Twee weken geleden vlogen we dan eindelijk naar Zuid-Amerika, Buenos Aires om precies te zijn. Tijdens onze tussenstop in London werden we door een luchthaven-medewerker opgewacht die ons hielp met het overbrengen naar de volgende vlucht richting Buenos Aires. Wat bleek nu, we hadden maar zo'n tien minuten om te boarden en zonder zijn hulp was dit zeker niet gelukt... Final call for flight.... pfff.
Maargoed, BA wat een stad is dat zeg! Van de tango, steaks, wijn, yerba mate (thee-achtig drankje) en natuurlijk de empanada's (gevuld bladerdeeghapje) kunnen de Argentijnen geen genoeg krijgen. En dus aan ons om deze specialiteiten ook te proberen. Behalve dan de tango, want daar heeft Ale toch echt te weinig aanleg voor ;).

Voordat we de stad echt konden gaan beleven bleken we lekkage te hebben in onze kamer. Dat begint lekker dachten we, maar door het bed te verschuiven en het feit dat de rest van de week niet regende bleef het gelukkig bij deze ene keer.
Eenmaal onderweg hebben we de stad goed kunnen bezichtigen. Wat we zelf erg indrukwekkend vonden is 'La Recoleta Cemetery'. We wilden deze eerst skippen, want jaa.. en begraafplaats bezichtigen staat niet echt op ons to do lijstje, maar ach hij is top sightseeing, dus toch ff langs. Daar aangekomen bleek waarom het top sightseeing is! De graven zijn immens, allen toren ze hoog boven onze hoofden uit de 1 nog hoger dan de ander. Op deze begraafplaats zijn de graven van opmerkelijke (RIJKE) mensen, waaronder Eva Perón, presidenten van Argentinië, legerhelden en de kleindochter van Napoleon. Toch gek eigenlijk.. We zagen in de stad behoorlijk veel daklozen (zwervers), zelfs een vrouw met haar kind aan de borst, en hier wordt zoveel geld besteed aan de doden. De graven lijken net huisjes, waar i.p.v. de doden ook levenden beschermd tegen weer en wind kunnen wonen. Maar nee, hier liggen de allerrijksten in mini paleizen...te vergaan.
De wijk La Boca is erg leuk om te zien. Behalve het enorme stadion van de Argentijnse topclub Boca Juniors, zagen we hier de welbekende kleurrijke huisjes die op elke to do list van BA hoog staat aangeschreven.Het leuke aan deze huisjes is vooral dat ze geverfd zijn om de armoedige wijk een hart onder de riem te steken. Het grappige aan dit verhaal is dat het nu een grote toeristen trekpleister is en op die manier dus ook geld oplevert. Op de weg hiernaar toe kwamen we bijna in de problemen. We hadden namelijk geen routebeschrijving, waardoor we op de gok gingen lopen. We hadden van andere mensen al wel gehoord dat de wijk La Boca een hoog criminaliteitsgehalte heeft. Op een gegeven ogenblik, we waren al een tijdje aan het zoeken, liepen we door een buurt heen waar wij als westerse mensen misschien beter niet konden lopen. We zijn dan ook snel maar weer omgedraaid, ook wij hebben onze grenzen ;).
Verder is BA heel gemoedelijk en zijn de Argentijnen erg op vrienden en familie gericht. De oudjes spelen samen schaken in het park en de jongeren voetballen of ontmoeten elkaar. Zelfs voor bedelaars hebben ze respect. Deze leggen soms briefjes voor hun neer in de hoop geld te ontvangen en dat wordt best vaak gedaan. We zagen zelf een puber die zijn patatjes weg gaf aan een bedelende meid met haar broertje. Echt mooi om te zien.
Halverwege de week kwamen we er trouwens achter dat Buenos Aires de breedste straat ter wereld heeft. Op dat moment waren we deze straat al zo'n 8 keer overgestoken...goed bezig!!

Maar aan dit goede begin van onze reis kwam ook een einde. We vertrokken voor een busreis van 20 uur naar Puerto Madryn. Deze stad, gelegen aan de Atlantische kust, zou onze nieuwe verblijfplaats worden.
We kregen in het hostel al snel contact met een stel landgenoten en een Argentijn. Samen met hen besloten we een auto te huren om op zoek te gaan naar hetgeen waar Puerto Madryn om bekend staat: walvis, zeeleeuw, zeeolifant, pinguïns en soms orka spotten! We hadden besloten om een auto te huren, vanwege de enorm hoge prijs die er voor een speciale bustoer gevraagd werd. Tja, we blijven toch Nederlanders hè... Het walvis spotten deden we op het water met een 'yellow submarine'. De walvissen kwamen zelfs op 5 meter van de boot, echt supermooi om te zien!
Maargoed, op het einde van de dag hadden we alle dieren op de gevoelige plaat weten vast te leggen, behalve de orka. Later op de avond toen we huurauto terug brachten naar de garage vertelde deze man ons dat hij inmiddels 12 jaar in Puerty Madryn woonde...en nog nóóit een orka gezien had ;).

Liefs A & P!