Het is een lange vlucht van Bangkok naar Amman, die we grotendeels in het donker afleggen.
We zien een mooie zonsopkomst boven Saoedi Arabië, terwijl het buiten op 12 km hoogte -61 graden Celsius is. De zandwegen en droge rivieren, met hier en daar een dorpje, zijn van bovenaf goed te zien in Jordanië.
Na een tussenstop van een paar uur vliegen we door naar Amsterdam. Als we daar aankomen zit onze buik propvol, want we hebben onderweg viermaal te eten gekregen: een diner tijdens de vlucht van Hong Kong naar Bangkok, daarna nogmaals een diner na het vertrek uit Bangkok, en een ontbijt vóór aankomst in Amman. En ná ons vertrek uit Amman nog een keer een ontbijt.
Zodra we op Schiphol onze bagage van de band hebben gehaald en door de laatste controle zijn gegaan, worden we omhelsd door onze kinderen Roosmarijn, Ingeborg en Wouter. Ook hun partners Marloes en Eran staan op ons te wachten. Tijdens onze omhelzing worden we tot mijn verbazing gefilmd. Het blijkt dat Ingeborg en Roosmarijn uitgebreid zijn geïnterviewd voor het programma Hello Goodbye. De opnames worden waarschijnlijk komend najaar uitgezonden. De verslaggever treft op Schiphol regelmatig ouders die hun kinderen na een wereldreis ophalen. Het omgekeerde had hij nog niet eerder meegemaakt.
Op het station laten we de eerste trein aan ons voorbij gaan, zodat we een directe trein hebben naar Apeldoorn. Het laatste stukje naar huis leggen we met de bus af.
Ons huis blijkt niet afgebrand, het dak ligt er nog op en binnen ziet het er zelfs netjes uit. Dat is wel verbazingwekkend, want nog geen week geleden hebben er twee grote verhuizingen plaatsgevonden. Roosmarijn is met Eran weer naar een eigen woning gegaan, nu in Deventer, terwijl Wouter en Marloes hun huis in Utrecht uit moesten, en ze nu (weer) bij ons wonen.
Nadat we een uurtje binnen hebben gezeten, vertrekken we met zijn allen naar de stad. We hebben in de anderhalve dag dat we in Apeldoorn zijn een flinke actiepuntenlijst af te werken, en omdat we morgen bezoek krijgen, willen we vandaag nog alle inkopen van ons lijstje kunnen afstrepen. Zoals gebruikelijk als ik met Hetty de stad in ga, eindigen we voor een koffie bij Central Park.
We eten laat, en na het eten zijn we te moe om nog een spelletje te doen, zoals we hadden bedacht. Volgens ons bioritme is het ook al midden in de nacht!
Theo