Nadat we 2e kerstdag lang gespeeld hebben in de speeltuin aan het strand van Cronulla, zijn we naar de Blue Mountains gereden. Maar 2 uur rijden van Sydney en een prachtige plek. Echte bergen kun je het niet noemen, maar er zijn mooie uitzichten, riviertjes, watervallen, rotspartijen en beekjes. We kamperen in Blackheath, een plaats een stukje verder dan het bekende en toeristische Katoomba en (zoals we hoorden) misschien zelfs wel mooier. En mooi is het!
We slapen aan een beekje en achter de camping is een groot park met speeltuin en een zwembad. Helaas worden wij al nat genoeg van de regen, dus maken we hier de eerste dag geen gebruik van. Maar ook in de camper vermaken we ons prima: Féline kleurt en puzzelt en Dex speelt met zijn trein. Als hij dit doet, moet dat ook de hele tijd vertelt worden. 'Tein, tein, tjoetjoe, tein, tein!' Dit kan hij héél lang volhouden ;-) Dit is trouwens de eerste nacht dat we het echt koud hebben. We kruipen lekker met zijn viertjes in het grote bed en zo is het lekker knus én warm! In de ochtend zetten we de verwarming -ja, echt!- even aan.
Gelukkig blijft het droog en trekken we er snel op uit. We rijden mooie routes en kijken zo het dal in. We stoppen bij mooie uitzichtpunten en rijden door richting Katoomba. En ondanks dat het hier schitterend is, vinden we het er allemaal erg overdreven toeristisch en gehyped. The three sisters kun je bijvoorbeeld naast alle uitkijkposten op nog 3 manieren beter bekijken (lopend of met een treintje). We zien de belachelijke prijzen en rijen dik toeristen en besluiten de camper weer in te stappen. We doen nog een wandeling, zien de drie zusters hartstikke mooi en gaan dan lekker naar de speeltuin. Féline speelt leuk met wat andere meisjes en Dex klimt en klautert er op los.
Omdat alle campings binnen een uur van Sydney zijn volgeboekt, kiezen we ervoor om lekker wat dagen te ontspannen en daar beginnen we mee in het Featherdale wildpark. Een park vol kangaroes, koalas, wombats, vleermuizen, een krokodil, pinguins, slangen, heel veel vogels, enz. We hoorden toevallig dat er vogels gestolen waren en toen we later die dag even illegaal aan het i-netten waren, zagen we dat dit zelfs in de Telegraaf stond! We hebben er weer een heerlijke dag gehad en ons toch weer verbaasd over het feit dat de kindjes zich zo snel aanpassen. Ze rennen op kangaroes af en geven grote emu's te eten. Aaien koala's en walibies en lijken nergens bang voor te zijn. Maar dan kom je met ze op een boerderijveldje in het park en zet Dex het op een brullen als hij een geitje ziet! Féline wilde ze liever ook geen eten geven en gaf de stukjes appel en wortel snel aan mij, haha. Na even wennen was het ok en heeft ze toch het kleine geitje het handje voer gegeven. En dit ondanks we in NL zo vaak in de geitenboerderij te vinden zijn!!
Na dit bezoek rijden we naar onze camping in Rouse Hill. Eén van de vaste bewoners heeft me al snel gevonden. Als ik met de kindjes bij het meer aan het spelen ben en de geitjes onze fruitschillen geef, komt Warren op me af. Hij vraagt waar ik vandaan kom en vertelt trots dat hij ook een Nederlandstalig liedje kan zingen. Hij komt met zijn iPod en zingt (vals en verkeerd, maar meer dan enthousiast ) Bløf mee. Geweldig! De rest van de middag hoor ik het nummer vanuit zijn camper komen en hem mee zingen.
Zaterdag gaan we even naar een marktje en zijn daarna de hele dag in het zwembad te vinden. Féline is graag bij het meertje en voelt zich helemaal verantwoordelijk voor de verzorging van de geitjes. Ieder schilletje moet erheen en als de eigenaar ze komt voeren, loopt ze aan de andere kant van het hek met hem mee. Voor Dex zijn er genoeg vogels en kwakkwaks, waar hij het liefst de hele dag achteraan banjert.
Vandaag vindt Warren ook Rogier en komt de iPod weer tevoorschijn. Ook Roog krijgt een concert en Warren vertelt Rogier dat hij in ieder woord zo goed de passie en emoties kan horen. Vooral bij de zin: 'Er zijn vliegtuigstoelen'. Toen Rogier vertelde wat er daar gezongen werd, zei Warren even niets meer. We hebben hem voor jullie gezocht op Youtube (want daar moet hij te vinden zijn, vertelde hij), maar kunnen hem echt niet vinden. Geen linkje dus helaas….
Zondag was onze lieve Fien verdrietig, omdat ze toch echt afscheid van haar geiten moest nemen, maar dit was snel over toen we vertelden dat het vuurwerkfeest er bijna aankomt.
Terug naar Sydney dus!