Naar vi va i Bangkok so va ej sta aa besokte bestemora mi for fyrste gong. Tenkte ej endeli skulle faa blogge litt om de, for dei som vil lese de. De va litt blanda folelsa rundt de. Ej gledde mej veldi til aa mote ho og til aa sja litt meir av kor ej kom i fraa. Men samtidi va de veldi skremmande, at ditte kanskje vart de fyrste og siste mote me ne.

Ej fekk me mej Tonje og Elna, og Oddy, vaar trofaste taxisjofor i Bangkok stillte me transport. Bestemor snakka ikkje engelsk eller norsk, kun thai, saa ej va forbret me Phrasebook men ej va fortsatt veldi spent paa korleis i helvette ditta skulle gaa.

Naar vi kom fram so vart ej forst slaatt av ko "rikt" de va der. De va et to-etasjes murhus, me hage, skuter, bil og port. Ikkje de ej egentli ha forestillt mej. Ut kom ei lita, sprek svarthaara dame ut aa skyvde porten til side. I bakgrunnen horte vi masse smaa honda som bjeffa alt dei hadde. Viste sej at ho bestemor drive me hondeoppdret, av alle ting. I begynnelsen va de litt pinli: ska ej gi ne en klem? ka ska ej sei? forstaar ho mej i de heile tatt? men heldivis kom oddy til unnsetning. Han va igjen heile tida for aa vere oversettar, uten aa kreve naake ekstra i betaling. Han introduserte oss alle, og bestemor braut de pinlige me aa gi mej en klem. So sentimental ej va den dagen braste ut i graat, men hadde heldivis paa mej solbrille.

Vi gjekk inn i huse, aa de va ikkje moblert som hus i norge. Der va en tv, naaken reola og et bord. Bestemor sa vi skulle sette oss paa borde. I reolane va de masse figura, som ho sa va ting som ho og slektninga hadde tatt me sej heim fraa reiser, also suvenira. Oppe va de soverom, aa inne pa hinna soverom va de bilde av bestefar, som dode for ej fekk mott han.
Vi ringte heim til mamma, naake som ej lovde aa gjere naar ej kom fram til ne besta aa ej hadde so mykje heimlengsel at taarene berre trilla. Stakkasj mamma fekk full panikk. "aa du maa berre kome heim viss du vil. e alt bra? lova du at alt e bra? looova du?"

Mamma ville at ej skulle faa sjaa kar ho jobba, so daa for vi dit. Besta, ej, Tonje, Elna og Oddy gjekk mot mamma sin gammle arbeidsplass. For aa kome dit motte vi gaa igjennom et veldi lokalt marked. De va heilt ulikt dei andre markeda. Klare ikkje aa beskrive de me ord faktisk, men de va veldi kult. Naar vi va ute igjen so va vi heilt klart i en anna del av byen. De va masse store bygg overalt, aa de va kun kontor til store bedrfte. Her hadde mamma jobba. Ka faen tenkte ej. Trudde ikkje at de va so fancy.
Her spiste vi ogsa lunsj. Ej fann mej soklart en hamburger og bestemor spiste thaimat. Va veldi kosli. Vi sat heile gjengen ute aa spiste mat og snakka.

Paa veien tilbake merka ej at bestemorsinnstinkte kicka inn me ne besta. Ho skulle holde mej i henda naar vi kryssa veien, aa ho passa paa at alt gjekk bra. Va veldi kosli. Ej he ikkje hatt ei bestemor paa monge aar, so lenge sida at de e vanskeli aa huske korleis ei typisk bestemor e. So de va veldi, veldi kosli. Fekk ogsaa et par ektefake ray bans me ne, som ej soklart klarte aa legge igjen i en bungalow i sor thailand naaken veke seinare.

Naar vi kom tilbake gjekk vi inn aa sat oss ned, prata ei lita stond, aaso va de paa tide aa sei hade. Vi motte fare tidli for vi skulle reise fra Bangkok til Phuket den dagen. Aa sei hade va heilt ubeskriveli trist. Ej begynte aa grine for tredje gong, aa bestemor fekk full panikk. Ej provde aa sei til ne at de va gledestaarer, for ej va so gla for at ej fekk mote ne, men de tok ei stond for ho ville akseptere de. Men naar ej sat mej i taxien igjen so vakje den angsten for at ditta va siste gong ej saag ho der lenger. Ho va so sprek og ung for alderen at ej trenge ikkje aa bekjymre mej for de. Aa de va en deili folelse.