G’day mates,

Nu dan eindelijk weer een verhaal van mijn kant. Deze twee weken weinig tijd voor de blog, e-mails en dergelijke. Vorige week maandag begon mijn eerste stagedag bij HOYA Lens Australia. De dag begon met een uitgebreide rondleiding door de verschillende afdelingen, een ‘tentamen’ voor de veiligheid en veel mensen ontmoeten. Verder gesprekken gehad met mijn begeleider Mihajlo Starcevic. Mihajlo is de National Fitting Manager en stuurt dus alle fitting afdelingen in Australië aan. Prima kerel met een aardige dosis verstand. De fitting afdeling is duidelijk de afdeling met de meeste problemen. Binnen de fitting zijn er veel zogenaamde breakages (beschadigde producten). Deze breakages zorgen altijd voor delays wat kan oplopen tot 1.5 week als een lens niet in stock is. De hoofdlijn van mijn opdracht is het verminderen van het aantal breakages zodat de Delivery on Time (DOT) verbeterd.

Tijdens de eerste week van mijn stage heb ik aan drie dingen gewerkt:
1. Tijdens de eerste 2 weken moet ik me zo breed mogelijk oriënteren in het bedrijf. Ik ben dus bezig geweest met een interne analyse ingelezen e.d.
2. De fitting department is het laatste station van de lens. Hier vinden dus ook kwaliteitscontroles plaats met geavanceerde apparatuur etc. Vaak zijn er twijfel gevallen of het nu wel goed is of net niet. Dit kost erg veel tijd en elke keer moet een leidinggevende geroepen worden. Daarom ben ik bezig geweest met foto’s maken van brillen die net goedgekeurd zijn (met verschillende mankementen) en deze weergeven op een boord zodat men snel kan zien of iets goed is of fout. Ik moet nog uitdenken hoe ik dit precies aan ga pakken.
3. Daarbij ben ik bezig met het stopwatchen van vier verschillende processen/ machines op de fitting. Als ik accuraat genoeg weet hoelang dit alles duurt kan ik daar verder mee rekenen met behulp van het aantal geproduceerde producten en nog een aantal variabelen zodat ik bijvoorbeeld de downtime kan bepalen. Vrij saai werk maar het is wel nodig. Aan het begin was het lastig omdat medewerkers niet graag getimed worden.. Nu gaat het super en is het gezellig tijdens het timen. Het timen is wel lastig doordat er ongeveer 6 verschillende materialen zijn en de procestijd erg afhangt van het type frame (rimless, metal, plastic etc).
4. Daarbij ben ik een bezig met een online Excel bestand waarin het aantal breakages per dag staan zowel als het aantal geproduceerde lenzen per machine en per type, de werkuren etc. De overige kantoren in Australië vullen dit ook in zodat ik kan vergelijken.

De volgende stap het berekenen van de kostprijzen van de verschillende producten per machine. Binnen de fitting bestaan er grof genomen twee productiemanieren. Hoyalog fit of Manual Edge. Het eerste is CNC aangestuurd en dus vol automatisch, bij de tweede manier worden de lenzen met de hand in een machine gezet en worden de instellingen vervolgens handmatig aangepast zo nodig. Manual edge wordt vooral gebruikt bij lastige monturen (frames) of vreemde monturen. Ik moet uitzoeken of het nu goedkoper/ efficiënter is om verschillende producten via de Hoyalog te produceren of via Manual edge. Daarbij komen verschillende aspecten kijken zoals: vaste kosten, afschrijvingen, personeelskosten, elektriciteit, watergebruik, kosten voor kwaliteit (De ene machine brengt wellicht meer breakages voort.

Ik heb vandaag mijn officieel gecertificeerde veiligheidsbril op sterkte/ maat gekregen (voor niets) ter waarde van 290 dollar, dat is weer mooi meegenomen!

Voor die mensen die na de eerste alinea over me stage al zijn afgehaakt, hier stopt het stageverhaal.

Vorig weekend hebben we met de ferry verschillende plaatsen bezocht, over de Harbour Bridge gelopen en de stad verder verkent. Aanstaand weekend is het festival waarover ik in mijn vorige blog schrijf (Defqon). Echt klote muziek dus maar wel lachen met al die Nederlanders in het oranje, en het terrein ligt aan de voet van de Blue Mountains, cool! Oja, we hebben afgelopen weekend ook nog de Coastwalk gedaan. De coastwalk loopt van Bondi Beach tot Maroubra Beach. Dit is een beroemde wandeltocht die langs vele prachtige kliffen, baaien en stranden loopt lang de kust. Erg mooi!!

Deze week hebben we ook even gecheckt of we ergens konden gaan fitnessen. Het goedkoopste was helaas 30 dollar (23 euro ongeveer) per week + gigantische inschrijfkosten. Eer gister hebben we daarom maar hardloop schoenen gekocht. Echt super hier, voor hardlopers. Er lopen alleen al in Sydney meer mensen hard dan in heel Nederland gok ik. Overal zie je mensen hardlopen!

Over 2 weken heb ik een surfweekend. Slapen in tenten op het strand, kamp vuur, biertje, helemaal compleet. Tien uur surfles in totaal! Zeker zin in.. Vandaag gaan we ook een trip naar de Great Ocean Road plannen op 14 oktober. We vliegen dan naar Melbourne en rijden van daaruit (met campertjes) The Road en vliegen weer terug op de 18e. De campers en het retour ticket voor slechts 175 Australische Dollars p.p! Als je ziet hoe duur uitgaan hier is en sowieso het levensonderhoud is dat super goedkoop. Een biertje is hier al gauw 8 dollar (6 euro ongeveer) en ook in de supermarkt liggen alle prijzen zeer hoog (pak melk 4,5 AU$)! Sydney is dan ook één van de duurste steden ter wereld, blijkt.. Alle mensen die hier wonen schijnen wel goed te verdienen. Administratief werk levert al gauw 55.000 dollar op en ook in de snackbar verdien je al snel 20 dollar per uur! Vandaar dat je de Aussies niet hoort klagen… Ik vraag me af hoe ze met de wereld economie concurreren als de lonen zo hoog zijn hier..

Het blijft hier wel echt oppassen in het verkeer! Je blijft eerst naar links kijken i.p.v. rechts. Echt levensgevaarlijk. Af en toe moet je hard rennen voor auto’s die je niet zag. Je hebt hier ook zeer weinig zebrapaden en vaak geen stoplichten of voetgangersoversteekplaatsen.

Foto’s komen binnenkort!

Cheeers