Met bus de bus rijden we in een uurtje van Guangzhou naar de haven Shunde, de plaats waar onze boot naar Hong Kong vertrekt. Onze reisbegeleider Jeroen is er al niet meer bij; hij is vanmorgen vroeg al vertrokken naar Peking om daar een volgende groep op te halen voor dezelfde reis China/Tibet.
We worden naar de boot begeleid door een Chinese gids, Rose. Zij spreekt goed Engels en vertelt uitgebreid over de positieve economische ontwikkelingen van het gebied waar we doorheen rijden.
De haven is een buitengrens van China en de procedures lijken erg op die van een internationaal vliegveld. Ook hier moeten we onze grote bagage inchecken.
De veerboot is een grote catamaran, waarop we vaste zitplaatsen hebben. Helaas is er geen buitendek, zodat het moeilijk is om goede foto's te maken.
We varen twee uur met boot naar Hong Kong. In eerste instantie door een smalle riviermond en later door een brede zeearm.
Hong Kong mogen we zonder visum in. Bij aankomst krijgen we een op naam gesteld briefje waarop staat dat we drie maanden mogen blijven. Dat gaat wel een stuk gemakkelijker dan het verkrijgen van toegang tot China.
Nadat we onze bagage weer hebben opgepikt, worden we opgewacht door een lokale gids die ons met de bus naar ons hotel brengt. Het Panda hotel ligt in een nieuwer deel van de stad, op het vasteland ten noorden van het toeristische Kowloon. Ons hotel telt heeft dertig verdiepingen en telt ruim duizend kamers. Samen met de gids informeer ik wat het kost om onze reeds geboekte kamer een dag langer te gebruiken. De prijs die wordt genoemd is hoger dan wat ik 's-morgens op internet had gevonden voor het boeken via Hotelclub. Voor mijn argument dat de prijs lager zou moeten zijn, omdat ze de kamer niet extra hoeven schoon te maken, en ze het boekingskantoor niet hoeven te betalen, zijn ze bij de receptie niet ontvankelijk. De gids weet wel te bedingen dat als ik via Hotelclub boek, ik dezelfde kamer kan houden. Dat is voor onze reisgenoten erg handig, omdat ze dan morgen hun zware bagage in onze kamer kunnen stallen. Ze hebben dan nog gelegenheid om de stad in te gaan, voordat ze 's-avonds met de bus naar het vliegveld worden gebracht.
We besluiten om met een groepje deze middag nog op stap te gaan. We willen Victoria Peak bezoeken op Hong Kong Island. Maar eerst halen we vlak bij het hotel bij Pizzahut allemaal een pizza. Het blijkt dat het eten en drinken in Hong Kong veel duurder is dan we gewend waren uit China. Het reizen met bus en metro is echter goedkoop. Voor één of enkele euro's reis je tien km of meer.
Om bij Victoria Peak te komen rijden we eerst met de metro naar het zuiden van Kowloon. Vandaar lopen we naar de veerhaven en steken we met de boot over naar Hong Kong Island. We hebben vanaf de boot een prachtig zicht op de skyline van Hong Kong. Vlakbij het aankomstpunt nemen we een dubbeldeks bus naar Victoria Peak. De bus moet honderden meters stijgen en rijdt langs zeer steile hellingen. Op één van deze hellingen ligt een grote begraafplaats.
Als we bijna boven zijn, komen we in de laaghangende wolken terecht.
Het prachtige zicht dat we vanuit de bus hadden op het eiland is plotsklaps verdwenen, tot verdriet van de fotografen en onze filmer.
Het eindstation van de bus bevindt zich onder een winkelcentrum van meerdere verdiepingen. Via roltrappen bereiken we een uitzichtterras bovenop, waarvandaan we een redelijk zicht hebben op de stad onder ons. We blijven hier samen met tientallen anderen een tijdje staan, omdat het zicht steeds beter wordt, en we zo de zonsondergang mee kunnen maken. Op enkele kantoortorens zijn lichtkranten en bewegende afbeeldingen zichtbaar. Leuk om naar te kijken.
We eten wat in een restaurant in het winkelcentrum. Ze hebben hier Wifi, zodat ik de gelegenheid heb om onze hotelkamer voor een nacht extra te boeken. De prijs is sinds vanmorgen nog verder gedaald, en bedraagt nu nog maar éénderde van wat ik had moeten betalen als ik het vorige maand via Djoser had verlegd. We krijgen er nu zelfs gratis Wifi bij, waarvoor je anders ook flink moet betalen.
We overwegen om via het speciale trammetje van de berg af te dalen, maar de rijen zijn nog steeds erg lang. We gaan daarom maar met dezelfde buslijn terug, en slaan de veerboot over door meteen vanaf Hong Kong Island in de metro te stappen.
Bij aankomst in het hotel blijkt mijn boeking te zijn ontvangen, maar kunnen we toch niet dezelfde kamer houden. Als ik uitleg dat dat voor onze groep erg onhandig is, doet de receptioniste haar best om een oplossing te vinden. Uiteindelijk weet ze te regelen dat we onze kamer morgenavond tot half acht kunnen gebruiken. Iedereen heeft dan zijn bagage al opgehaald. We moeten dan zelf alsnog van kamer wisselen, maar dat vinden we niet zo erg.
Theo