Met de trein zijn we van Melaka naar Ipoh gereisd. Het was al donker en toen de taxichauffeur eindelijk ons hotel had gevonden (die we uit de lonely planet hadden uitgezocht) vroegen we ons af of het wel de juiste was. Het zag er nogal vies en vervallen uit. De kamer zat direct naast de receptie en aan een drukke straat, de vloer bestond uit kaal beton. Martin begon met het weghalen van de haren van het bed terwijl ik de gammele wc uitprobeerde, waarbij ik eerst een oud plasje ervoor moest opdweilen. In de stad leek weinig te beleven en de sfeer was onprettig waardoor we toch besloten de volgende ochtend direct door te gaan naar de Cameron Highlands. Blijkbaar zijn we niet meer de beste budget travellers :)

Dit betekende echter wel dat de wekker de volgende ochtend om 6 uur afging... gefeliciteerd Martin!! Helaas geen ontbijtje op bed maar een busrit om de dag te beginnen. De "Happy Shower" wilde ook al niet warm worden. 31 is maar een zware leeftijd.

Gelukkig werd een en ander goedgemaakt toen we na een redelijk soepele busrit uitstapten in koele lucht en een prachtige groene omgeving in wat leek een Zwitsers bergdorpje (inclusief vele Chinese eettentjes dan). We hebben een luxe hotelkamer uitgezocht en het ontbijtje over gedaan met Engelse scones & tea. De rest van de dag hebben we besteed aan cadeautjes en eten en 's avonds hebben we geprobeerd een kroegje te vinden. Helaas schonken ze in het donkere en weinig bezochte karaoke cafe geen alcohol (?) en ging de Hollandse Oranje Kroeg (echt waar!) net dicht. Dus van het gratis wifi op de hotelkamer maar meteen even gebruik gemaakt om met het thuisfront te Skypen. Zo, nu is ie echt 31.