Vandaag worden we opgehaald door een chauffeur van het guesthouse en een lokale gids (alweer een Suprix). Oma verhuist naar een guesthouse aan de overkant van de straat, ze gaat niet mee het oerwoud in.

Om 9.00 vertrekken we met een landrover. Bij een restaurant halen we een lunchpakket. Wij zijn vegetarier, dit hadden we gister al aan de staf van het guesthouse doorgegeven, maar zij hadden dit niet begrepen. Dus hadden we loempia's als ontbijt, we vonden het al gek, maar goed. Paniek in de tent, want wat moeten wij dan eten? Geen probleem, er zit een bakker in de buurt, dus halen we 3 dozen met zoete Javaanse baksels.

Dan kunnen we echt weg. De eerste tijden rijden we door kleine dorpjes. Eigenlijk bestaat Java uit een grote lint bebouwing. Overal staat wel wat. Na een poosje gaan we van de grote weg af. Wat dan opvalt is de goede staat van het wegdek, (voor even blijkt later) en het ingenieuze irrigatiesysteem (vast aangelegd door Hollanders) met sluisjes, waardoor de akkers en huizen van water kunnen worden voorzien. Als ook de dorpjes ophouden komen we bij een plantage, rubber en cacao. Bij de bewakingspost zit een warung en hier drinken we wat. (schoenen uit binnen) De weg op de plantage wordt al heel snel slecht. En dacht je dat er bij de Bromo slechte wegen waren, dan was je hier nog niet geweest. Zelfs de 4-wielaandrijving heeft het regelmatig niet makkelijk. Brommertjes en vrachtwagens nemen ook leuk deze weg. We steken een riviertje over en rijden door de plantagedorpjes. Hier zien de huizen er best redelijk uit. Veel kippen en verwilderde honden. Tegen lunchtijd komen we bij het strand. We stappen uit en wandelen over het strand naar het vissersdorpje, een netmakerij en een warung en 3 huizen. Op het strand zijn allemaal krabbetjes die holletjes maken. Leuk om te zien. De gids vangt een grote krab voor Anneroos en Mette om naar te kijken. Het strand voor het dorpje ligt vol met gekleurde vleugelprauwen. Als we aan komen lopen, zijn de vissers net bezig om de laatste op het strand te leggen. We eten bij de warung ons meegebrachte pakket. We kopen een drankje en een instant noodles. We hebben veel te veel, dus alle kinderen op het plein mogen ook wat. Mette mag achter het huis haar voeten wassen. De gids hept wel even, het gaat met een emmer water uit de put. Na het eten moeten de kinderen naar de wc, de openbare wc doet het niet, dus mogen we bij de mevrouw van de warung. De wc is bij de put, zegt de gids. We zoeken de hele binnenplaats af, doen elke deur open, maar we zien geen wc........dussss.... de wc zit achter het oranje zeiltje en is niks meer dan de afvoer door de schutting heen....... Veel plezier. (kijk maar in het album) Hier na stappen we weer in de jeep en rijden we verder. We rijden door nog meer plantage, nog meet plantagedorpjes, over velden, en uiteindelijk komen we in het regenwoud. Of wat daar van over is.... Er is veel gekapt, maar er is genoeg bos over.....Op een plat stuk stappen we uit voor een wandeling. Wat zijn de bomen hier groot!!! Wat zijn de bladeren van sommige bomen groot!! Somminge bladeren zijn wel de helft van Mette. We zien apen, neushoornvogels, eekhoorns, een tropische specht en een mooie blauwe vogel. Een goede score aan wilde dieren. Onder weg komen we bamboesnijders tegen met grote takkenbossen achterop hun brommer, of vrachtwagens vol met hout van oude rubberbomen. We steken nog een rivier over en rijden door nog meer plantages, hier is niet veel bebouwing meer. De gids hoort dat we niet naar het geplande guesthouse kunnen, ze kunnen daar niet vegetarisch koken. We moeten naar het plantagehuis, dat is wat verder en vanavond moeten we dan een half uur met de jeep voor we bij het strand zijn... prima. Bij het plantagehuis is nog een oude rubberfabriek, zoals ik eerder al beschreven heb. Nog in oude staat. Het huis zelf zijn ze aan het renoveren, dus de helft van het complex had geen dak. Gelukkig onze slaapzaal wel. Het ziet er schoon en vrij nieuw uit. In de badkamer is alleen een mandibak met koud water. even wennen, maar in de tropische hitte is alles waarmee je je kunt wassen welkom. Het echtpaar dat ons welkom heet, spreekt geen Nederlands, maar ze zijn heel hartelijk. Opa kan een klein gesprekje met ze voeren, en terimah kasih van de kinderen doet het altijd goed. De mevrouw komt aanzetten met 2 schildpadden van kokosnootschil. We kunnen dit kopen om de lokale bevolking en het project met de rangers te steunen, tuurlijk doen we dat. Ton koopt ook nog een leuk shirt met schildpadjes er op.Voor het eten wandelen we nog even door het dorp. We hebben veel aanspraak. Er is ook een school. De leerkrachten moeten kennenlijk van buiten komen, want op hun huisjes staat duidelijk dat het voor de guru is.

