Profile
Blog
Photos
Videos
Richting Nieuw Zeeland
Voordat we naar het vliegveld gingen wilden we eerst nog even naar Long beach. We pakten de tram omdat dit het snelste zou zijn. Dit bleek achteraf tegen te vallen omdatde heenreis als 1,5 uur duurde. Onderweg zagen we de wijken die we kenden uit films en uit die oude rap nummers. Eenmaal aangekomen in de haven bleek het aardig tegen te vallen, geen strand, alleen maar toeristische attracties. We besloten na een korte wandeling weer terug te gaan en onze spullen te pakken om naar het vliegveld te gaan. Na een aantal uren kwamen we aan op het vliegveld en hier kwamen we ook het nichtje van Ziggy tegen. Deze zouden we later in Wellington weer gaan zien. Na een lange vlucht en de nodige films onderweg kwamen we vroeg in de ochtend aan in Nieuw Zeeland. Er bleek iets mis te zijn me de visum van Aart want het duurde erg lang voordat alles in orde was, wat er nou aan de hand was wisten ze ons ook niet te vertellen. Nu nog onze rugzakken het land binnenkrijgen. Hier wilde ze ook van alles van ons zien en het duurde weer een poos voordat we uiteindelijk buiten stonden. We werden door de oom van Ziggy opgehaald, die inmiddels al bij de politie had geinformeerd of alles wel in orde was. Eindelijk in de auto en op weg naar het huis van Michiel (oom van Ziggy). Een erg relaxed huis met uitzicht op zee, hier zouden we wel een paar dagen kunnen bijkomen. Er werd super voor ons gezorgd en we hebben een kleine tour rondom Auckland gehad.
Onze Wagen
De volgende dag was het voor ons tijd om op zoek te gaan naar een auto. Bij de eerste de beste dealer was het meteen prijs en we hebben voor 1650 dollar een auto gekocht. Een mitsubishi supersaloon met een 3 liter V6 motor. Hij reed goed en we zagen onszelf hierin het land wel verkennen. We moeten elkaar wel helpen bij het links rijden en het stuur zit "aan de verkeerde kant", dit zal ongetwijfeld niet meer nodig zijn over een poosje.
Het avontuur
Na een paar zeer goede dagen bij de familie was het tijd om op pad te gaan. We wilden naar Raglan, een surfspot aan de westkust. Onderweg kwamen we nog langs een mooie waterval waar we de nodige foto's hebben gemaakt. Benenen bij de waterval stond een hippie stel, die aan Ziggy vroegen of hij een foto wilde maken, hij stemde in en meteen begonnen ze hun kleren uit te trekken, ze wilden graag naakt op de foto, iets wat wij niet hadden opgemerkt uit hun vraag….. Na de waterval was het alleen zoeken naar een slaapplek. We moesten ons eten nog koken dus er moest een mogelijheid zijn om vuur te maken. Na een lange tocht door de bregen kwamen we op een plek die ons aanstond, meer uit wanhoop, want een goede plek was het zeker niet. Toen we alles hadden staan begon het te regenen en we besloten dat het toch niet zo'n beste plek was om te slapen. Alles weer inpakken, weer terug naar het beginpunt en uiteindelijk zijn we op het strand beland waar we ons eten hebben klaargemaakt en een pilsje hebben gedronken.
Na een prima nacht op het strand en een frisse ochtenduik besloten we een andere kustplaats "Kawhia" te bezoeken. Hier aangekomen vonden we het toch een beetje tegenvallen en er waren geen plekken om gratis te slapen. We reden weer verder en besloten om op een Basic Campsite in Piro Prio te gaan staan. Na een klein uur rijden over een grindpad kwamen we aan op onze bestemming. Hier was alleen een blokhut en verder weinig andere voorzieningen, er was niemand en we zaten echt in The middle of nowhere. Ook de telefoons deden het niet dus we waren helemaal afgesloten van de buitenwereld, toch wel een gaaf gevoel. Maar wat zou het thuisfront er van denken…… Na ons eten boven het vuur te hebben gekookt gingen we onze hangmatten in en was het de eerste nacht in het bos.
In de Bush
Opstaan, ontbijten en de omgeving verkennen. Na de verkenning kwamen een groep houthakkers tegen die in de omgeving bezig waren. Flink gelachen en wat tips gekregen over wat er zoal te vangen was. Bij terugkomst wilden even wat eten maken in onze drinkbekers, Ziggy vergat even dat het erg heet was en pakte het met twee handen vast, nu mocht Arie hem gaan verzorgen met onze first aid kit. Na een klein tukkie gingen we met onze zelf gemaakte speer op jacht, we zijn door de rivier gaan lopen in de hoop een vis te zien…… helaas geen geluk en het was weer tijd voor onze taken bij het kamp. Water zuiveren, eten koken en een beetje lezen uit onze (survival) "bijbel".
