Sydney! Na een helse rit van 13,5 uur ben ik eindelijk in deze supervette stad. Ik heb een week voordat ik verder ga naar Nieuw Zeeland en dat blijkt niet erg lang te zijn. Er is zoveel te doen hier. Mijn tijd in Sydney is vol gepland met allerlei afspraken met mensen die ik in de afgelopen drie maanden heb leren kennen. De eerste dag zie ik Andy, Chris, Alex en Joe weer. Met hen ga ik de volgende dag Gareth en Karen opzoeken, die een appartement hebben gehuurd in Manly. Met de ferry vertrekken we vanaf Circular Quay, waar het mega druk is. De ferry vaart ons langs de harbour bridge en the opera house om ons vervolgens na een half uurtje in Manly af te zetten. Daar halen we nog wat vlees voor de barbecue bij Gareth en Karen. In de supermarkt komen we Gareth tegen die erop uit is gestuurd om nog wat ketchup en wijn te halen. We proppen ons vol met brood, chips, wortels, burgers, sateetjes, worstjes, maïs.. We hebben eten voor een heel weeshuis en we houden een hele hoop over. Na het eten komen we even bij en (je had niets anders verwacht van de Engelsen) landt de eerste munt al in Andy's glas. 'Save the queen!' De rest van de avond is iedereen op zijn hoede want je weet maar nooit wanneer er een munt in je (bij voorkeur net gevulde) glas terecht kan komen. Het is supergezellig en na en tijdje wijst Karen ons erop dat we niet moeten vergeten dat we op tijd moeten zijn voor de laatste ferry terug naar Sydney.. Ja. Komt helemaal goed. Dat vergeten we niet. Joe maakt nog op zijn gemakje een chocolademousse die hij in een Finding Nemo emmer gooit. We drinken rustig verder en na een tijdje maken we aanstalten om richting de ferry te lopen. Joe inclusief emmer. Chris kijkt halverwege de wandeling op z'n horloge en zegt dat we nog 2 minuten hebben. We beginnen als een gek te sprinten. Onderweg 'high fiven' we Gareth en Karen bij wijze van afscheid, want meer tijd hebben we daar niet voor. Aangekomen bij de ferry zijn we volgens Chris' horloge nog op tijd, maar de hekken zijn dicht. De ferry bleek 5 minuten eerder te vertrekken dan de jongens dachten.. Daar staan we dan, in Manly. Geen ferry's, geen openbaar vervoer, alleen maar 80$ taxi's die je naar Sydney kunnen brengen. We zien Gareth en Karen ons tegemoet lopen. Ze hadden al een rondje om de ferry terminal gelopen en ons niet gevonden. 'We dachten dat jullie op magische wijze nog onder het hek door waren geschoten en op de boot waren geklommen. Maar die was al weg, dus het was een groot mysterie.' Ze boden ons aan om bij hen te blijven slapen, maar we besloten om toch maar de nachtbus te nemen, die over een uur zou vertrekken. En zo stonden we een uur op de bus te wachten. Joe had ondertussen een lepel voor zichzelf geregeld bij een van de snackbars die nog open was, dus die vermaakte zich wel met zijn Finding Nemo chocomousse. De rest doodde de tijd door te beslissen wat ze de volgende dag (oudejaarsdag) zouden gaan doen. Gareth en Karen besloten naar een feest te gaan bij de Opera Bar. De rest van ons besloot om naar Birch Grove Park te gaan, aangezien wij geen 600 dollar hadden om aan zo'n feest mee te doen. Birch Grove bleek erg gezellig. Iedereen had zich geïnstalleerd op het gras en er werd gegeten, gedronken, gezond en rugby en voetbal gespeeld. We hadden goed uitzicht op de harbour bridge dus het vuurwerk was super om te zien. Na het vuurwerk besloten Andy en Joe de goon op te drinken. Vanuit de zak.. Andy hield de zak boven het hoofd van Joe en draaide de kraan open. Alex zag dit, kwam aanrennen om zijn kop onder de zak goon te hangen. Hij kreeg echter alle goon van Joe in zijn oog en greep 'in agony' naar zijn ogen om de volgende tien seconden als een blinde malloot scheldend rond te lopen. Prima entertainment en toevallig heb ik van het hele gebeuren een mooie fotoreportage gemaakt waar we