Vi he no reist gjennom Laos i nesten to veke. Etter Luang Prabang tok vi en minibuss til Vang Vieng (en lang, varm og skummel tur over hoege fjell paa ekstremt daarlige og ikkje minst skumle veia). Vi merka fort at vi ikkje va i Thailand lenger, og at infrastrukturen he mykje lavare standard her. Laos e ogsaa et av verdens minst utvikla land, noke vi ogsaa forsto naar vi kjoerte gjennom landsbyane over fjella.

Vi bosatte oss i Vang Vieng i nesten ei veke for aa slappe av litt etter mykje reising. Dessverre mista vi en del tid, og personelig angra ej paa at ej brukte so lang tid her, men heldigvis storkosa tre av dei andre jentene sej, so det va alikevel verdt det. Sentrum av Vang Vieng e som et helt anna univers i forhold til resten av Laos. Her e det fullt av backpackara og turista som kjeme for aa drikke, feste og for aa tube i elvene. Ej og Elna, litt leide av late daga og braakete soevnlause nette, laante oss kvar sin sykkel en dag og sykla ut paa landsbygda, der det ikkje va en kvit mann aa sjaa, og der ingen kunne engelsk. Her blei vi moett med smil og "god dag"-helsinga (Sabaidee pa Lao) fra alle kanta, og vinkande nysjerrige unga langs veikanten. Vi utnytta ogsaa tida i Vang Vieng til aa fare paa trekking i nyyydelig Laos-natur, gjennom rismarke, inn i store grotte og opp i skogtette fjell der vi til slutt stoppa ved et fossefall.

Etter Vang Vieng reiste vi vidare til hovudstaden Vientiane, en haerlig by paa den nordlige breidda av Mekong-elva, paa grensa mot Thailand. Vientiane e prega av fransk arkitektur, og he i kontrast til for eksempel travle Bangkok eller Chiang Mai, lite trafikk og ei rolig atmosfere der det va lett aa finne sej fram! Vi fekk likevel ikkje sett saerlig mykje av byen, siden vi berre va der i en og en halv dag foer vi reiste vidare til Savannakhet, og derfra vidare til Pakse. Fra Savannakhet tok vi lokalbussen, som va over halvparten saa billig som V.I.P-buss, som dei kalla turistbussane her. Og vi fekk det vi betalte for, kan enn vel sei. Som alle andre transportmiddel i Asia, va det pressa inn mest mulig folk, og vi blei sittande bakerst paa motoren (den veldig varme motoren, i 6 tima). Forran oss va det plassert en moped, og i midtgangen maatte folk staa eller sitte pa krakka. Vi stoppa titt og ofte, daa folk skulle av eller paa. Likevel va det en ganske festlig tur og litt av en opplevelse.

No he ej og Elna parkert paa Thaluang Hotel, som e soo koselig med verdens soetaste resepsjonista (og standarden e 10 hakk bedre enn i Vientiane, der badet so og seie va oppmygla med konstant drypping fraa taket). Maren, Ida og Linn he reist vidare til Four Thousand Islands, og vi moetast paa grensa til Kambodsja naar ej og Elna e ferdig i Pakse.

Khawp jai lai lai :-)

Kjaerleik, fra Tonje