Dinsdag 2 oktober - Siem Reap
"Three tickets to Aranyaprathet". "Sevenhundred baht please". Ongeveer vijftien euro voor zoveel uur in de bus. Wanneer je hier met de metro, trein of bus reist kost dat echt zo weinig. Vandaag zijn we in etappes op weg naar onze Pool en Palm Villa in Siem Reap in Cambodja. De eerste rit brengt ons naar het grensplaatsje Aranyaprathet. Een plezierig tochtje, niets mis mee. Het duurt wel twee uur voordat je eindelijk iets van platteland ziet. Bangkok is enorm en lijkt alleen maar te groeien.
Rond half drie bereiken we het busstation. Alsof we een verse dampende koeienvlaai zijn zwermen de tuk tuks als vliegen om de bus. "Border, border me, taxi me, only 40 baht". "Miester tuk tuk". We huren twee tuk tuks die ons bij de grens zouden moeten afzetten. Juist, zouden en afzetten. We worden in sneltrein vaart richting de bordermarket gesjeest en hier bij een officieel uitziend kantoor gedumpt. "Welcome in Cambodia" "He, wat"? we moeten Thailand nog uit. "Yes passport and fill in visa form" "This no border he" "Yes yes we do visa for you and bring you across the border" Het gaat allemaal zo snel, het is warm. En je hebt je nog zo voorgenomen er niet in te trappen. Maar dan doe je dat gvd toch. Maar goed met een wat lichtere portomenee het laatste stuk naar de grens gelopen. Was eigenlijk gewoon om de hoek bij het 'officiele' kantoor.
De thaise grens overgestoken, door een stuk vuil warm niemandsland gelopen richting Cambodia immigration. Hier hadden we dus eigenlijk het visum moeten kopen voor 20 dollar en niet een veelvoud hiervan. "was iet expensive"? vraagt een spaanse medepassagier uit Bangkok met een naar lachje. Hij was wel gewoon weggelopen bij de maffioze tent. "oohh same same" antwoord ik weinig overtuigend.
Goed nu op weg naar Siem Reap. "you change money, no ATM in Siem Reap" Ja daaag vriend zelfs mijn neefje van drie en een halve maand snapt deze truc nog. We nemen een taxi en rijden Poipet uit. Nare stad. Zodra de stof weggegwaaid is en het landschap zich voor ons opent zakken we onderuit in de nepleren stoelen van de taxi. We trekken een zak chips open en lachen hard om onze rip-off. "Ach die jongens hebben niets hier, geef ze eens ongelijk". Alsof ik Anne hoor praten zet IJda de situatie even neer en ze heeft gelijk ook.
Wat mij eens acht uur kostte duurt nu een kleine twee uur. Er ligt nu een mooie, bijna gladde, asfaltweg richting Siem Reap. Tien jaar geleden kwam in stoffig rood van de aarde na acht zweterige uren hobbelen over een weg vol kraters aan in een hotelkamer vol kakkerlakken. Nu zoeven we door het groene landschap op het gemak en zonder problemen naar ons hotel met zwembad. En weer een upgrade. Het is prettig om in het laagseizoen te reizen.
We pakken snel de zwemspullen uit wanneer we plots in het nederlands welkom worden geheten. "Alweer twee jaar" zegt Cis enigzins trots. Voorheen jurist bij Heineken en nu hoteleigenaar in Cambodja. "Blijven plakken na een vakantie". We zitten inmiddels aan een drankje bij het zwembad. "Kom je mee" de wederhelft van Cis haalt hem bij ons van tafel wanneer ons eten geserveerd wordt. Met tegenzin, want hij was wel blij met wat nederlands gekeuvel, volgt hij zijn vriend schoorvoetend. Met de laatste hap nog niet doorgeslikt rennen we van tafel en springen als kinderen zo blij in het verkoelende water.

