Accra, maar heeft een grote plantage met personeel op een paar uur van Kumasi (wat ze hier "not far" noemen...) met cacao, palmolie, tilapiavijvers, teak, sinaasappeks en straks dus ook bamboe. Ben benieuwd hoe het hier over een paar weken/maanden uitziet. Bamboe groeit zo snel dat het gebied dan al in een compleet bos kan zijn veranderd. Wat bedoeld was als een ochtendje weg, werd een hele dag en pas tegen de avond was ik terug in Kumasi.

M'n overige werkdagen bestaan nu nog uit lezen, heel veel lezen. Daar valt dus weinig over te vertellen. Als het goed is ga ik deze week naar een gedegradeerd stuk bos in een beschermd gebied, en kijken wat ze daar gedaan hebben om de degradatie tegen te gaan. Volgende week zal ik dan waarschijnlijk naar "mijn" project gebied gaan, waar ze dus al bamboe geplant hebben. Maar zeker weten doe ik dat niet, want ze zijn hier niet zo van het vooruit plannen heb ik al gemerkt...

Afgelopen donderdag (bevrijdingsdag) was het hier ook een beetje feest. De twee Nederlanders (Rosa en Jurre) die hier ook zaten gaven een afscheidsfeestje/vervroegd verjaardagsfeestje voor Jurre. Inclusief versgebakken Hollandse appeltaart! Dat ging er zeker in! Ook de door mij meegebrachte stroopwafels waren populair, vooral bij de Ghanezen en hun Nederlandse vrienden die hier al een paar jaar wonen ;). De dag daarna was het hier een stuk stiller, maar ik kon wel naar hun kamer verhuizen, die een eigen badkamer heeft. Nog steeds geen stromend water, maar dit vind ik al heel wat. Ook heb ik nu een koelkast, wat toch wel een stuk fijner is. De mieren lijken hier namelijk het land over te nemen en laten niets van je voedsel over... Ik heb ook hun draadloos modem over kunnen nemen, waardoor ik nu wat meer contact kan hebben met de bewoonde wereld ;). Waar je al niet gelukkig van kan worden...

Zondag, op mijn verjaardag, zouden Maricarmen (Panamese onderzoeker die hier voor een paar weken is) en ik naar de grote markt van Kumasi gaan, maar op aanraden van de locals hebben we dat vervroegd naar zaterdag. En dat betekende ons eerste ritje met de trotro (gammele busjes die de meest voorkomende vorm van openbaar vervoer is hier). Voor 20 ct zouden we in Kumasi (15 km verderop) afgezet worden. Wat ze er niet bij verteld hadden is dat we moesten duwen toen we vast kwamen te zitten en de motor niet wou starten, maar het droeg eigenlijk wel bij aan de charme moet ik bekennen. In Kumasi aangekomen eerst op zoek naar een bank die wel mijn pas accepteert (wat nog een hele toer was) en lekker geluncht in een restaurantje met uitzicht over de drukke straten. Daarna echt de markt op. Het is de grootste markt van West Afrika, 12 ha! Als wij 1% van de markt gezien hebben, dan is het dus veel ;) Het was namelijk zó ontzettend druk. Als je in de weg liep kreeg je gerust een klap voor je hoofd met zo'n schaal waarmee de vrouwen spullen op hun hoofd dragen. Dan gaat het er op de Heamielmarkt van Bolsward toch anders aan toe... Het was een hele belevenis met verse vis tussen de stoffen en naast de spijkers, tandpasta en tomaten. Je kan het zo gek niet verzinnen of je kon het kopen op de markt. Wij richtten ons vooral op de stoffen. Veel van de stoffen zijn in Nederland gedrukt, en veel van de patronen komen nog uit Maleisië/Indonesië (batik) uit de tijd van de oost indische compagnie. Fijn om te zien dat de Nederlanders dus ook nog wel iets moois hebben gedaan naast die verschrikkelijke slavenhandel die een zwarte stempel op de Ghanese geschiedenis heeft gedrukt. Ik heb gekozen voor een batik stofje (zie foto) en daar zal ik hier bij een lokaal naaiatelier een rokje en blouse van laten maken voor een paar euro. Hopelijk kan ik de volgende keer trots het resultaat laten zien :)

Zondag was dus mijn verjaardag, die ik begonnen ben door braaf met Michael, mijn supervisor, mee te gaan naar de kerk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik die tijd ook vooral gebruikt heb om te kijken naar de jurken van de vrouwen, om te zien of ik daar nog wat mee kan voor mijn stofje. 's Middags heb ik Michael, zijn vrouw en dochtertje mee uitgevraagd om te lunchen, en we zijn naar een fijn restaurant een eindje buiten de stad gegaan. Ik heb voor het eerst echt traditioneel Ghanees gegeten, en dat betekent een soort deegbal van casave en een hele pittige soep waar een stuk vis in ligt. Van die deegbal moet je stukjes af trekken en dat gebruik je dan in plaats van lepel voor je soep. Met je handen eten dus. Raar maar waar: ik denk dat ik het met stokjes eten sneller onder de knie had. Het was ontzettend machtig, dus ik heb misschien een kwart opgekregen, maar het was wel erg lekker. Het soepje en de vis dan... Terug in het guesthouse nog fijn met het thuisfront kunnen skypen voordat ik met Maricarmen ons eigen feestmaaltje nog moest gaan bereiden. Op de markt hadden we plantain gekocht (bakbanaan, smaakt een beetje naar aardappel). Die hebben we gebakken, een soort van koekjes van gestampt en daarna nog een keer gebakken. Verder een soort van dipsaus van tomaten en andere groenten gemaakt en smullen maar! De rum van Maricarmen droeg ook bij aan de feestvreugde. Bij gebrek aan een taart heb ik maar een kaarsje in zo'n koekje gestoken,want zonder kaarsjes uitblazen geen verjaardag natuurlijk!

Vandaag weer een gewone werkdag gehad. 's Avonds waren we even aangesloten op het water en dat betekent dat alle tonnen, emmers en pannen bijgevuld worden. Ik heb het bad ook maar vol laten lopen, en zal zo een heerlijk verfrissende (iiiiee) duik gaan nemen. Poeh wat een luxe vandaag!

Tot de volgende keer!

De foto's bij deze blog vind je hier.

De vorige keer lukte het uploaden van het filmpje van het huwelijk niet, maar ik probeer het gewoon weer, klik hier (kan een paar dagen duren voor de webmasters het filmpje plaatsen).