Van Malang naar Bromo.
Vandaag rijden we van Malang naar de Bromo. Eerst doen we boodschappen bij de Holland Bakery. De keuze is overweldigend. Er is meer dan in menig Duitse banketbakkerij. Wat ook opvalt, is dat de winkel heel schoon is. Er is een echt werkende windmolen op het dak en natuurlijk ontbreken ook de tulpen niet. Wat moet je nu kiezen in zo'n winkel? .... Moeilijk.... Uiteindelijk nemen we wat dingen waarvan we denken dat we ze kennen en wat dingen waarvan we denken dat ze lekker zijn.
In Tumpang stappen we over in een open jeep. Mette en oma voorin, de rest in de achterbak. We rijden de bergkam op door een stukje regenwoud, of wat daar van over is. Het is mistig, je kunt niet zo veel zien.

We stoppen om naar een waterval te kijken. Het is maar een klein stukje, zeggen ze. Maar voor ons is het een flinke wandeling. De omgeving is wel erg mooi, een soort regenwoud. We lopen over een bamboebrug. De waterval is erg hoog. Op de terugweg drinken we koffie in een stalletje. Javaanse prutkoffie, met veel suiker. Hand gestampt in een vijzel. Gekookt op een houtvuurtje en geserveerd in een vieze beker. ☺ Zooo lekker.
We rijden verder over de bergkam, links en rechts diepe afgronden. Na een hele tijd hobbelen, rijden we de caldera in. Een grote ronde vlakte met in het midden de Bromo en mount Batok. Beneden gaan Mette en oma verder met de jeep. De rest wandelt over een jeepspoor over de grasvlakte. We picknicken op de grasvlakte, letterlijk onder de rook van de Bromo-vulkaan. Na de picknick rijden we door de zandzee, eigenlijk een grote vulkanische asvlakte. Anneroos staat joelend van plezier achter op de jeep. Een eind bij de voet van de vulkaan vandaan parkeert de jeep. De kinderen worden op een paardje gehesen, de volwassenen gaan lopen. Het valt niet mee, in de hitte over een zwarte vlakte van fijnstof. We passeren een hindoetempel gewijd aan de gunung Bromo. Deze is nog steeds in gebruik, je mag er niet in. De trap die we moeten beklimmen heeft 241 treden. Mette loopt alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, de rest heeft er wat meer moeite mee. Maar als je boven bent, sta je op de kraterrand van de Bromo en kijk je recht in de stoom/rookwolken die hij continue uitstoot. De vulkaan is behoorlijk actief. Na de beklimming van de Bromo rijden we langs de kraterrand van de caldera omhoog naar ons hotel. Als we aankomen ziet iedereen er uit als Zwarte Piet, van het vulkaanas.

De hotelkamer is ook stoffig van de as. Schoonmaken in dit hotel lijkt me een behoorlijke uitdaging.