Daar gaan we weer! Weer een dag naar ouwe keien kijken. Midden in de nacht ga ik met een bootje van mijn eiland naar Flores, waar ik word opgehaald met een bus. Neil brengt me naar de boot, zodat ik niet in het donker naar beneden hoef te lopen. Als ik bij mijn pick-up point van de bus ben, moet ik nog een tijdje wachten. Ondertussen sta ik naast een meneer die staat te wachten op wat mensen die hij moet ophalen. Gelukkig is het best gezellig, want het busje laat op zich wachten. Na 20 minuten wachten, word ik opgehaald en rijden we naar Tikal. Om 6 uur rijden we Tikal binnen en neemt een gids ons mee naar de ruïnes. Er zijn megaveel tempels en ze staan allemaal midden in de jungle. Dat kans dat we aparte beesten tegen komen, is dus groot. Terwijl we door de jungle lopen, vertelt onze guide (die heel erg lijkt op een jongen die vroeger bij mij op de basisschool zat), iets over het gebied. Hij heeft het over de mist die hier vaak hangt vanwege de luchtvochtigheid ofzo. Het verhaal wat hij vertelt, volg ik niet echt, want ik ben erg afgeleid door de uitspraak van zijn woord 'fog'. Dan stopt hij opeens en wijst hij naar boven. Het is een miereneter die wat in een boom rondhangt. Mijn gids (laat ik hem maar Seth noemen) is helemaal onder de indruk, want in 7 jaar heeft hij er pas 3 gezien. We lopen verder naar de main plaza. Hier staan twee tempels en nog wat andere ruïnes. Seth geeft ons de tijd om wat rond te lopen en foto's te maken. Ik ga weer aan de gang met mijn selfie stick. Tot nu toe vind iedereen m echt super awesome, ook een Amerikaans stel dat mee is. Ik geef ze een demonstratie van de selfie stick en ga ook samen met ze op de foto. Even later neemt Seth ons mee naar de volgende tempel. Rond deze tempel staat een hekje en er staat duidelijk op dat je m niet mag beklimmen. Seth vertelt dat zo'n 7 jaar geleden een vrouw van helemaal boven van de trap is gevallen en het niet heeft overleefd. Stel je voor, dat je zo aan je eind komt..

De tempels zijn allemaal wel mooi, maar na 3 oude Maya ruïne steden te hebben bezocht, begint t toch allemaal een beetje op elkaar te lijken. Het feit dat we midden in de jungle zijn is dan wel weer leuk, want misschien zien we nog wat gave dieren. Er schijnen hier ook jaguars te zijn. Wanneer we langs een volgende ruïne lopen, wijst Seth ons op het masker dat in de muur is gegraveerd. Hij vind dat het op Optimus Prime lijkt, uit Transformers. En inderdaad, hij heeft gelijk. We eindigen met tempel 4. Deze schijnt in een of andere Star Wars film te zitten. Het valt me op dat heel veel dingen aan films gerelateerd zijn. Er is een plek die ze the lost world noemen (jurassic park geloof ik) en natuurlijk die optimus prime, maar dat heeft Seth zelf verzonnen. De tempel is wel echt heel vet. Je moet met een heeeeele lange trap naar boven en als je daar bent, heb je t mooiste uitzicht ever! Je kijkt over het dak van de jungle en er steken twee tempels een stuk verderop boven de bomen uit. Deze jungle is mega! Ik blijf zeker wel een half uur zitten om gewoon te chillen en te genieten van het uitzicht. Dan is het tijd om terug te gaan. Onderweg loop ik in mijn eentje door de jungle. Ik voel me net Steve Irwin. Ik loop heel casual door de jungle, maar als ik iets hoor, sta ik stil en kijk ik heel nieuwsgierig om me heen. Zo gebeurt het dus dat ik iets hoor, sta stil, kijk omhoog en ik zie ineens een aap over m'n hoofd vliegen. Hij gaat zo van de ene naar de andere boom en slaat me onderweg bijna met z'n staart in m'n gezicht. Dan volgen z'n vriendjes. Zo'n vier apen die achter elkaar aan slingeren. 'It's amaaazing mate!'. Als ik bijna bij de uitgang ben, loop ik langs een groep jongens die met een gids onderweg zijn. 'Hier heb je de ceiva boom..' vertelt de gids ze in het Spaans. 'Y Aqui es una chica guapa..' zegt de gids als ik langsloop. Ik vond het wel een goede grap dus ik lach, zeg 'hoi' en loop door.