Het avondeten is traditioneel Javaans (op de soep na) en het echtpaar is duidelijk onder de indruk van de complimeten die ze krijgen. Zeer gemeend want het eten is echt heeeeeel lekker.

Na het eten gaan we met de jeep naar het schildpaddenproject. Het is al pikdonker. En dan moet je in een jeep over een onbegaanbare weg nog een half uur rijden. De chauffeur heeft een grote lamp op zijn accu aangesloten en rijdt stapvoets. Steeds schijnt hij in het bos naast ons op zoek naar wilde dieren. We zien een civetkat (dure koffie ) wilde herten, stieren. Alweer een goede score.

Bij het schildpadden project krijgen we eerst een rondleiding. In een gazen schuur zijn 4 grote bakken. De gevonden eieren worden hierin herbegraven. Aantal eieren, soort en datum op een bord erbij. In een van de bakken zijn schildpadjes aan het uitkomen en we zien er een paar uit het zand kruipen. Anneroos mag er eentje vasthouden, wat maait dat arme beestje met zijn flippertjes. Als de eieren zijn uitgekomen verhuizen de kleine schildpadjes naar grote bakken met water in een schuur, ze krijgen 3 weken gedroogde garnalen en dan worden ze uitgezet op het strand. Er zijn geen schildpadjes groot genoeg, dus dat zien we niet.

We halen de rangers op, (ze gaan gewapend met golfclubs en geweren mee, tegen stropers) en we lopen het laatste stuk naar het strand. Onze gids schijnt echt iedereen te kennen. Op het strand mag geen licht en geen geluid gemaakt worden. Er zijn hier zoveel sterren, dat kun je je niet voorstellen. Na een korte tijd komt de gids melden dat er 25 meter bij ons vandaan een schildpad het strand op is gekomen, we hebben geluk. En nu begint het lange wachten....... De schildpad wordt door een ranger op een afstandje gevolgd. Pas als ze daadwerkelijk eieren gaat leggen mogen we komen kijken, als je eerder komt raakt ze van streek en legt ze mogelijk niet. (3 procent van de opgegraven eieren overleeft de eerste 25 jaar, ....)We wachten ruim een uur, in stilte op een piepschuim plankje, dat is echt moeilijk na zo'n lange dag. Na ongeveer een uur worden we opgehaald. De schildpad is aan het leggen. Het is een grote groene zeeschildpad, de gewoonste die hier komt. Als Mette er naast gaat liggen zijn ze even lang! De schildpad legt haar eieren in een grote kuil. Na het leggen neemt ze alle tijd om de kuil dicht te maken. Er zit een tak in de weg, de rangers zijn bang dat de schildpad zich zal bezeren, dus proberen ze een beetje te helpen. Ze houden de tak opzij en kloppen op de zijkant van het schild om het dier van richting te laten veranderen. Als ze het echt niet leuk vind, blaast ze zoals een zwaan dat doet. Ondertussen maken de rangers de schildpad schoon (ze halen alle zeepokken er af) en kijken ze of ze gemerkt is. Deze schildpad is gemerkt en komt al sinds 2004 een of meer keren per jaar eieren leggen. Als de schildpad het nest verlaat graven de rangers onmiddelijk alle eieren op, in dit geval doet onze gids dat. De eieren worden netjes in rijen van 10 gelegd en geteld. Het zijn er 116! De rest begeleid de schildpad terug naar de branding. Zo nu en dan neemt ze niet een rechte lijn, maar ze wordt snel geholpen door geklop op de zijkant van het schild. Onder gejuich verdwijnt ze weer in de zee.

We zijn moe maar voldaan. We hebben zo veel gezien vandaag. Als we terugkomen bij het plantagehuis krijgen we nog een cadeautje..... er zit een civetkat voor onze slaapzaaldeur. We kunnen er even goed naar kijken, voordat ze vlucht.