Na een prachtig, elf uur durende busreis in een comfortabele bus met dichte ramen (deze keer), kwamen we (enigszins duizelig van het bochtenwerk) aan in Luang Prabang. Hier is duidelijk te zien dat UNESCO hier een duidelijk stempel heeft gedrukt. De plaats ligt ingeklemd tussen twee rivieren en kent alleen maar laagbouw. Prachtige Frans koloniale architectuur in pastelkleurige tinten, vaak begroeid met bloeiende Beaugainville. Alle uithang- en reclameborden van winkels en restaurants zijn van een donker hout. met goudkleurige letters. Dit geeft een rustig en uniform beeld in de straatjes. Daarnaast is het opvallend schoon, voornamelijk wegens het ontbreken van zwerfvuil. Ons hotel Salang Prabang lag centraal en aan de Mekongzijde. Het leuke aan dit stadje is om lekker wat te slenteren, souveniertje te kopen en een Beerlao te drinken. De eerste dag liepen we spontaan tegen een mooi souvenir aan. deze 130 jaar?!? oude handbeschilderde Buddha was een prachtig en opvallend exemplaar tussen alle andere beeltenissen. Liesbeth speelde het aloude "bargening spel" en de verkoper speelde dit spel mee. Deze vakantie is gebleken dat Liesbeth zeer goed is in spelletjes! De winkelier had hiermee een geduchte medespeler. Naar beider tevredenheid werd het beeldje ingepakt en zou het nog weken met ons mee reizen... We kregen eerder een welkome tip dat we hier een leuke "cooking class" konden boeken, en wel restaurant Tamarind. Eerst checkten we deze tent nog even door hier de lunch te genieten. Dit beviel ons bijzonder goed, we reserveerden hier de aanbevolen kookcursus die reeds voor een paar dagen was volgeboekt. Ook bezochten we deze dagen nog een grot met een verzameling van Buddha's die hier door de jaren heen ter verering zijn neer gezet. Het bezoek aan dit bedevaartsoord viel letterlijk "in het water" vanwege korte maar hevige regenval en de (te lange), vochtige en daardoor frisse bootreis. Tevens bezochten we het voormalig Royal Palace, waarin nu een museum is gevestigd. Op een heuvel ligt een kleine tempel, waar we van een prachtig uitzicht genoten. Vooral op de wandeling naar beneden zagen we fraaie Buddha's en onderaan gekomen passeerden we een school voor monniken. We maakten spraken kort met één van hen, ze willen maar wat graag even in het Engels converseren.

Later deze week werd onze "cooking class" op een locatie net even buiten Luang Prabang in een werkelijk prachtige ambiance georganiseerd. De producten lagen speels uitgestald en de chef had duidelijk dit "varkentje vaker gewassen." Zijn keukenassistenten liepen af en aan om ons groenafval af te voeren en messen, bakjes en ander keukengerei te verschonen. Een duidelijk geoliede keukenmachine! Het menu bestond uit Stuffed Chicken Lemongrass en als dessert Purple Sticky Rice with Fruits.

De volgende ochtend volgden we op gepaste afstand het ritueel van de monniken. De bewoners delen in alle vroegte "sticky rice" (volksvoedsel no.1) uit aan de bedelende stoet, die als een oranje sliert door de prachtige straten krult! Een bijzondere belevenis om dit (weliswaar met de slaap nog in onze ogen), te mogen aanschouwen!

We beleefden een heerlijke middag na het oversteken van een Bamboo Bridge. Hiervoor betaal je een kleine vergoeding, aangezien deze (alleen bij laag water) door de bewoners van het te betreden eiland wordt aan gelegd. Aan de overkant belanden we terloops in een sieradenshopje waar Liesbeth een armband kocht. De op het eerste gezicht niet spontaan en spraakzame verkoopster bleek tijdens onze uiteindelijke transactie toch wat "rapper van de tongriem gesneden." Ze vertelde ons dat ze pas getrouwd was, waarop wij haar alsnog feliciteerden. Deze gelukwensen hadden we beter even kunnen houden want het sprookje was niet goed begonnen. Het meisje wilde eerst gaan samenwonen, haar behoudende ouders dachten daar anders over. Na het huwelijk veranderde de kersverse bruidegom in een rokende, zuipende en onaardige ega! De jonge vrouw kon dit helaas alleen maar accepteren. Prettig leven verder! Tja?!
Arjen kreeg van haar nog een uitnodiging om (volgend jaar) tegen vergoeding van kost en inwoning, te komen musiceren. Ze was van plan om op deze oever een guesthouse annex café met akoestische livemuziek te gaan exploiteren. Zeer aanlokkelijk, echter voor onze slagwerker niet reëel in deze levensfase. Toch werden er uit beleefdheid e-mailadressen uitgewisseld. Ook in Luang Prabang werd de fietsverhuur voor enkele dollars door ons gespekt en reden we blij en relaxed zonder duidelijk doel! Een lekker bakkerijtje, wazig winkeltje, sightseeing, whatever? Luang Prabang is zo'n plekje op aarde waar je gewoonweg wat langer wilt vertoeven!