Eenmaal terug in Flores kom ik helemaal gebroken uit de bus. Half slapend loop ik langs San Temal (of hoe dat hippie zaakje ook heet). Ineens hoor ik 'Steph!' en er komt een vent van 2 meter op me af rennen. Het is Linden, een van de basketballers die ik gisteren heb ontmoet. We drinken wat en besluiten daarna te gaan zwemmen. Hij gaat vanavond dj'en in het hippie cafeetje, dus dat wordt awesome. Ik hang nog wat in m'n hostel en klets met de meiden op m'n kamer. Stephanie (uit Duitsland) vertelt dat ze project manager is bij Cadbury en Milka. Ze ontwerpt snacks en moet dus ook alles testen. Gaafste baan ever. Ik probeer nog een pre-party nap te doen, maar ik ben te druk met de meiden op m'n kamer aan het praten. Ondertussen zijn er namelijk ook twee meiden uit Nieuw-Zeeland aangekomen.

Als ik mijn eiland weer verlaat om naar de reggae night te gaan, bedenk ik me dat ik iets moet regelen met de boot-jongens. De laatste boot gaat namelijk om 11 uur en dan ben ik nog echt niet klaar met dansen. Ik vraag de jongen of het later kan en hij zegt dat 12 uur ook wel kan. Tja, dan ben ik ook nog lang niet klaar hoor. 'Niet later?' vraag ik. Uiteindelijk zegt hij dat dat wel kan, maar dat het dan wel duurder wordt. Geen probleem! 'Ik ben zo terug,' zeg ik. 'Even vragen wat m'n vrienden van plan zijn'. Ik loop naar San Temal en ik zie Louis. Hij loopt met me mee naar de ATM om vervolgens de boot jongen weer op te zoeken. Ik ben lekker aan het onderhandelen en ik krijg het voor elkaar om voor 3 euro terug te gaan om 3 uur.

Het feestje is TE awesome!! Binnen no time hebben deze gasten me overgehaald om niet naar Caye Caulker (Belize) te gaan, maar naar San Pedro (Belize). Daar wonen zij namelijk. We dansen de hele nacht caribbean style. De muziek is precies waar ik van hou en iedereen gaat los. 'You move like dem caribbean girls!' roept Rico als we de cha cha slide aan het doen zijn. Ik wil nooit meer naar huis. Helaas moet het een keer 3 uur worden en moet ik terug naar mijn eiland. Iedereen noemt het ook mijn eiland, niet San Miguel, maar Steph's island. Ik ben helemaal part of the family en ik beloof de jongens om lang genoeg in San Pedro te blijven om ze weer te kunnen zien als ze klaar zijn met basketballen in Guatemala. Linden loopt met me mee naar de boot, maar er is niemand. We wachten nog een kwartier, maar nog steeds niemand. Das lekker dan. Het feest is al voorbij, want iedereen is dronken en ik kan niet terug naar m'n eiland. Gelukkig heeft Linden een kamer met twee bedden, dus ga ik daar maar slapen. Ik zet m'n wekker om 5.45 zodat ik in ieder geval de eerste boot terug kan nemen. Dat moet wel, want om 7 uur staat Neil op me te wachten om me weer naar het bootje naar Flores te brengen. Ik vertrek vandaag namelijk naar Belize. Gelukkig ben ik op tijd, pak ik m'n spullen en Neil brengt me netjes weer terug naar het bootje. Ik vertel hem over vannacht en hij zegt 'nou, dan gaan ze zeker niet winnen vandaag'. Die tamme gasten moeten straks gewoon een wedstrijd spelen! Ik bedank Neil voor alles en ik stap in de boot. De boot jongen moet lachen, want hij heeft me nog geen uur geleden nog de andere kant op gevaren.

De busrit is een verhaal apart. Man wat was dat afzien. Ten eerste was hij al een uur te laat en ten tweede heb ik 5 uur met m'n halve reet naast de zitting gezeten. Ziehier, the chicken bus. Zoveel mogelijk mensen in een aftands busje gepropt en dan urenlang rijden. Je zit met z'n tweeën op een stoel waar één dik persoon in past. Dat is dus net geen twee mensen met een normaal postuur. Een van de twee zit dus tegen het raam aan gedrukt en de ander zit de hele weg met een slapende butt cheek, omdat die over het randje hangt. Daarbij zitten er ook nog eens erg vervelende Israëli's achterin de bus. De buschauffeur heeft al een kort lontje dus hij heeft al drie van die gasten uitgescholden. Roken in de bus, troep uit t raam gooien, dat soort dingen. Ik begrijp eigenlijk wel dat de buschauffeur hier moe van wordt, maar hij is wel erg opgefokt. Ah well.. We moeten het er maar mee doen. Op de grens met Belize moeten we allemaal uitstappen en lopen de grens over. Hier wachten we nog eens een uur of wat. Geen idee waarop. Naast Sarah, zit Jack. Een 67-jarige man uit Portland, Oregon. Hij is hilarisch. Een super positivo en vindt alles grappig. Hij heeft een super droge manier om alles te relativeren. Ik ben blij dat hij met ons in de bus zit. Bij Belize city aangekomen gaan sommige mensen door naar Mexico, en ik ga door naar San Pedro. Jack gaat daar ook heen, dus we zitten samen gezellig in de water taxi. Op naar la isla bonita. San Pedro.