Woensdag 3 oktober - Siem Reap
"Oh wat ben jij aan het vevellen"! Gretig kijkt Cis naar mijn vervellende schouders. "Och valt wel mee joh" zeg ik in een snelle sprint naar het diepe en duik in het zwembad om te voorkomen dat zijn grijpgrage handjes mij te pakken nemen. Nog nadruipend nemen we een snel ontbijtje, de tuk tuk staat namelijk al klaar om ons naar het Angkor tempelcomplex te rijden.
Als eerste bezoeken we de beroemdste tempel, de Angkor Wat. Een enorme gracht omringd dit grote complex. Via een lange laan bereiken we de toegangspoort en klimmen naar boven. Op alle muren staan tekeningen of in steen uitgehakte beeldtenissen van apsara's (dansende Khmervrouwen) boedha's en veel hindoeïstische vertellingen. We beklimmen de centrale toren en hebben zo een schitterend uitzicht over de jungle waar dit complex in ligt.
Wanneer we na twee uurtje uitgekeken zijn en ons weer melden bij de uitgang staat Ken, onze chauffeur, al klaar met de tuk tuk en water. We klokken de verloren liters vocht weer naar binnen terwijl we op weg gaan naar het Angkor Thom complex.
Misschien bekend misschien ook niet maar hier in Angkor Thom ligt de Bayon. Een tempel met op elke toren enorme boedhagezichten in alle windrichtingen.
"Hello mister madame dinuuuuur, helloooo" Door de honger vallen we maar het eerste eettentje van velen binnen bij het elephant terrace. Het staat hier vol met eettentjes en winkeltjes. Aan onze tafel staat het vol met de eigenaressen van al deze winkeltjes. Pas als de Yahtzee dobbelstenen te voorschijn komen druipen ze af en kunnen we genieten van een heerlijk vers gewokt maaltje. Uit voorzorg leg ik mijn camera even uit de buurt van de glazen fris. Ijda schrikt steeds van allemaal beestjes die op haar landen. De Boogie Woogie-achtige bewegingen die daarop volgen doen de glazen w***elen.
Heb je één tempel gezien dan zal de rest ook wel hetzelfde zijn. En met een totaaloppervlakte van gellijk aan de provincie Utrecht geloven we het hier verder wel. Behalve de Ta Prohm tempel, ofwel de tempel bekend van Tomb raider. Fantastisch mooi. Het is overgroeid door de machtige grote bomen van de jungle. Scheve muren worden stevig omarmd door krachtige wortels. Het licht dat door de bladeren heen dwarrelt speelt een kleurenspel om de met mos begroeide tempelmuren. Ik voel met net Indiana Jones.
De rest van de middag lezen we wat aan het zwembad voordat we alledrie indutten en weer wakker worden in de schemer van een vroege avond in Cambodja.

Donderdag 4 oktober - Siem Reap
Iedereen slaapt nog wanneer ik rond zeven uur mijn eerste baantjes trek in het zwembad. Koffie wordt neergezet aan de rand van het zwembad. Het is een aanrader om hier een paar dagen te verblijven in de Pool en Palm Villa buiten de drukte en hitte van de stad. Die zoeken we die middag nog wel even op. Na een niet zo'n beste lunch sjokken we gedrie richting een koffietentje die verder weg ligt dan verwacht. De hitte neemt bezit van mijn energie en als een bejaarde schuivel ik achter An en Ijda aan. Blijkbaar zucht ik ook een keer te veel want opeens krijg ik van Anne vijf dollar in handen met het verzoek een enkeltje zwembad te nemen. Ja daaag dat bepaal ik zelf wel. En vijf minuten later zitten we aan de koffie en de airco haalt de hiitte uit onze verhitte lijven.
En nu zakt de zon in Azië alweer. We plannen de komende dagen met een tigerbiertje. Morgen met de bus naar de hoofdstad Phnom Phen. Twee dagen cultuur en franse restaurants daarna naar Lazy Beach een eiland op twee uur varen vanuit de kust in het zuiden van Cambodja. Thuis is ver weg, werk is ver weg, vrienden zijn ver weg, familie is deels ver weg, maar we voelen nog geen heimwee.