Thuis! Ik ben er weer.

Wat een reis. In San Francisco begon ik, hoewel ik nog veel leuke mensen heb ontmoet, al een beetje uit te kijken naar de terugkomst. Heb nog even goed de stad kunnen verkennen, die ik eerlijk gezegd toch een beetje 'overrated' vind. Iedereen vertelde me hoe magisch en mooi die stad is, met de hippie-geschiedenis die nog voelbaar is en alle creatievelingen die maken dat de stad elke seconde van de dag bruist. Wat mij betreft niet waar. Een mooie stad, veel te doen, maar gewoon een stad. Mensen zijn druk, de hippie's zijn natuurlijk al lang weg en de nieuwe garde creatievelingen heb ik helemaal niet ervaren als relaxed en openminded. Het blijven Amerikanen, maar vooral stedelingen die net zo druk en omhoog gevallen zijn als in elke andere stad. Gelukkig werd ik eerst ontvangen door een leuke Franse gozer die 18 maanden een traineeship in San Francisco doet en nog heel enthousiast de stad aan het verkennen was. Samen met hem restaurantjes, barretjes en de bioscoop bezocht. De restaurantjes en barretjes zijn er in overvloed en niet alles is zo poepduur als ik had verwacht. In de middagen heb ik lekker rondgeslenterd en de belangrijkste dingen bekeken: de trammetjes, het park, de baai met de zeeleeuwen (wat stinken die beesten!) en mijn hoogtepunt was de buurt the Mission. Deze wijk staat bol van de graffiti en muurschilderingen. Een wandeling door the Mission voelt als een gratis openlucht museum met street-art, in elke steeg vind je verschillende interessante stijlen en thema's. Een andere buurt, the Haight, staat weer bekend om de tweedehands winkeltjes en alternatieve platenzaken, maar vooral om de hash en wiet die je overal aangeboden wordt. Het deed me veel denken aan de Damstraat, maar dan een stuk langer. Heb een broek voor $18(!) op de kop getikt, maar vond de straat verder niet zo interessant. Winkels met waterpijpen en hennep/legalize spandoeken vindt ik vaak sfeerloos en ordinair en die heb je daar in overvloed. Wel leuk dat Elvis Costello nog een gratis optreden kwam geven in de platenzaak in the Haight.

M'n tweede couchsurfing-host was een meisje (Devin) dat me mee uit nam in de stad 's avonds. Met verbazing heb ik gadegeslagen hoe die Amerikanen in clubs inderdaad het liefst aan een tafel zitten en af en toe eens opstaan om naast de tafel, niet op de dansvloer, te gaan dansen. Dress to impress en vooral heel onderkoelt doen. Gelukkig waren Devin en haar vrienden wat actievere party-gangers en hebben we gedanst waar we konden. Devin woont in een studentenhuis in het financiele distric SoMa (South of Market) en had een heerlijk dakterras midden in de stad. Daar heb ik nog een beetje gerelaxed en gelezen om me vervolgens op te maken voor de lange vlucht naar London, waar Hugo me tegemoet is gekomen.

London is als een roes aan me voorbij gegaan. Voor het eerst had ik last van een enorme jetlag en kon maar geen normaal ritme vinden. Veel slaap gemist en nu ik dit typ voel ik me nog steeds een beetje raar. Niet alleen vanwege de jetlag, maar het zit er op. 6 maanden, 3 continenten, 8 landen. Zo veel ervaren, zo veel mensen ontmoet en nu weer het ritme in Nederland op zien te pikken. De timing kon niet beter: de zomer doet z'n intrede dus de zon hoef ik voorlopig niet te missen. De palmbomen wel...