later nog goed om hebben kunnen lachen. Na middernacht besloot heel Birch Grove park zich te verplaatsen naar het centrum. De rij voor de bussen was dus niet normaal. Toen we eindelijk een bus hadden, bleek deze heel gezellig te zijn. Telkens begon er iemand een lied te zingen en na de eerste regel viel de hele bus bij en zo kwam het dat een bus vol met mensen uit volle borst 'Angels' van Robbie Williams, 'Wonderwall' van Oasis en nog een hoop andere meeschreeuwers aan het zingen was. Kijken of dat lukt de volgende keer als ik in bus 23 zit.. De volgende dag ga ik met Andy naar Bondi Beach. Net als we het strand oplopen, zien en horen we een hoop commotie. Alle mensen gaan het water uit en er vliegen helikopters over en er gaan jetski's en speedboats over het water. 'Shark alert.' Na een tijdje beginnen de eerste mensen echter weer het water in te gaan en besluit ik toch ook maar mijn nieuwjaarsduik te nemen. Die haai vergroot misschien wel mijn kansen om gered te worden door een Bondi lifeguard.. Jammergenoeg kom ik geen haai tegen en verzuip ik ook niet, dus moet ik wel weer het water uit zonder dat Bondi rescue in actie hoeft te komen. Ik heb wel een paar camera's gezien, dus misschien dat je me nog terug kunt zien op tv (tussen de honderden andere mensen die hetzelfde dachten). 's Avonds gaan we met een groepje uit in Kings Cross. De volgende dag ga ik naar Sea Life, waar ik haaien, roggen en manatees heb gezien. Vooral de haaien waren erg cool, maar de manatee die de stok met slablaadjes aanviel was het grappigst. 's Avonds gaan we uit in Side Bar, wat voor mij erg goed uitkomt, aangezien het naast mijn hostel zit. Het is weer ouderwets gezellig met de Engelse 'lads'. De volgende dag besluit ik een city tour te doen. In een open dubbeldekker door de stad en in en uitstappen waar ik wil. Lekker de toerist uithangen dus. Ik vind het geweldig om alle 'icons' van de stad te zien en lekker een beetje rond te dwalen. Vooral de 'rocks' vond ik erg gezellig. Het oudste deel van de stad, met dus ook oudere gebouwen en gezellige cafeetjes. Natuurlijk moet ik eruit bij the Opera House en moeten er een hoop foto's gemaakt worden. Ondertussen lach ik me rot om een stel Aziaten die schuin achter mij zitten en de hele weg al zitten te slapen. Zo zie je nog eens wat van Sydney! De volgende dag doe ik een trip naar de Blue mountains. Onze guide Smokey heeft een gang als een kogel, waardoor we niet overal foto's van konden maken, maar op de belangrijke plekken stopte hij en vertelde hij er wat over. De rotsen bijvoorbeeld hebben een bepaalde kleur die de aboriginals gebruikten om hun gezicht mee te verven. Tegenwoordig zit die stof in sommige foundations. Smokey schraapte wat stenen over de rotsen, waardoor je een poeder kreeg, gooide er wat water bij en maakte zo de verf. Met de verschillende kleuren rotsen maakte hij verschillende kleuren verf. Ik pakte wat oranje en zette een streep op m'n gezicht. Het schijnt ook zonlicht tegen te houden dus nu maar hopen dat ik vanavond niet nog steeds een streep op m'n gezicht heb. We liepen verder door het regenwoud langs watervallen en rotsen en zagen de '3 sisters'; drie rotsen naast elkaar. Het was heel mooi om in de blue mountains rond te lopen en af en toe waande ik me in verschillende filmsets. Als je de andere mensen wegdacht, kon je zo in Jurassic Park terecht zijn gekomen. Aan het eind van de wandeling moesten we weer omhoog. Dit deden we met een supersteile trein. Bij het instappen was het net alsof je horizontaal in je stoel lag, maar bij het omhoog gaan zat je ineens rechtop. We gingen achteruit omhoog, eerst met uitzicht op de bergen en toen ineens door een donkere tunnel. Het was net alsof ik in Pirates of the Caribbean in Disney World zat. Het enige verschil was dat ik geen enge piraat hoorde praten en dat we gewoon netjes bovenaan werden afgezet. Zou gaaf zijn als we ineens werden losgelaten en met een bloedgang weer naar beneden zouden vallen. De volgende dag was dan eindelijk het moment waar mijn vader al zo lang op zat te wachten. Ik ging de 'Bridge climb' doen. Ik ging erheen met de bus en liep vervolgens verkeerd om bijna te laat te komen. Een brug zou makkelijk te vinden moeten zijn, zou je zeggen.. Terwijl iedereen een pak kreeg, moesten we kort vertellen wie we waren, waar we vandaan kwamen en waarom we de climb deden. 