He iedereen,

Het einde komt in zich, maar nu nog even genieten van de Filipijnen, groot verschil met de rest van zuidoost-azie, maar wel leuk.

Na een korte nacht, KL verlaten en op naar Manila. De airport ligt 2 uur buiten het centrum, dus na een rustige vlucht de bus gepakt naar het centrum toe. Ik keek mijn ogen uit, voelde wel raar om nu op de plaats te zijn waar ik ben geboren. Wat ik echt geweldig vind zijn de Jeepneys. Grote shared taxi die ze helemaal gepimpt hebben.

Als ik aankom in het centrum van Manila ga ik bij een reisbureau informeren over de ferry naar Bacolod. De ferry voor de volgende dag zit vol dus ik besluit de ferry voor donderdag te nemen. Eerst even mijn spullen dumpen bij een hostel. Niet zo slim want nadat ik de boot heb geboekt, beslis ik dat ik naar Banaue wil, en daar gaan alleen nachtbussen heen, ik heb al betaald voor het bed maar krijg gelukkig nog wel een beetje geld terug.

Nadat alles weer geregeld is, ga ik op zoek naar een ziekenhuis. Ik heb twee weken geleden m'n teen gestoten en heb nu een soort van infectie die niet over gaat.
ziekenhuis was ook weer een ervaring, zonder dat ik over had nagedacht was ik naar het dichtbijzijnde ziekenhuis gelopen. Dit was een Goverment Hospital. Het was echt armoedig, precies zoals je wel eens op tv ziet, overal lagen mensen.. Ik voelde me stom dat ik hier heen was gegaan, dat ik tijd inpikte van de arme mensen. Maar ik werd heel lief geholpen door een dokter die een recept voor mij uitscheef voor antibiotica.

's Avonds de nachtbus naar Banaue gegaan, hier kom ik 's ochtends vroeg aan. In de buurt van Banaue liggen de wereldberoemde rijstterrassen.
Ik ga op zoek naar een guesthouse. Ik ben de enigste tourist in de bus dus als ik uitstap komen echt 20 mensen op mij af die mijn gids willen zijn. Ik schud ze van mij af want ik ben moe en wil eerst even slapen. Als ik verder loop komt er een vrouw naast mij lopen. Ze brengt me naar een goedkoop guesthouse en bij het ontbijt verteld ze de opties van treks die je kan doen door de rijstterassen. Ik bespreek met Lolita (de gids) dat ik de volgende dag een lange trek ga maken met haar. Nu wil ik eerst slapen.. Beetje de halve dag in bed gelegen want ik was zo moe. 's Middags brengt Salvador (Lolita's husband) mij met zijn tricycle (scooter met zijspan) naar het viewpoint. Mooi uitzicht vanaf de rijstterrassen, ik moet echt snel foto's uploaden want kan niet goed uitleggen hoe het eruit ziet.

's Ochtends weer vroeg op en met de tricycle naar het beginpunt van de trek. Het was een super mooie wandeling, wel vermoeiend maar gelukkig was het niet zo warm. Het is leuk om een lokale gids te hebben die veel kan vertellen. Al verteld ze me ook wat mindere verhalen, over mensen die beroofd waren in Manila.

's avonds neem ik de nachtbus terug naar Manila. Als we de stad inrijden is het 4uur a.m., niet zo'n prettige tijd. Gelukkig blijven wat andere mensen ook bij het busstation wachten totdat het licht wordt, dus ik probeer nog zo goed als het kan een beetje te slapen op een stoeltje. Als het licht is neem ik een tricycle naar een guesthouse waar ik mijn spullen kan achterlaten.

's Middags heb ik de ferry naar Bacolod. Wat een fascinerende ervaring was dit weer, ik was de enige blanke op een boot vol met filipino's. Dit leverde veel starende blikken op en nieuwsgierige filipino's die mijn naam komen vragen. Ze zijn geschokkeerd als ze horen dat ik alleen ben, tig keer word mij gevraagd of ik dat niet eng vindt haha. Ik heb een paar leuke gesprekken. Het is grappig joh, de filipino's houden van karaoke, ook al kunnen ze niet zingen, ze brengen het met passie, leuk om te zien.

