Bruiloften, buffelo's en babypoeder

Uhm... al meer dan een maand geleden mijn laatste blog geschreven, Laten we het houden op de vakantie die tussendoor viel, waarbij ik mijn laptop "thuis" in Bangkok had gelaten.

Op dit moment zit ik in India en morgen vervolgt de reis zich naar Nepal voor het laatste deel van mijn studie. De avonturen hier in India moeten echter even op zich laten wachten, want voordat ik hier was heb ik samen met Bas ook nog Cambodja onveilig gemaakt.

Voor ik het wist was het tijd om doei te zeggen tegen mijn "thuis" van de afgelopen 3 maanden. Thailand was in alle opzichten fantastisch, maar de mensen en mijn klasgenoten zullen me het meest bijblijven. Dat ik een traantje heb moeten wegpinken tijdens het afscheid is dan ook niet verassend. De speeches en vooral het zelfgeschreven nummer van Ye en Sharon kwamen goed binnen. Afscheid nemen is moeilijk, maar wetend dat ik sommige van deze mensen misschien nooit meer zal zien maakte het zoveel lastiger. Eritrea, Fiji, Zimbabwe, Malawi, Lesotho, Myanmar, Bangladesh en Nepal liggen helaas niet om de hoek, dat neemt niet weg dat deze landen nu een heel stuk omhoog geschoten zijn in mijn to-visit lijstje.

Tegenover dit afscheid stond gelukkig ook weer een hereniging, met mijn liefste broertje. Hij was ondertussen in Cambodja en ik besloot mijn 2 weken vakantie te gebruiken om hem eens goed lastig te vallen. Samen hebben we eerst Kampot bezocht, een rustig slapend stadje aan de rivier. Met een scootertje hebben we vervolgens oude ruine's vanuit de Franse koloniale tijd bekeken. Deze hotels en casino's zijn nooit afgebouwd. Aangezien iedereen het land in allerijl verliet toen de rode Khmer aan de macht kwam. De sporen van dit regime zijn helaas nog overal te zien in dit prachtige land. Nog geen 40 jaar geleden woede hier een burgeroorlog, waarbij Paul Pot, tot bijna 2 miljoen Cambodjanen de dood ingejaagd heeft , families zijn in die tijd volledig ontwricht. Het bezoek aan de "killing fields" en de martelgevangenis "S21" gingen dan ook zeker niet in de koude kleren zitten. De audio tour neemt je volledig terug naar deze horror tijd, waar maar weer eens benadrukt wordt wat mensen elkaar kunnen aan doen. En ondans deze horror geschiedenis, heb ik overal de vriendelijke en lachende mensen gezien. Het bleeft niet bij een lach maar het werd ook nog gecombineerd met eenwonderbaarlijke gastvrijheid. Gelukkig hebben Bas en ik dit ook mee mogen maken op onze reis langs Kratie (rivier dolfijnen) en Ban Lung (trekking). We hebben ons in het zweet gedanst op een bruiloft en gezien hoe een buffelo ritueel geslacht werd tijdens een begrafenis ceremonie. Op mijn laatste dag heb ik samen met een paar Cambodjanen midden op straat Khmer new year gevierd door babypoeder in elkaars gezicht te smeren en werd ik door een gezin uitgenodigd om mee te lunchen in de tempel.

Dus alhoewel ik lang niet alle kanten van dit prachtige land heb gezien en zelfs de grootste toeristen trekpleister (Angkor Wat) heb overgeslagen, shame on me, heb ik toch het gevoel dat ik de gastvrijheid en vriendelijkheid van het volk optimaal heb meegemaakt. Twee weken waren zeker niet genoeg, dus rest maar één conclusie: een nieuwe reis hiernaartoe plannen.

Tussen Cambodja en India, had ik nog 1 dagje in Thailand. En aangezien het Thais nieuw jaar was, zijn de waterpistolen te voorschijn getovered en hebben we elkaar een dag lang vermaakt in het grootste watergevecht ter wereld (Songkran). Dat water niet erg is met dit warme weer is logisch, al is ijswater toch wel heel erg verfrissend.

Mijn afgelopen 2 weken in India volgen snel (ik beloof dat ik dit keer geen maand erover zal doen)

Liefs, Tessa