Goeidag terrasjeshunkerend Vlaanderen!

Het roadtrippen heeft ons gisteren tot in Alice Springs gebracht, sympa stadje pal in de buik van dit onmetelijke land; die onmetelijkheid hebben we de voorbije dagen aan der lijve ondervonden :

aantal km op de teller sinds vertrek uit Melbourne op 18/3 : 4200

Voorlopig doet de Falcon het uitstekend, hout vasthouden...

Na de Great Ocean Road (toeristische topattractie nummer 1 in Victoria) en Adelaide (uit de kluiten gewassen dorp ter grootte van Gent - vielen op : het fijn provinciaal sfeertje en het vele groen) ging het zonder pardon carrement noordwaarts. Alvorens echt het absolute niets in te trekken - wat de Australische Outback toch wel is - werden de kelen gesmeerd in de Barossa Valley, wijnregio numero uno van Australie. Klinkende namen als Jacobs Creek, Wolff Blass werden door dit kritische zevental (eindelijk groepsfoto in de nieuwe fotoreeks) aan een consumententest onderworpen en, wat had u dan gedacht beste lezer van dit betere prozawerk, goed bevonden.
Toch een kleine tegenslag opgetekend voor ondergetekende in het wijnparadijs: tijdens een partijtje basketbal verstuikte ik mijn duim... Daardoor kap ik nu wel vlot druivenvocht binnen met mijn linkerhand.

Het leven is niet enkel zes a zeven gratis wine tastings per dag - maar goed ook - dus lieten wij de wijngaarden achter ons om 250km ten noorden van de Barossa Valley Finders Ranges met ons bezoek te vereren. De Ranges vormen het breekpunt tussen de Outback en de 'bewoonde' wereld en staan garant voor schitterende vistas en bijhorende prachtige doch slopende wandelingen (25km op 6u, inclusief een beklimming met 875m hoogteverschil).

Zeker het vermelden waard voor dit gebied maar zeker ook voor de hele outback : schitterende wildlife : kangoeroes die je begroeten 's morgens als je je kop uit de tent steekt, papegaaien allerhande die rakelings over de auto scheren en je door hun schilderachtig palet aan kleuren even de weg voor je doen vergeten, koala's die.. eigenlijk gewoon in de boom hangen en het toppunt van luihuid naar nieuwe hoogtes brengen MAAR ongelooflijk schattig zijn etc...

Van Flinders Ranges ging het naar Port Augusta, de laatste baken der mensheid, om daar volgeladen en volgetankt de Outback in te trekken.
Afstanden in Europa worden hier herleid tot absolute peanuts. Denk je dat 950 km bollen tot de wintersportbestemming veel is? Rijd er dan maar es 950 hier enkel en alleen om te ontdekken dat er een 75-litertank later niets veranderd is dan de muziek van de iPod en de chauffeur... Eindeloze niets is het enige wat je hier omringt. Het heeft zeker z'n charme maar O wat is de vreugde groot om even terug onder de mensen te zijn in een oord als Alice Springs...

Helaas ook het vermelden waard: de triljoenen vliegen die concours houden om met zoveel mogelijk tegelijk op ieders gezicht te komen zitten, in de oren en neus te kruipen en mensen avond na avond tegen ten 8'en hun tent in te doen vluchten.

Na a peu pres 1500km NIETS zie je ineens de afslag naar Uluru, tweede grootste monoliet van de wereld en HET symbool bij uitstek van de Red Centre... Door de Aboriginals vereerd omwille van de spirituele betekenis in hun droomtijdverhaal is deze rots best wel het ommetje (450km om en verom van de hoofdbaan) waard... Vooral bij zonsopgang en -ondergang verandert te gigasteen zowat elke 10 minuten van kleur gaande van grijs over bruin tot knaloranje om uiteindelijk rood als vuur de nacht in te gaan.

Kortom, fijne reiservaringen stapelen zich op...

Tijd = op, binnenkort meer!

X, T.