En dit is alweer het einde van mijn reis, ik vind het echt jammer dat het afgelopen is maar ik heb onwijs genoten en natuurlijk prachtige herinneringen en vrienden over de hele wereld die ik kan gaan opzoeken. Altijd een goed excuus om meer te gaan reizen, want meer reizen wil ik zeker.

Maar nu even mijn allerlaatste blog schrijven; Terwijl ik dit schrijf luister ik naar de muziek van Freddie Aguilar, een beroemde filipijnse artiest welke muziek papa altijd opzetten als ik niet wilde slapen als babytje in de Filipijnen.

Na papa precies 6 maanden niet te hebben gezien konden we elkaar op 1 mei weer in de armen sluiten. Heel fijn! We nemen de taxi naar het guesthouse waar ik sliep, zodat pap even kan douchen en iets eten. Hierna gaan we naar de haven voor de ferry naar Tagbilaran, hier komen we rond een uur of 9 aan, veel taxi's zijn er niet us we nemen een veelste dure (naar mijn mening dan) auto naar Alona Beach. Vandaag is het Fiesta op Bohol begonnen, de hele maand zijn er allemaal festiviteiten, leuk om iedereen in een feest stemming te zien. Bij aankomst in Alona Beach gaan we gelijk een hapje eten, tafeltjes staan op het strand dus het vakantiegevoel zit er gelijk in.

De volgende ochtend staan we vroeg op, want we willen informeren of we kunnen duiken vandaag. Dat kan en om 11uur maken we onze eerste duik, wel mooi maar niet spectaculair. Ook de volgende duik is mooi. Na deze twee duiken zijn we beetje moe dus luieren/dutje doen in de kamer. 's Avonds eten we bij een lekker thais restaurantje. We horen een live band spelen dus besluiten een kijkje te nemen. Het klinkt goed dus we bestellen een drankje, alleen blijkt dat ze alleen maar aan het soundchecken waren dus dat we nog even moeten wachten tot ze spelen. We hebben backgammon bij ons dus we kunnen de tijd wel even doden haha. Ik ben toch wel erg moe dus we gaan terug naar naar de kamer zonder de filipino reggae band te hebben gezien.

We hebben we een leuke dag gepland. We gaan met een grote boot mee om 3 duiken te doen bij Balicasac Island, een piepklein eilandje waar papa&mama&ik 20 jaar geleden een weekje vakantie hebben gevierd. Het duiken beloofd adembenemend te worden. En dat klopt. Prachtige drop off, het is echt een muur waar je naar kijkt, heel bijzonder. Ook is er een sterke stroming, hierdoor kreeg ik het idee alsof ik in een treintje zat en zo langs het koraal werd gereden haha. Op het eind kon ik echt nauwelijks tegen de stroom inzwemmen en werd ik bijna meegesleurd. Ik moest me aan een rots vasthouden haha. Moe maar voldaan komen we aan het eind van de dag terug.

Omdat de vorige dagen best intensief waren hebben pap&ik besloten een rustdagje in te lassen. Ik wil natuurlijk ook nog even heerlijk bruin worden ;) 's Middags nemen we een tricycle naar de Bohol Beefarm, hier kan ik gelukkig wat souverniertjes scoren en hebben we een heerlijke biologische lunch. 's Avonds eten we bij een mooi restaurant op de rots.

Fanatiek als we zijn hebben we de volgende dag weer een boottrip + duiken op het programma. Deze keer moeten we verder varen, na 1,5uur komen we bij Candilao. Ook de duiken hier zijn weer super. Ik vind duiken echt super, jammer dat ik het nu waarschijnlijk weer een hele tijd niet kan doen.

De volgende dag checken we uit bij het hotel en hebben we een taxi gehuurd om ons de attracties van Bohol te showen. Als eerst gaan we naar de Chocolate Hills, duizenden ronde heuvels achter elkaar, maf gezicht joh. Na de Chocolate Hills gaan we mee met een uber touristische 'floating restaurant' aangezien papa dacht dat een stukje van Apocalypse Now hier was opgenomen, wat achteraf niet het geval bleek. Anyway, het was een mooie boottocht en het eten was best lekker. Na de lunch gaan we naar het visitors information centre om de bijzondere Tarsier te zien. http://akshatb.files.wordpress.com/2009/01/tarsier_2.jpg een soort aapachtig beestje met gigantische ogen, wel heel schattig. Op de terug weg bezoeken we nog wat kerken voordat we de ferry nemen naar Cebu. De volgende morgen vliegen we naar Manila toe.

Als eerst gaan we op zoek naar ons oude huis, gelukkig kunnen we het vinden en het ziet er van buitenaf nog hetzelfde uit als vroeger, niet dat ik enige herinnering heb. We proberen nog de British club te vinden, waar papa een boompje voor mij heeft gepland, maar dat lukt helaas niet. Op naar het hotel dan, de laatste paar daagjes zitten we in een behoorlijk luxe hotel, wat aan de ene kant natuurlijk lekker is maar aan de andere kant vind ik het ongemakkelijk en kan ik mij erg boos maken om de belachelijke prijzen die ze vragen. 's Middags gaan we naar het Intramouros, het oude spaanse gedeelte van de stad. Het is echt bizar maar het doet werkelijk spaans aan. Hierna nemen we de taxi naar Malate, hier gaan we even langs de kapper, grote fout want echt de slechtste kapbeurt van mijn leven, maarja. Na het eten valt papa's oog op een café genaamd Ka Freddie, het blijkt het café van Freddie Aguilar te zijn, en hij treedt vanavond op! Dat moeten we zien natuurlijk. Als we binnenkomen staat zijn zoon te rocken, hilarisch! Na een tijdje wachten gaat ook Freddie spelen, heel erg leuk!

De volgende morgen besluiten we te gaan lunchen bij het winkelcentrum. In het winkelcentrum is een grote ijsbaan, ook best raar om te zien. Later horen we dat de meisje die aan het schaatsen zijn, meedoen met de top. Dit is waarschijnlijk een van de enigste plekken waar ze kunnen trainen. Grappig dat veel Filipino's naar het winkelcentrum komen om deze meisjes te zien schaatsen. Pap wil natuurlijk ook de ijzers aantrekken, maar ik weet hem hiervan te weerhouden. Het is toch absurd om te gaan schaatsen als je hier bent. Nadat we geslaagd zijn voor de zaken waarvoor we naar de mall kwamen, nemen we een taxi naar Makati Medical Centre, het ziekenhuis waar ik ben geboren. We lunchen heerlijke en goedkope sushi en daarna gaan we terug naar het hotel om een beetje bij het zwembad te chillen. 's Avonds genieten we van een mooie zonsondergang. En dan is het alweer tijd voor ons laatste etentje, het laatste etentje van mijn reis! Ik ben weer heel zenuwachtig voor de vlucht, maar na 13 uur landen we veilig op Nederlandse bodem en staan mijn oma, moeder en broertje met een prachtige spandoek osn op te wachten.

En nu weer terug in NL, ik vind het heel leuk om iedereen weer te zien, maar toch is het wel weer een heel gek idee om terug te zijn. Het is een beetje onwerkelijk. En van het koude weer in Nederland heb ik de neiging weer weg te willen. Maar als het goed gaat (als ik ingeloot word) begint in september het 'serieuze' studentenleven' Deze zomer dus maar even concentreren op werken, kamer zoeken en uiteraard vakantie vieren!