Corsica heeft ons echt uitgedaagd. Het was prachtig, maar tegelijkertijd ook een van de zwaarste paar dagen tot nu toe. Waarom? Wel, ik zal het eens uitleggen.

In mijn laatste blog had ik geschreven dat Jason en ik het idee hadden gekregen om de ferry te nemen naar Corsica om vandaar uit verder te reizen naar Livorno. Fantastisch idee. We hadden dus snel even gesurft om te kijken wat we gingen doen. Bleek dat het beste idee was om Cap Corse (het noordelijkse deel van Corsica) rond te fietsen. De hele tocht van Bastia rond het noorden tot terug bij Bastia zou amper een 130 km zijn, makkelijk te doen dus op een 3-tal dagen.

We kwamen de 11de toe met de ferry rond 20.30 uur 's avonds en hadden gelezen dat er een camping zou zijn iets verder naar het noorden, op ongeveer 5 km. Na een 10 km te hebben gefietst en te merken dat de zon onder aan't gaan was, besloten we dan maar om ons tentje op te slaan. Nu moet je je even voorstellen hoe Corsica eruit ziet. Het is een eiland van nog geen 200 kilometer lang op het langste stuk en op het breedste stuk kom je nog niet aan 90 km. En je kan stellen dat het grootste gedeelte van het eiland bestaat uit bergen, met de hoogste top wel tot ongeveer 2300 meter boven zeeniveau. Dit allemaal even om te schetsen dat je dus rijdt op een weg die langs de ene kant is omgeven door zee en als je wat geklommen hebt een grote afgrond, en langs de andere kant bergwand. Erg moeilijk dus om je tent op te zetten.

Gelukkig had Jason toch nog een prachtig plekje gevonden dat vrij vlak was en niet net naast de baan. In een mum van tijd stond onze tent recht en geen moment te vroeg want het was onmiddellijk donker. Nu ben ik geen al te grote held (om niet te zeggen nogal een bangerik), dus zowat de hele nacht heb ik elk geluid gehoord van wat er rond ons gebeurde. Auto's op de weg, vogels, bootjes, ... Noem maar op, ik heb het gehoord. Toen het dan eindelijk ochtend was (ik heb Jason wakker gemaakt om 5.30 uur) en we konden verder rijden voor het eerste echte stuk van onze trip.

Het idee was om een 60 km te doen zodat we de volgende dag er nog eens een 60 zouden doen en te eindigen met een hele korte trip omdat de ferry rond de vroege namiddag zou vertrekken. Met amper te hebben geslapen, leek die 60 km me geen slecht idee. Liever wat minder die dag zodat ik vroeg kon gaan slapen.

We vertrokken met goede moed na een portie noedels voor ontbijt (er was geen bakker, winkel of huis in de omtrek, dus moesten we onze plan wel trekken). En die ochtend vloog voorbij. De eerste 25 km gingen in een razend tempo, voor elk stukje dat we klommen kregen we meteen ook een stuk afdaling en ik was echt opgelucht dat ik blijkbaar helemaal geen last had van een gebrek aan slaap. Dan kwamen we aan het noorden. Hier moesten we oversteken van de oost- naar de westkust. Jason had me al gezegd dat we hier waarschijnlijk een beetje moesten klimmen, maar we waren geen van beide bereid voor wat er volgde...

Een gigantische klim die maar leek te blijven duren. En ook leken er helemaal niet zoveel campings als we hadden gezien op google. Sinds we die ochtend vertrokken waren, hadden we er nog maar 1 gezien. Op amper 5 km van waar we geslapen hadden (voel je de ironie?)... Na wat leek een eeuwigheid kwamen we aan de top van de berg. Die was zelfs hoger dan die eerste klimming die we hadden gedaan vlak na Fréjus! Een 361 meter (als ik me niet vergis!). Trots als een pauw dat we het toch maar gedaan hadden konden we beginnen aan de lange afdaling. Tenminste, dat dachten wij.

Het westen van het eiland was helemaal anders dan het oosten. We moesten telkens bijna een uur klimmen om dan even af te dalen tot zeeniveau en weer helemaal van het begin te beginnen... Ondertussen waren we dus al voorbij de vooropgestelde 60 km van de dag, maar nog geen camping in zicht. We gooiden de laptop dus terug open en keken dan maar naar onze vertrouwde ACSI campinggids die we erop hebben staan en die ons nog nooit heeft teleurgesteld.

Die liet ons weten dat er een kleine 30 km verop een camping lag, vlak aan het strand. We raapten al onze moed bij elkaar en begonnen dus maar aan het laatste deel van de dag. Na een slapeloze nacht, een loodzware klim in het midden van de dag en dan constant klimmen en nooit echt kunnen recupereren, kan ik je zeggen dat 30 km nog lang lijkt...

Uiteindelijk waren we rond 18 uur aan de camping, een kleine 12 uur nadat we die ochtend vertrokken waren met een 90 km op de teller. Maar de camping zelf was een droom. Vlak aan het strand en een verfrissende duik in zee, een goeie douche en opgewarmde ravioli uit blik later was ik alle zware stukken van die dag al aan het relativeren.
Omdat we nu toch zo ver waren gekomen, hadden we nog maar een goeie 30 km te doen om terug naar Bastia te gaan. We zochten dus een nieuwe camping op, een 7 km verwijderd van waar we de ferry terug op moesten en gingen met een gerust hard slapen. We moesten de volgende dag amper 27 km afleggen en dat ging onze vermoeide benen zeker goed doen.

Opnieuw ijdele hoop. Nog terwijl ik de tent aan het opbergen was en Jason aan de fietsen aan het sleutelen was, begon er een stevige wind te waaien. Op zich niet zo erg, we kunnen wel tegen een beetje wind, zeker als je amper terrein hebt af te leggen. Maar de wind werd hoe langer hoe harder en nog geen 2 km op weg of we zagen een gigantische berg die we blijkbaar over moesten om terug tot aan de oostkant te geraken. De top was niet zichtbaar omdat er zoveel wolken overhingen en de wind stond superstrak op kop.

Ook nu begonnen we aan uren en uren klimmen. Na ongeveer een goeie 3 uur de hele tijd naar boven te zijn gegaan, kwamen we dan eindelijk aan de top. 536 m!!!! Geen wonder dat het zo moeizaam ging. Kopwind, nog de vermoeidheid van de vorige dag in de benen en dan zo hoog moeten klimmen.

Maar ik kan nu wel schrijven: Corsica heeft z'n best gedaan om ons te breken: hoge beklimmingen, amper plaatsen om te slapen, zware kopwind, super hete zon, maar we hebben het gehaald :) En eigenlijk zelfs redelijk goed. Ik ben heel erg blij dat we dit hebben meegemaakt. Zoals ze zeggen: What doesn't kill you, only makes you stonger :)
Op naar Italië!!!!