Nepal, eindelijk terug de bergen in, daar hebben we lang naar uitgekeken!
Weliswaar nu met een dubbel gevoel, want normaal gezien zouden Tims ouders in dezelfde periode naar Nepal komen om ons te bezoeken.
Het is te zeggen, dezelfde periode is ondertussen al niet meer dezelfde aangezien we onze plannen gewijzigd hadden door het overlijden van Tims mama én voor mijn collega Tom zijn huwelijk in Laos.
Bizar genoeg heeft deze samenloop van omstandigheden misschien wel ons leven gered!

Op 15 oktober raasde er namelijk een sneeuwstorm over het Annapurna-gebergte en zorgde voor minimum 40 doden. De sneeuwstorm kwam zeer onverwachts als uitloper van een cycloon in het naburige India. Dit nieuws kwamen wij ironisch genoeg te weten dankzij het BBC-nieuws op de tv in het Nepalese restaurant "Everest" in Myanmar en deed ons letterlijk huiveren. Normaal gezien zouden wij op dat moment ook het Annapurna-circuit aan het wandelen zijn! Gelukkig is het anders uitgedraaid en komen wij nu, een kleine maand later pas aan in Nepal, klaar voor een fikse trektocht!

Als we ter voorbereiding info vragen aan andere trekker-toeristen, blijkt dat we allesbehalve klaar zijn! We maken een lijstje van al het materiaal dat we nodig hebben en doen de eerste dagen niets anders dan shoppen in het door smog geteisterde Kathmandu: muts, handschoenen, sjaal, afritsbare trekking-broek, thermisch ondergoed, extra warme sokken voor 's avonds, wandelstokken, drinkbussen, zonnebril, waterpurificatie-tabletten, energierepen, notenmix, …
Op een dikke jas, een windstopper en degelijke bergschoenen - die we nadien cadeau zullen doen aan Nepalese porters die dikwijls de tochten doen op sandalen, goed voor ons reiskarma - zijn we voorzien, maar al de rest wouden we niet de hele reis meesleuren. Bovendien zijn al deze spullen in Kathmundu spotgoedkoop te vinden, weliswaar in mindere kwaliteit (denk aan spullen van de NorthfaKe ;)). Al ons materiaal hebben we na veel afdingen kunnen kopen voor € 80 voor ons beiden, niet de moeite dus om deze dingen van thuis uit mee te nemen.

Ook de eerste stappen voor het aanvragen van ons Indisch visum brengen we in orde. Aangezien je pas na 5 dagen opnieuw naar de Indische ambassade mag, overwegen we tussendoor al raftend (in combinatie met canyoning) naar Chitwan National Park te gaan om daar wilde dieren te spotten. Dit wil wel zeggen dat we minder tijd hebben voor onze trektocht, want op 6 december willen we al in India zijn omdat we daar opnieuw zijn uitgenodigd voor een huwelijk. Dat wordt kiezen!
De keuze is echter snel gemaakt als we verhalen horen en foto's zien van andere trekkers die pas terug zijn: wij willen bergen zien en frisse berglucht opsnuiven! We aarzelen niet en nemen de volgende dag al de bus naar Pokhara, het vertrekpunt voor verschillende trektochten in het Annapurna en Manaslu-gebergte, waar we bij aankomst meteen onze permit regelen (zonder dit papier mag je niet de bergen in), een slaapzak huren en tot een stuk in de nacht onze rugzakken zo licht mogelijk inpakken.
Nu zijn we écht vertrekkensklaar!