Maandag 3 september - Mongolië

Het is nu een uurtuje of twee 's middags en ik zit voor onze gertent te schrijven. De komende twee nachten slapen we hier bij een nomadenfamilie vrij grote ronde tent, paar bedden erin en in het midden een kachel.Het gaat koud worden vannacht.
Rond het vriespunt is normaal zo aan het begin van de herfst.

Eerder die ochtend om 06:30 rolden we Ulan Bataar binnen. "Goodmorning" verwelkomt de vrolijke Chimgee ons in perfect engels, maar vooral met een glimlach. "Let's have breakfast first, ok? Wat een verschil met die Russen. Vrolijk tettert Chimgee door over UB (YouBee is Ulan Bataar) haar studie, het land enz.

Na het ontbijt rijden we UB uit het is geen gemis. Een grote industriestad die, nu dat de mijnbouw toeneemt, alleen maar groter zal worden. Wolkenkrabbers in alle stadia van voltooing bepalen het stadsbeeld. Op naar de bergen.

Na een kilometer of 50 bereiken we de ingang van Terelj National Park. We kunnen eindeloos ver kijken. Overal zie je plukje gertenten, yaks, paarden en kamelen. We snuiven gretig de frisse berglucht op. Een paar bochten verder zien we onze gastheer voor de komende dagen in het gras liggen. We stappen uit en uitbundig stapt Bagi naar ons toe "Sain bain uu"? Hoe is het? Vrolijke kerel. Hij laadt de tassen op zijn ossenkar en spoort de stier aan om de kar te trekken. Onder luidt gejoel van Bagi lopen we langs de rivier richting het gerkamp.

"Is there a toilet"? vraag ik aan onze gids. "Sure, let me show you the bathroom". Vol hoop loop ik met haar mee "here you go". Slik, een houten krotje een paar meter buiten ons kamp. Maar ja, wat moet dat moet. In de hut een plankenvloer met één missende plank. Op gevoel, want het uitzicht is werkelijk schitterend mik ik tussen de planken door.
Schaap, aardapppels, wortels en een soort mie. Tsestgee, de vrouw van Bagi is al aan het koken. Na zo een dag wandelen door de natuur hebben we trek. Het is een heerlijk maal.

dinsdag 4 september - Terelj National Park

Jarig. In Mongolië, weer eens wat anders. Ik vier het eigenlijk nooit, maar op één of andere manier is het ook bij de nomadenfamilie bekend geworden.

Maar voor er gevierd kan worden staat er nog een pittige wandeling op het programma, z'n 20 kilometer. "Oehoej, sssjjjj", Bagi staat al klaar met de ossenkar met daarop de lunch voor vanmiddag. "Let's go" roep ik en ik wijs naar de bergen en roep pppssssjjj. Bagi en ik communiceren met handen en voeten en met gekke geluiden. Tot groot vermaak van zijn vrouw en Chimgee. Bagi language.

We gaan op weg richting een tempel hoog in de bergen. Bij de eerste keer klimmen voel ik al een licht bonzen in mijn hoofd. Het zal toch niet.... Boven gekomen drinken we wat en luieren we in de zon. Dan weer berg af. Het gaat weer. En na dalen, klimmen. Halverwege knalt mijn hoofd uit elkaar. Denk dat er voor mij vandaag niet veel meer in zit. Weer beneden kunnen we een lift krijgen van onze hollandse vrienden uit de trein richting tempel. Ik blijf beneden bij de ingang want klimmen lukt niet meer. Wanneer Anne en de hollandse vrienden weer terug komen bij het busje zien ze me voor pampus tegen een boom liggen slapen.

Het busje wordt hierna door de chauffeer van dienst in een formule 1 tempo naar het gerkamp gereden. Dat is aardig van schumi, maar het is geen A2 waar we op rijden. Het lijkt dan ook meer op een astronautentraining zoals we door het busje vliegen. Om een uurtje of 6 wordt ik wakker gemaakt door Anne voor het diner. Tsestgee is naar de stad geweest om dumplings te kopen iets wat ze bij feesten eten, erg lekker. "Ik ga weer slapen hoor", zeg ik na het eten. "Nee, nee je moet heel even wachten" klinkt het geheimzinnig. Giechelend gaan Chimgee, Bagi en Tsestgee de ger uit. "We komen jullie zo halen".
"Don't look, eyes closed'. Ogen dicht dus terwijl Anne me onze ger binnen loodst. "oke, look" een grote taart met een vuurspuwende kaars verlicht de ger. Een mongools happy birthday wordt ingezet. Ondanks dat ik zo beroerd ben wordt ik van deze verrassing erg blij. Mooi toch zo een klein feestje zo ver van huis.

Woensdag 5 september - Terelj National Park

Vanochtend om 04:00 klaar wakker en mijn hoofd voelt weer fris. En van de kou en omdat de hoofdpijn eindelijk weg is. Ik kijk nog een filmpje en val weer in slaap.

Na een ontbijt met brood en yakboter, erg lekker, gaan we weer op pad. De natuur hier is erg mooi. Overal koeien, yaks en paarden. Nomaden te paard racen voorbij. Het is het Mongolië zoals we dat voor ogen hadden, we genieten. Terwijl we boven op een heuvel even uitrusten hebben we niet in de gaten dat een westerse toeriste ons nadert. "He, Anne en Thomas" roept ze. Gek en leuk om een bekende uit Breda hier in Mongolië tegen te komen. We wisten dat Vanessa ook op de trein onderweg was naar Beijing. Snel worden alle ervaringen uitgewisseld "tot in China". We nemen afscheid en lopen door naar onze eindbestemming van vandaag Turtle rock. Een rots in de vorm van een .... juist. Nog een lunch in het veld met Chimgee en Bagi voordat het afscheid daar is.

We hebben erg genoten van het land en vooral ook van de vriendelijke mensen.

We zitten nog wat te drinken voor onze ger. Deze laatste avond slapen we in een iets luxere. We kijken uit over de vallei en de zon zakt snel achter de bergen. Aan onze voeten ligt de hond van de eigenaar van dit resort. De lucht kleurt rood "diner is ready!", wordt er vanuit het restautant beneden aan de heuvel geroepen. We proosten nog een keer, wat een heerlijk leven, wat een fantastische reis.