'I'm Stephanie, 24, from Holland and I'm doing the climb because my dad told me to.. (He did it a couple of years ago).' Dat vond mijn guide wel grappig en hij besloot dat ik achter hem moest lopen in de rij. Zijn moeder was Nederlands dus hij sprak een beetje Nederlands zei hij. Verder dan 'hoe gaat het?' kwamen we niet en de rest van de climb hebben we in het Engels lopen praten. In 'single file' (een voor een achter elkaar) liepen we volledig in pak en gezekerd naar de brug. We klommen wat trappen op die ons dwars door het wegdek leidden. Ik keek links en rechts om me heen en zag auto's langs razen en als ik iets verder weg keek, zag ik het opera house. Na de trappen omhoog waren we op de boog aangekomen. Deze zouden we helemaal over lopen tot aan het midden van de brug, het hoogste punt, en dan weer via de andere kant naar beneden. Het uitzicht was super. Na de brug had ik nog één laatste middag en avond om door Sydney te dwalen. Ik liep door Circular Quay, waar blijkbaar net het Sydfest was begonnen. Ik kwam een mega grote badeend tegen, die ik van meerdere mensen al via whatsapp had toegestuurd gekregen met teksten als 'heb je deze al gezien?!'. Ja hoor, misschien wat later dan jullie 'm in de krant hebben gezien, maar ik heb hem gevonden. Sydneys badeend. Vanwege het festival waren er nog meer straatacts dan normaal dus ik hing wat rond en keek naar de verschillende vuureters en comedians. Er was een mannetje uit Japan (Toy heette hij) die was hilarisch. Zijn act bestond uit allerlei verschillende dingen als diabolo, ballonnen en vuur eten, jongleren, maar het leukste vond ik het als hij danste (über gay, erg droog). Er was een stuk in zijn act waarbij hij een plastic handschoen over zijn hoofd trok en op de maat van de muziek blies hij hem op terwijl hij met z'n kont stond te schudden. Top act. Na achten ging ik aan de kant van het water zitten waar iedereen al zat te wachten op het vuurwerk. Dat is iedere zaterdag in Sydney. Het vuurwerk was super. Vooral omdat het reflecteerde in het water waar een mega badeend in dreef. Na vuurwerk liep ik nog even rond. Genietend van het laatste beetje Sydney, want de volgende dag zou ik naar Nieuw Zeeland vliegen. Rond middernacht lig ik wakker in mijn bed en krijg ik een berichtje van Alma. 'Ga je mee uit?' Ik heb Alma al die tijd in Sydney steeds misgelopen en ik wil haar graag nog een laatste keer zien voordat ik naar Nieuw Zeeland ga. 'Count me in!' stuur ik terug en ik spring m'n bed uit. Ik kleed me snel aan en loop naar beneden naar de Sidebar. Mooie gelegenheid om mijn laatste Australische dollars op te maken. Tweehonderd dollar later loop ik met een stuk in mijn kraag terug naar mijn kamer... Alle gekheid op een stokje natuurlijk. Er is een hoop gefeest in Australië maar vanavond waren we niet in het gezelschap van Engelsen of Ieren en zoveel dollars had ik ook weer niet over. Ik 'bust nog wat moves' met Alma en als de bar dicht gaat, is het tijd om afscheid te nemen. We beloven elkaar om nog eens een keer goed te gaan dansen in dan wel Nederland of Zweden. Als we maar onze 'Sean Paul move' kunnen doen. Ik ga mijn bed in en word anderhalf uur later wakker gemaakt door mijn wekker. Na twee maanden Australië is het tijd voor het volgende land. Ik ben er klaar voor!