Na weer een redelijk koude nacht kwamen de volgende ochtend een stel van de houthakkers langs en ze kwamen kijken of we het wel goed maakten. We kregen wat fruit en een stuk kip, nu hadden we eindelijk wat vlees en aas om vis me te vangen. We besloten een vislijn met haak in de rivier te laten liggen, want dan zouden er zeker palingen aan zitten volgens de houthakkers……… Dit bleek uiteindelijk een stuk moeilijker dan gedacht, weer een wijze les erbij. We besloten ook een pothanger te maken waarmee het koken van het eten wat beter te reguleren was. Inmiddels hadden we een overbuurman gekregen die op jacht was naar herten, deze man had ook begrepen dat we geen vlees hadden en kwam ons tegen de avond een paar stukken hertenvlees brengen. Nu hadden we ineens echt een supermaal!!! Na het kokkerrellen nog een klein afzakkertje en de hangmatten in.
Deze nacht was zeer aangenaam, mede door de volle buik en een paar kleine aanpassingen aan onze hangmatten. De volgende dag was het weer tijd voor de dagelijkse dingen. Ook gingen we onze vislijn checken en uiteindelijk weer verzetten, want er zat weer geen vis aan. We besloten een fuik te gaan maken van de materialen die er om ons heen lagen. Hier zijn uiteindelijk een flinke poos mee bezig geweest maar hij ging uiteindelijk het water in. We besloten dat dit onze laatste nacht zou worden en dat we weer verder zouden reizen. Vlak voor etenstijd kwam er nog een jager naar ons toe die met zijn gezin op pad was. Hij nodigde ons uit voor de jacht en na een snelle hap, achterop de quad, de bergen in. Na een klein kwartiertje lopen werd er een hert gezien en doorgeschoten. Dit was de eerste keer dat Ziggy een hert zag en het heeft niet lang geduurd…. Het hert werd meteen ontdaan van zijn ingewanden en meegenomen naar het kamp. Hier hebben we het in een drooghok gehangen waar de vliegen er niet bij konden komen.
De volgende ochtend zouden we eerst nog mee gaan op zwijenjacht en daarna was het plan om te vertrekken. De jacht ging dit keer met twee honden die een beter neusje hebben dan wij. Het verliep niet helemaal als gepland want we hebben een uur of 7 rondgelopen en alleen een klein zwijntje gezien wat niet de moeite waard was om te schieten. De route was voornamelijk klimmen en afdalen, dus erg zwaar voor onze ongetrainde lichamen. Daarnaast waren we er niet vanuit gegaan dat we zo lang op pad zouden gaan en hadden te weinig eten en drinken bij ons, wederom een goede les voor de volgende keer. Na de jacht kwamen we terug bij het kamp en we werden getrakteerd op koude pilsjes en koude baco's, die er na dergelijke inspanning aardig inhakte. Het leek ons verstandiger de volgende dag pas te vretrekken en gebruik te maken van het aanbod om bij het gezin tee ten.
Nu was het tijd om het hert verder te slachten en klaar te maken voor de maaltijd. Vol interesse hebben we het hele process gevolgd en er weer van geleerd. Na al het bruikbare vlees te hebben verzameld was het etenstijd. Het feestmaal bestond uit, groentje, brood, worstjes, salade en natuurlijk het hertenvlees. We hebben heerlijk onze buikjes rondgegeten want we waren inmiddels we toe aan een stevige maaltijd om weer een beetje bij zinnen te komen. Na maximal te hebben gegeten nog even te hebben nagekeuveld was het tijd vroeg ons bed op te zoeken. We zijn ook nog uitgenodigd bij Daniel (de jager) thuis waar we nog een keer goed op zwijnenjacht zouden gaan. Hij heeft ons een mooi weekend beloofd met wat vrienden van hem en een zwijn aan het spit, voor ons een droom die uitkomt…..
Op naar Wellington
De volgende ochtend was het tijd om weer verder te gaan, ditmaal richting Wellington waar de neef en nicht van Ziggy wonen. Eerst nog even de fuik controleren, er zat helaas niks in, misschien waren de openingen nog te groot aangezien de palingen in dat gebied niet zo groot zijn, maar dat wisten wij natuurlijk niet. Daarna nog afscheid nemen van het gezin en de houthakkers. Na een rit van een uur of zeven door de bergen kwamen we aan in Wellington en we werden gastvrij in het studentenhuis ontvangen. Nu even naar de supermarkt om wat biertjes te halen, en warempel ze hebben hier Bavariatjes. Nog even een paar ballen gooien op de bowlingbaan en met een groepje mensen een biertje drinken in het studentenhuis. Voor het slapen nog wat foto's op de blog plaatsen en samen op de slaapbank. De nacht was kort, mede omdat hier het parkeerbeleid nogal vreemd/streng is. We moesten geld in de parkeermeter gooien en je mag er maximaal maar 2 uur blijven staan. Ziggy mocht om 8 uur als eerste op voor de parkeermeter en Aart mocht om 10 voor de tweede ronde. Weer voor twee uur betaald, maar toen we om 12 uur dat trucje nog een keer wilden doen zat er een fijne prent onder de ruit. Dit trucje werkte dus niet helemaal…… Gelukkig was de boete 12 dollar, zo'n 8 euro dus dat valt alles mee, maar aangezien we niet echt ruim in de centen zitten is het toch weer zonde.
- comments