Mount Cook, Aoraki en Maori.
Dejamos atrás el fabuloso B&B y los muffins recién hechos de George para empezar la ruta en coche de Te Anau a Mount Cook. Antes de partir hemos visto una película corta en el cine del pueblo sobre los fiordos y su flora y fauna.
El paisaje ha ido cambiando drásticamente. Empezamos con lagos y ríos como paisaje para pasar a unos montes en un clima mucho mas seco y caluroso, casi tipo dunas. Después de parar varias veces, por fin asomaba el Aoraki (Mount Cook) y su cumbre nevada.
Nuestro "Chalet" esta a unos 780 metros y la cumbre tiene 3.754.
Mañana haremos varias caminatas al pie de la gran montaña. Esta noche, primero una sesión en el planetario y después a ver si por fin conseguimos identificar alguna estrella, porque por mas que buscamos todo el cielo es diferente a lo que conocemos en el hemisferio Norte, con excepción de la luna que por cierto ya esta en fase creciente para anunciar que se acerca poco a poco el fin de nuestro viaje.

Vandaag zijn we opgestaan en na een heerlijk ontbijt met verse muffins van George naar de bioscoop van Te Anau gegaan. Daar hebben we een film gezien over Fiordland, het nationaal park waar Te Anau tegenaan ligt. Heel erg mooie film, je zou zin krijgen om ook een stukje met de helicopter te gaan vliegen. Na de film zijn we aan de lange rit (420 km) naar Mount Cook (of Aoraki in het Maori) begonnen. Het eerste stuk was de weg terug naar Queenstown, waar we een aantal dagen geleden waren. Ook op de weg terug was het uitzicht heel mooi. Vanaf Queenstown kwamen we weer op onbekebd terrein. Ik had eigenlijk een redelijk vlak, groen landschap met redelijk wat kleine dorpjes en stadjes verwacht, maar dat blijkt dus niet te kloppen. Het is een bruin, zeer heuvelachtig gebied met om de 50 km een dorpje van niets (benzinepomp annex winkel annex cafe). Het enige dat er groeit zijn schapen waar ze dan wel weer heel fijne vestjes van breien. Uiteindelijk zijn we dan bij Mount Cook aanbeland, je ziet de berg (door de besneeuwde top) al van een kilometer of 80 afstand liggen, wat weer mooie foto's oplevert. Hier in het Nationaal Park is een soort van dorp, maar eigenlijk is alles zo ongeveer eigendom van het hotel. Wij slapen niet in het hotel maar in een "chalet" (eigendom van het hotel). Net zijn we in het planetarium geweest voor wat uitleg over de zuidelijke sterrenhemel (geen poolster en de sterrenbeelden staan op hun kop). Het is hier een heel donker gebied dus we kunnen de sterren heel goed zien (er zijn ook geen wolken). Ik ga nog even kijken, Zulema heeft het koud.