Het noorden is het nieuwe zuiden!

Ja!!! En daar was ze. Astrid, mijn lieve vriendinnetje! Wat fijn. Vanaf het vliegveld hebben we eerst bijgekletst voor het leven, maar daarna gingen we gelijk in de nachtbus op naar het zuiden. Op naar de bountystranden....Maar na de bus moesten we ook nog even een boot nemen. We wilde namelijk naar het eiland Koh Tao. Aan het eind van de busrit begon het al te regenen en dat heeft zeven dagen aangehouden...Maar, dat wisten we toen gelukkig nog niet. Of, hadden we dat maar wel geweten, dan waren we nooit op die boot opgestapt...

Ok, vroeger op de boot naar Terschelling was ik altijd al een mietje en op de pond naar Vlissingen heb ik als klein meisje al angstige momenten gekend, maar dit sloeg echt alles. Toen we de haven uitvaarden, wist binnen 2 minuten iedereen op de boot al: Dit gaat verschrikkelijk worden. Nou, en dat werd het ook. Resultaat: Iedereen aan boord was aan het kotsen en ik heb echt doodsangsten uitgestaan. Hoge golven die je op je af ziet komen, een krakende boot, het geluid van constant kotsende mensen en water wat naar binnen loopt....Jammer dat de pond naar Vlissingen niet meer bestaat, ik zou nu met liefde 3 dagen heen en weer gaan. Deze boot naar Koh Toa duurde 4 uur...Eenmaal op het eiland bleef het dus regenen. Eerst zaten we in een afgelegen baai in een leuk resort aan zee. De eerste avond hebben we daar gezellig doorgebracht samen met nog 2 andere leuke meiden, Lotte en Ruth, uit Nederland. De zee klonk ruig, maar dat zou de volgende morgen toch wel over zijn?

Niet dus. De volgende dag heeft Sander nog wel gedoken (waarvoor dit eiland echt the place to be is), maar daarna werd het weer alleen maar slechter. Er ontstonden dankzij de regen, spontaan rivieren naast ons hutje en eettentjes gingen dicht, want ze konden niet meer bevoorraad worden, omdat...de weg weggeslagen was. Wat???

Uhm...ok, we moeten hier nu weg. En er gaan ook geen boten meer naar het vaste land? En het is drama qua weer in heel zuid Thailand? En er is een negatief reisadvies uitgegeven vanuit Nederland voor zuid Thailand? Ok. We zijn eerst maar uit die baai vertrokken, want die was nu toch wel erg verlaten. Lopend met onze tassen over stukgeslagen wegen gesprongen en zeiknat geregend. Leuk he Astrid, dat reizen? Mensen, het was echt zo verschrikkelijk. Eenmaal in de wat meer bewoonde wereld was het beter, maar uit het resort zijn we niet gekomen. Toen we ook nog het bericht kregen dat er 's ochtends een marine schip, 1000 toeristen van het eiland af had geevacueerd, was het rampverhaal helemaal compleet. (de Nederlandse meiden, Lotte en Ruth, hebben op deze boot gezeten. 12 uur lang! Met 1000 man! Spannend verhaal voor achteraf natuurlijk, maar op het moment zelf was het verschrikkelijk, arme meiden)

Zo klinkt het natuurlijk ook allemaal verschrikkelijk, maar toen wij in het 2de resort zaten hebben we dat niet zo beleefd. Ok, het was niet zoals we hadden verwacht, maar het was niet angstig ofzo. De eerste de beste boot die weer naar het vaste land ging, hebben we teruggenomen en gelukkig was de zee iets minder ruig dan op de heenweg. Vervolgens terug naar Bangkok. Om deze stad maar is verder te leren kennen. En het is een leuke stad hoor mensen! Geef Bangkok een kans en ervaar dat ze prachtig is. Hip, vriendelijk, gigantisch veel shop mogelijkheden en lekker veel bioscopen. Tel daar een mooi hotelletje met zwembad bij op en wij hebben een fantastische week gehad! De zon scheen, Astrid en ik hebben heerlijk bijgekletst en Sander heeft zijn duikplankkunstjes weer bijgewerkt. Wat wil een mens nog meer!

Door het weer en doordat bij mij de angst er toch wel in zat na dit alles, is onze planning een beetje anders geworden. We gaan nu eerst naar zuid Laos en zien daarna wel verder. Het wordt tijd dat we dat plannen maar is los gaan laten, leven in het nu...mmmm, hadden we dat ook niet in de ashram geleerd? ;-)

Dag lieve Astrid, het was echt te gek dat je hier was!!! Je baan opgeven ;-) en met ons verder reizen had ik een beter plan gevonden, maar ik kan nog wel even op deze twee weken teren. Bye little prinsess ;-)

Liefs,

Sander en Griet