Pas als de banden van de Turkish Airways Airbus de landingsbaan van Shiraz raken, doen de vrouwen in het vliegtuig hun rusari (hoofddoek) om. We zijn in de Islamitische Republiek Iran!

De douane heeft twee loketten; wij staan met zeven buitenlandse bezoekers rechts en de rest van het vliegtuig staat links. Om drie uur 's nachts lopen we de aankomsthal in, waar flinke consternatie is doordat een oudere vrouw onwel is geworden bij het weerzien van haar familie. Haar kinderen en kleinkinderen staan te huilen, een man loopt buiten te roepen om een ambulance. Onze chauffeur rijdt ons ook met de snelheid van een ambulance door de lege straten naar Hotel Arg, wat zoiets betekent als 'stadsburcht' maar er iets anders uitziet.

Na een paar uur slaap bezoeken we in Shiraz de enorme bazaar en de tombe van de dichter Hafez. Naar men zegt staat in elk Iraans huis naast de Koran een bundel van deze dichter. Een spannende combinatie, aangezien het vrij lastig is om een gedicht van Hafez te vinden waarin hij niet onder invloed van wijn het vrouwelijk schoon bezingt.

We rijden in Shiraz ook langs de Nazir al Molk Moskee, bijgenaamd de roze moskee, en de Sjah Tsjeragh Moskee. Yvonne draagt al een wijde jurk en een hoofddoek, maar ze krijgt bij de entree ook een chador, wat letterlijk 'tent' betekent in het Perzisch. Yvonne gaat met de vrouwelijke gids door de rechter deur, terwijl ik achter de linker deur wordt begeleid door een vriendelijke meneer die me alles uitlegt over de Islam.

Op de binnenplaats loopt een jongen mee die zich voorstelt als iemand van het Ministerie van Informatie met als taak "to guard the revolution". Hij vraagt ons waar we vandaan komen, wat ons beroep is en daarna om een beetje Nederlands met elkaar te praten. Wil hij weten of we wel echt Nederlanders zijn?