Bacolod bleek een beetje saai dus de volgende dag door gegaan naar Dumaguete. Een 6 uur durende busreis over het eiland Negros, leuk om zo wat meer van de omgeving te zien. Alleen op het eind zag de chauffeur de rijbaan meer als een persoonlijk F1 circuit ofzo want hij scheurde door de bochten, wat ik al een beetje eng vond en nog enger nadat we een omgekeerde vrachtwagen tegenkwamen, zo wil ik liever niet mijn reis beeindigen. In Dumaguete naar een super leuk hostel gegaan. Grote kamers en redelijk schoon.
Hierna een beetje door de stad gaan lopen, er zit een grote universiteit in Dumaguete dus er zijn veel studenten.

De volgende dag mee gegaan met een paar mensen van het hostel naar de Twin Lakes. Hier een mooie wandeling gemaakt en lekker gezwommen. Op de terug weg werden we uitgenodigd bij Harold, de eigenaar van het hostel, om bij hem in zijn beachhuis te komen barbeque. Hier waren nog wat andere mensen, was super gezellig, en lekker gegeten!

De dag erna niet zo heel veel gedaan. Beetje door het stadje gelopen, een museum bezocht. En 's avonds nog lekker gegeten met roomies.

Dumaguete had ik nu wel gezien dus ik was van plan om naar Siquijor te gaan, een klein eilandje een uur varen vanaf dumaguete. Als ik opsta regent het keihard, dus ik besluit nog even te wachten. Als het even later droog is besluit ik toch te gaan. Doordat ik een beetje in haast ga vergeet ik dat ik bijna geen geld heb.
Op de boot raak ik in gesprek met Marlin, een filipino die in california woont. Hij is hier met zijn verloofde Ella om trouwfoto's te maken. De bruiloft is 1 mei, ik word spontaan uitgenodigd. Marlin begrijpt niet dat ik alleen ben. Ella gaat gelijk voor mij bellen naar een paar hotels of Siquijor hoe duur de kamer zijn. Lieve mensen. Op de pier staan ze te praten met de burgemeester, hij offert mij een lift aan naar een guesthouse. Dit neem ik natuurlijk, beetje jammer is het dat het guesthouse vol zit. Het duurt even maar dan heb ik gelukkig een guesthouse gevonden. Even uitrusten maar.. 's Middags besluit ik naar het dichtsbijzijnde stadje te gaan aangezien hier 2 ATMs zijn. Het is echt heerlijk weer. Het klimaat in de filipijnen is fijner dan in de rest van zuidoostazie. Onderweg word ik teruggeroepen door een meisje, of ik een scooter wil huren. Ik besluit dit te doen. En dan met de scooter naar Laurena. Best balen als blijkt dat beide ATMs mijn pas niet accepteren. s***, ik heb bijna geen geld meer. Ik zit een beetje in dubio, want nu moet ik zowieso terug naar Dumaguete om geld te halen alleen heb ik net een scooter geleend.

De volgende dag blijkt de lady die de creditcard betalingen regelt vrij te zijn, waardoor ik mijn hotelrekening niet kan betalen. Ik besluit maar gewoon nog een dagje te bellen en heel zuinig te doen met mij geld. Ik loop naar mijn scooter toe, als ik probeer weg te rijden valt me opeens op dat mijn band lek is. Heb ik weer! Lopen dan maar naar het winkeltje waar ik de scooter heb gehuurd. Na 20minuten lopen kom ik bij de weg aan, een tricycle houdt mij aan. Wat een toeval, het blijkt de man te zijn waarvan ik de scooter heb gehuurd. Ik leg hem mij probleem uit en we gaan samen naar de scooter om de band op te halen. Hij zegt dat het lang gaat duren voordat er een nieuwe band is maar ik kan wel bij zijn zoon achterop een andere scooter, deze scooter heeft geen slot dus hij wil liever dat zijn zoon rijdt en op kan letten. Eerst wil ik het niet want ze rijden hier zo hard op die scootertjes. Maar dan besluit ik dat het zonde van het geld is dus daar gaan we. Ik ben zijn naam vergeten maar ik noem hem voor het gemak maar even son. Son heeft veel bekijk met een blonde chick achterop zijn scooter haha. Achteraf wel heel blij dat ik een 'gids' had, zelf had ik nooit het strand en de prachtige waterval gevonden.

De volgende dag moet ik terug naar Dumaguete, ik heb immers geen geld meer. Blijkt nog een klus om voor 50 pesos naar de haven te komen, maar met mijn afding talenten lukt het toch haha.

Verder niet heel veel boeiends te vertellen. Vannochtend de ferry genomen naar Cebu. Morgen komt papa!

Liefs,

Anna